Boşluğun heykele etkileri bağlamında incelenerek bir sanat nesnesi olarak ele alınması

Abstract

Heykelde boşluğun tarihsel olarak geçirdiği aşamalar, gerçekte insan ile evren arasındaki varolan boşluğun kısa bir özetidir. Modernizmle birlikte heykelde boşluk, kendi varlığının katmanları içinde ayrıştı; formun boşluk ve doluluğun bir bileşeni olduğu ortaya çıktı. Dolayısıyla heykelin formunun dışındaki boşlukta bir nevi heykelsi etkiler taşımaya başladı.Kavramsal sanatla birlikte boşluk kendi başına bir form olarak sergilendi. Bir nesne olarak sergilenebilen `boşluk'tan sonra heykel fikri durağan kütlesinin ötesine uzanan bir gerçekliğe dönüştü. Bu durum yalnızca üretilmekte olan heykel sanatını etkilemedi; aynı zamanda üretilmiş heykel sanatına bakışı da etkiledi.Boşluğun sadece heykel sanatına değil tüm sanat disiplinlerinde bir bakış açısı oluşturduğu ve aynı zamanda da salt bir form değil bir sanat nesnesi olarak bir bakış oluşturduğu gerçeğiyle karşı karşıya gelindi. XX. yüzyılda tohumları atılan ve XXI. yüzyıla kadar etkileri devam eden bu süreç, gelecek yüzyıllarda da onsuz asla gerçekleştirilemeyecek olan bir sonsuz bakış olarak varlığını sürdürmeye devam edecektir.

Space in statue, and the phases it has experienced historically, is a short summary of the space, in fact, existing between humankind and universe. Starting with modernism, space in sculpture decomposed in the layers of its own existence; it was understood that form was a component of space and fullness. Therefore, the space outside of the sculpture form also started to mean somewhat sculpture affects.Starting with conceptual art, the space was exhibited as a form itself. The idea of sculpture transformed to a reality going beyond its stationary mass after the ?space? that could be exhibited as an object. This situation influenced not only the sculpture art being in process of production, but, at the same time, the view to the produced sculpture art.The reality that space had formed a point of view not only in sculpture art, but in all art disciplines, and also, formed not only a form, but an art object, is encountered. This process which seeds were sown in 20th century and effects continued until 21th century shall continue its existence as an eternal view that can never be realized without space also in the coming centuries.