Bireyselleştirilmiş öğretim modelinin voleybol becerilerinin öğrenilmesine ve tutuma etkisi

Abstract

Bu araştırmanın amacı üniversite öğrencilerinde bireyselleştirilmiş öğretim modelinin voleybol becerilerini öğrenme ve voleybol dersine yönelik tutum düzeylerine etkisinin belirlenmesidir.Araştırmada yarı deneme modellerinden ön test-son test kontrol gruplu model kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubu, Sakarya Uygulamalı Bilimler Üniversitesi, Spor Bilimleri Fakültesi, Spor Yöneticiliği ve Rekreasyon Bölümlerinde öğrenim görmekte ve seçmeli voleybol derslerine kayıt yaptırmış olan 30 öğrenci (15 deney grubu ve 15 kontrol) oluşturmuştur. Araştırmanın deney ve kontrol gruplarını oluşturan öğrenciler 6 hafta çalışmaya katılmışlardır. Veri toplama aracı olarak, öğrencilerin duyuşsal alanlardaki gelişimlerini ölçmek amacıyla Mirzeoğlu (2000)'un geliştirdiği `Voleybol Dersine Karşı Tutum Ölçeği` ve psikomotor alanlardaki gelişimlerini ölçmek amacıyla Mirzeoğlu (2000)'un geliştirdiği `Gözlem Formları` kullanılmıştır. Verilerin analizinde, betimsel istatistik, bağımlı ve bağımsız gruplar t testleri istatistiksel teknikleri kullanılmıştır.Çalışma sonucunda elde edilen bulgulara göre, deney ve kontrol grubunu oluşturan öğrencilerin voleybol dersine yönelik tutum ve psikomotor alan (parmak pas, manşet pas ve tenis servis) ön test ve son test puanları arasında, son testler lehine istatiksel olarak anlamlı farklılıklar olduğu bulunmuştur. Deney ve kontrol gruplarının voleybol dersine yönelik tutum ve psikomotor alan erişi puanları karşılaştırıldığında, her iki ölçümde de anlamlı bir fark olmadığı belirlenmiştir.Sonuç olarak hem bireyselleştirilmiş öğretim modeli hem de doğrudan öğretim modelinin öğrencilerin voleybol dersine yönelik tutumlarını ve psikomotor alanı oluşturan parmak pas, manşet pas ve tenis servis becerilerini geliştirmede olumlu katkısının olduğu söylenebilir.Anahtar Kelimeler: Model, Beden Eğitimi, Bireyselleştirilmiş Öğretim Modeli, Voleybol, Tutum

The purpose of this study was to identify the effects of personalized system of instruction on university students' volleyball skills learning and their attitudes towards volleyball course.In the study, pretest-posttest control group design as a kind of quasi experimental design was used. The participants were composed of 30 students (15 in experiment group and 15 control group) enrolled in elective volleyball courses in the Departments of Recreation and Sport Management in Faculty of Sport Science in Sakarya University of Applied Sciences. The students in control and experiment groups participated in instruction lasting six weeks. The instruments of `Attitude Scale Toward Volleyball Lesson` developed by Mirzeoğlu (2000) to assess students' development in affective domain and `Observation Forms` developed by Mirzeoğlu (2000) to assess students' developments in psychomotor domain were used to collect the data. In data analysis, descriptive statistics, paired samples t test and independent samples t test techniques were used.According to the results of the study, there were statistically significant differences between pretest and posttest scores of students in experiment and control groups related to attitudes towards volleyball course and psychomotor domain (overhead bass, forearm pass and tennis service) in the favor of post test scores. When the attitudes scores toward volleyball course and achievement score in psychomotor domain of the students in experiment and control groups were compared, there was not any statistically significant difference between the scores of these groups.As a result, it could be stated that both personalized system of instruction and direct teaching model have positive effects on attitudes towards volleyball course and psychomotor skills including overhead pass, forearm pass and tennis service.Keywords: Model, Physical Education, Personalized System of Instruction, Volleyball, Atttitude.