Hafız Esad`ın Türkmen politikası

Abstract

Birinci Dünya Savaşı'nın ardından Fransızların 1946 yılına kadar işgal ettiği Suriye'de bağımsızlıktan kısa süre sonra başlayan darbeler silsilesi; 1963'te Baas Partisi'nin güçlenerek iktidara gelmesiyle sonuçlanmıştır. 1970'de askeri darbeyle iktidarı ele geçiren Hafız Esad, ülkeyi dışa kapalı hale getirmiş farklı etnik grupları Araplaştırma politikası izlemiştir. Türkmenlerin etnik mensubiyetleri ve Sünni olmaları Esad yönetimiyle ters düşen en önemli motivasyon olmuştur. Toprak reformuyla Türkmenlerin sahip oldukları araziler ellerinden alınmış, kamuda çalışmaları ve ekonomik kaynaklara erişimleri kısıtlanmıştır. İlaveten Hatay meselesi, su sorunu ve PKK'ya verilen destek Esad döneminde Türkiye ile Suriye ilişkilerini gerginleştirmiştir. Bu çalışmada sözlü kaynaklara dayanarak Hafız Esad'ın Türkmenlere karşı izlediği sosyo-kültürel, ekonomik, sağlık ve eğitim politikaları analiz edilmiş, bunun karşısında Suriye'de yaşayan Türkmen toplumun kültürel tavırları incelenmiştir.

A series of coups that began shortly after independence in Syria, which was occupied by the French until 1946 after the First World War resulted in that the Baath Party strengthened and came to power in 1963. Hafiz Assad, who seized power in a military coup in 1970, enclaved the country and pursued a policy of Arabizing different ethnic groups. The ethnicity of the Turkmens and Sunni identity was the most important motivation that contradicted the Assad administration. With the land reform, the land owned by the Turkmens was taken away and their access to public employment and economic resources were restricted. In addition Hatay issue, water issue and the support for the PKK has strained relations with Syria and Turkey during Assad era. In this study, the socio-cultural, economic, health and education policies of Hafez Assad against the Turkmens are analyzed based on oral sources and the cultural attitudes of the Turkmen society in Syria are analyzed.