Support for non-state armed groups (NAGS): iran`s nags strategy in the Middle East

Abstract

Devletler ve devlet dışı silahlı gruplar arasındaki ilişki, Soğuk Savaş'ın sona ermesinden bu yana uluslararası siyasetin en çok tartışılan konularından biri olmaya devam etmiştir. 2000'li yıllarda da etnik ayrılıkçı, dinî ve diğer isyancı gruplar, devletler ve uluslararası sisteme meydan okumaktadır. Devletlerin bu gruplara verdikleri destekler, Ortadoğu'da bölgesel güvenlik ilişkilerini önemli bir şekilde etkilemektedir. Ancak devletlerin bu tür silahlı grupları desteklemesinin ardında devletlerin materyal güçle bağlantılı olarak değişen tehdit algısındaki değişimler yatmaktadır. Günümüzde İran, Ortadoğu bölgesinde DSÖ yapılanmaları ile en çok ilişkilendirilen ülke konumundadır. Bu çalışma, İran'ın değişen tehdit algısına bağlı olarak bölgesel rakipleri olan Suudi Arabistan ve Türkiye'ye karşı desteklediği DSÖ yapılanmalarını incelemektedir.

The relationship between states and non-state armed groups has remained one of the most debated topics of the international politics since the end of the Cold War. Today, ethnic and religious insurgents and rebel groups are challenging states and the international environment as a troublesome threat. State support for these groups significantly affects regional security relations in the Middle East. However, the main reason for state support for such armed groups is based on the changes in the state's perceived threat, which is shaped by the material power of states. Today, Iran is considered as the country that is in contact with non-state armed groups (NAGs) in the Middle East the most. This study investigates the structure of Iran's support commitment to NAGs depending on the changing threat perception against Saudi Arabia and Turkey.