Spor merkezi çalışanlarının öznel iyi oluş düzeylerinin iş ve yaşam doyumu üzerine etkisi: Sakarya ili örneği

Abstract

Bu çalışmada, Sakarya'daki spor merkezlerinde (plates, vücut geliştirme, fitness, yüzme havuzu ve uzak doğu sporları) çalışan personelin öznel iyi oluş düzeylerinin iş ve yaşam doyumlarına etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma ilişkisel tarama yöntemi ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada anket tekniği kullanılarak birincil veri toplanmıştır. Anketler Sakarya'da bulunan spor merkezlerinde çalışan toplam 150 personele uygulanmıştır. Araştırma da öznel iyi oluş envanterinin yanı sıra, iş doyum ölçeği, yaşam doyumu ölçeği ve ilgili kişilerin demografik özelliklerini belirleyebilmek için 4 soruluk `Kişisel Bilgi Formu` kullanılmıştır. Verilerin çözümlenmesinde tanımlayıcı istatistik metotları kullanılmış ayrıca araştırma problemine uygun olarak karşılaştırma ve ilişki istatistiklerine de başvurulmuştur. Elde edilen yaşam doyumu puanları incelendiğinde 31 ve üstü yaş kategorisinde yer alan bireylerin yaşam doyumları 26-30 yaş grubunda yer alanlardan farklı olduğu dolayısıyla yaşam doyumlarının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Cinsiyete göre öznel iyi oluş, yaşam doyumu ve iş doyumu ölçek puan ortalamaları arasındaki farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Eğitim seviyesi değişkenine göre öznel iyi oluş ölçek puan ortalamaları arasındaki farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Araştırma bulgularında öznel iyi oluş ile iş ve yaşam doyumu arasında pozitif yönde anlamlı zayıf ilişki olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Çalışanların iş doyumu ile yaşam doyumu arasında yapılan korelasyon analizi sonucunda pozitif yönde anlamlı ve güçlü bir ilişki saptanmıştır. Çalışanların iş doyumu arttıkça yaşam doyumlarının da arttığı sonucuna ulaşılmıştır.

The aim of this study was to investigate the effects of subjective well-being of employees working in sports centers (plates, bodybuilding, fitness, swimming pool and far east sports) in Sakarya on job and life satisfaction. The research was conducted with relational screening method. In the research, primary data were collected by using questionnaire technique. The questionnaires were applied to 150 employees working in sports centers in Sakarya. In addition to the subjective well-being inventory, 4-item `Personal Information Form` was used to determine the job satisfaction scale, life satisfaction scale and demographic characteristics of the individuals. Descriptive statistical methods were used in the analysis of the data and comparison and relationship statistics were used in accordance with the research problem. When the life satisfaction scores obtained were examined, it was found that life satisfaction of individuals in the age group 31 and above was different from those in the 26-30 age group and therefore, life satisfaction was higher. The difference between the mean scores of subjective well-being, life satisfaction and job satisfaction scale was not statistically significant. The difference between the mean scores of subjective well-being scale according to the level of education was not statistically significant. According to the findings of the study, there is a positively weak relationship between subjective well-being and job and life satisfaction. As a result of the correlation analysis between employees' job satisfaction and life satisfaction, a positive and significant relationship was found. It has been concluded that as job satisfaction increases, life satisfaction increases.