Gestasyonel diabetes mellitus hastalarında P dalga dispersiyonu ve atrial ileti süresi değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Gestasyonel Diabetes Mellitus (GDM) ilk olarak gebelikte başlayan veya gebelikle farkına varılan herhangi bir düzeydeki glukoz tolerans bozukluğudur. GDM'li kadınlarda uzun dönem takiplerde tip 2 diabetes mellitus (DM) ve kardiovasküler hastalık gelişme riski artmıştır. DM‟lu hastalar atriyal fibrilasyon gelişimi açısından yüksek risk altında oldukları gibi atriyal fibrilasyonlu hastaların önemli bir kısmı da diyabetiktir. Uzamış P dalga dispersiyonu ve doku Doppler ekokardiyografi ile elde edilebilen elektromekanik gecikme sürelerinin atriyal fibrilasyon gelişiminin noninvaziv prediktörleri olduğu bilinmektedir. Ayrıca atriyal fibrilasyonu gelişimini de öngörebileceği bilinmektedir. Çalışmamızda, GDM hastalarında atriyal ileti süresi ve P dalga dispersiyonu değerlendirilmesi amaçlandı.Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 30 GDM hastası ve 30 sağlıklı gebe gönüllü dahil edildi. Atriyal elektromekanik süre (PA) doku doppler ile lateral mitral anulus (PA lateral), septal mitral anulus (PA septum) ve sağ ventrikül trikuspit anulus (PA trikuspit) ölçüldü. P dalga dispersiyonu (PDD) on iki derivasyonlu elektrokardiyografide ölçülebilen maksimum P (Pmax) dalga süresinden minimum P (Pmin) süresinin çıkartılmasıyla elde edildi. Sonuçlar GDM ve kontrol grubuyla karşılaştırıldı.Bulgular: İki grup arasında yaş, gestasyon haftası ve demografik özellikler açısından fark saptanmadı. P dalga dispersiyonu GDM grubunda 52,7 ± 5,1 ms, kontrol grubunda 28,9 ± 4,2 ms'ydi (p<0,001). GDM grubunda PA lateral 65,7 ± 4,2 ms, kontrol grubunda 47,7 ± 4,7 ms'ydi (p<0,001). GDM grubunda PA septal 56,1 ± 3,4 ms, kontrol grubunda 40,8 ± 3,7 ms'ydi (p<0,001). GDM grubunda PA triküspid 48,4 ± 3,9 ms, kontrol grubunda 36,0 ± 3,6 ms'ydi (p<0,001). İnteratrial, intraatrial ve intraleft atrial gecikme süreleri GDM grubunda anlamı oranda yüksekti (median değerler sırayla, 18 ms karşın 12ms, (p<0,001; 10ms karşın 7,5ms, p<0,001; 8 ms karşın 4 ms, p<0,001). GDM grubunda intraatrial gecikme süresi ile P dalga dispersiyonu arasında pozitif yönde korelasyon görüldü (r:0,39 p=0,033).Sonuç: Çalışmamızın başlıca bulgusu GDM grubunda kontrollere kıyasla maksimum P dalga süresi, minimum P dalga süresi ve P dalga dispersiyonunun daha uzun olmasıydı. Ek olarak GDM grubunda atriyal ileti süreleri daha uzundu. GDM hastaları, kan şekeri ve gestasyon takibine ek olarak, atriyal aritmiler açısından da izlenmelidir. Atriyal fibrilasyon gelişimi açısından yüksek riskli hastalar önceden belirlenerek, en korkulan komplikasyon olan inme gibi hastalıkların oluşumu önceden engellenebilir.Anahtar Kelimeler: Gestasyonel diabetes mellitus, Atrial ileti süresi, P dalga dispersiyonu, Elektromekanik gecikme

Aim: Gestational Diabetes Mellitus (GDM) is a glucose tolerance disorder at any level that starts with pregnancy or is noticed during pregnancy. The risk of developing type 2 diabetes mellitus (DM) and cardiovascular disease has increased in women with GDM during long-term follow-up. DM patients are at high risk for atrial fibrillation, and a significant proportion of patients with atrial fibrillation are diabetic. It is known that prolonged P wave dispersion and electromechanical delay times obtained by tissue Doppler echocardiography are noninvasive predictors of atrial fibrillation development. It is also known that it can predict the development of atrial fibrillation. In our study we aimed to asses atrial conduction time and P wave dispersion in GDM patients.Materials and Methods: 30 patients with GDM and 30 healthy pregnant women were included in the study. Atrial electromechanical time (PA) was measured by tissue doppler lateral mitral annulus (PA lateral), septal mitral annulus (PA septum) and right ventricular tricuspid annulus (PA tricuspid). P-wave dispersion (PDD) was obtained by subtracting the minimum P (Pmin) time from the maximum P (Pmax) wave time that can be measured in twelve-lead electrocardiography. The results were compared with GDM and control groups.Results: No difference was found between the two groups in terms of age, gestational week and demographic characteristics. P wave dispersion was 52.7 ± 5.1 ms in the GDM group and 28.9 ± 4.2 ms in the control group (p <0.001). In the GDM group, PA lateral was 65.7 ± 4.2 ms and in the control group 47.7 ± 4.7 ms (p <0.001). In the GDM group, PA septal was 56.1 ± 3.4 ms and in the control group was 40.8 ± 3.7 ms (p <0.001). In the GDM group, PA tricuspid was 48.4 ± 3.9 ms in the control group and 36.0 ± 3.6 ms in the control group (p <0.001).Interatrial, intraatrial and intraleft atrial delay times were significantly higher in the GDM group (median values, respectively, 18ms versus 12ms, (p <0.001); 10ms versus 7.5ms, (p <0.001); 4 ms versus 4 ms, (p <0.001). There was a positive correlation between intraatrial delay time and P wave dispersion in GDM group (r:0,39, p = 0.033).Conclusion: The main finding of our study was the maximum P wave duration, minimum P wave duration and longer P wave dispersion in the GDM group compared to the controls. In addition, atrial conduction times were longer in GDM group. GDM patients should be monitored for atrial arrhythmias, in addition to blood sugar and gestational follow-up. Patients with high risk for the development of atrial fibrillation can be pre-determined and the formation of diseases, such as stroke, which is the most feared complication, can be prevented in advance.Keywords: Gestational diabetes mellitus, Atrial conduction time, P wave dispersion, Electromechanical delay