Non st elevasyonlu miyokard infarktüsü geçiren hastalarda Tei indeksi ile ventriküler dilatasyon, konjestif kalp yetmezliği ve prognoz arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi

Abstract

ST yükselmesiz akut koroner sendrom hastalarında ölüm, miyokard infarktüsü (Mİ) veya tekrarlayan koroner olayları önlemek ve prognozu iyileştirmek için risk belirlenmesi önemlidir. Ekokardiyografik parametreler içinde sistolik fonksiyonların bir göstergesi olan ejeksiyon fraksiyonu (EF) risk değerlendirmesinde en fazla araştırılan ve kabul gören parametre olmuştur. Ancak EF, diyastolik disfonksiyon hakkında yeterli bilgi sağlamamaktadır. Tei indeksi hem sistolik fonksiyonların hem de diyastolik fonksiyonların beraber değerlendirilmesini sağlayan yeni bir parametredir. Bu çalışmanın amacı non ST elevasyonlu Mİ (NSTEMİ) ile başvuran hastalarda Tei indeksinin hastane içi ve hastane sonrası dönemde mortalite, konjestif kalp yetmezliği (KKY), ventriküler dilatasyon ve prognozla ilişkisini incelemektir.Yaş ortalaması 60,1 ? 11,3 olan non ST elevasyonlu miyokard infarktüsü geçiren 50 hasta çalışmaya alındı. Hastalar güncel kılavuzlar eşliğinde tedavi edildiler. Yatış süresince hastaların klinik ve laboratuar verileri kaydedildi. Hastalara başvuru gününde ve taburculuk sonrası 3. ayda ekokardiyografi yapılarak Tei indeksleri ve diğer ekokardiyografik parametreleri hesaplandı.Tei indeksi açısından kontrol grubunda ortalama Tei indeks değeri 0,39±0,03, hasta grubunda ise 0,59±0,09 idi (p:0,001). Hasta grubunda takip süresince hastaların 14' ünde (%28) istenmeyen majör kardiyovasküler olay (MACE) gelişti. Hastaların 4' ünde ölüm (%8), Kalp yetersizliği (New York Kalp Cemiyeti (NYHA) sınıf II-IV) 12 (%24), ventrikül taşikardisi/fibrilasyonu 2 (%4), pacemaker ihtiyacı olan anlamlı bradikardi 1 (%2), tekrarlayan hospitalizasyon 5 (%10) hastada gerçekleşmiştir. Ölen hastaların Tei indeks değerleri 0,73 ? 0,005 iken yaşayan hastalarda Tei indeks değeri 0,58 ? 0,09' dır (p:0,002). Deselerasyon zamanı da ölen hastalarda belirgin olarak daha kısadır, 130 ? 14msn vs 173 ? 29msn (p:0,007). İstenmeyen majör kardiyovasküler olay gelişen hasta grubunda Tei indeksi değeri 0,71 ? 0,01 iken MACE gelişmeyen hasta grubunda 0,55 ? 0,07 olarak saptanmıştır (p:0,001). İlk başvuruda yapılan ekokardiyografik ölçümlere göre Tei değeri <0,60 ve ? 0,60 olan hasta grupları MACE oranları açısından karşılaştırıldı. Yüksek Tei indeksi ( ? 0,60) olan hasta grubunda 4 hastada ölüm gerçekleşirken (%14,2), 10 hastada kalp yetmezliği (%35,7) gelişmiştir. Düşük Tei indeksi (<0,60) olan hasta grubunda ise ölüm izlenmemiştir (%0) ve sadece 2 hastada (%9) kalp yetmezliği gelişmiştir (her ikisi için de p:0,001). 3. ay takiplerde her iki grupta da Tei indeks değerinin düştüğü gözlendi.Non ST elevasyonlu Mİ ile başvuran hastalarda istenmeyen kardiyak olayları öngörebilmek için Tei indeksi prognostik amaçla kullanılabilir.

It is important to make risk stratification for patients with non ST segment elevation MI to reduce mortality, reinfarctions and to improve prognosis. Through the echocardiographic parameters ejection fraction, reflecting systolic functions, is the most studied and accepted one for risk stratification. But it does not reflect diastolic functions. Tei index is a new parameter representing both left ventricular systolic and diastolic functions at the same time. The aim of this study is to determine the relationship between Tei index and mortality, congestive heart failure, ventricular dilation and prognosis through in hospital and after discharge period in patients with non ST segment elevation MI.Fifty patients (mean age:60,1 ? 11) with non ST segment elevation MI were included to our study. All the patients were given standard care and managed according to well accepted guidelines. Clinical and laboratary data were collected during hospitalization. Echocardiographic examinations were done on the hospitalization day and 3 months after discharge. Tei index and other echocardiographic examinations were evaluated.Mean value of Tei index through the patient group was 0,39±0,03, whereas it was 0,59±0,09 through control group (p:0,001). Through the follow up 14 patients (%28) had major cardiac adverse events (MACE). 4 patients (%8) were dead, 12 patients (%24) developed congestive heart failure, 2 patients (%4) had ventricular fibrillation, 1 (%2) had significant bradycardia and 5 patient (%10) needed rehospitalization. Tei index of deaths were significantly higher than alives (0,73 ? 0,005 vs 0,58 ? 0,09, p:0,002). Deceleration time was significantly shorter through deaths (130 ? 14msn vs 173 ? 29msn, p:0,007). Compared to uncomplicated patients, the mean Tei index was significantly higher in patients with complications (0,71 ? 0,0 vs0,55 ? 0,07, p:0,001). Patients were sub divided into two groups according to their Tei index value; whom Tei index was <0,60 and ? 0,60. Death was observed in 4 patients (%14,2) in Tei index ? 0,60 group whereas no death was seen in Tei index <0,60 group (p:0,001). Heart failure was observed in 10 patients (%35,7) in Tei index ? 0,60 group compared to only 2 patients (%9) in Tei index <0,60 group (p:0,001). After 3 months, Tei index values were decreased in both groups of patients.It is concluded that Tei index can be used as a predictive tool for adverse cardiac events in patients with non ST segment elevation MI.