Tiroid cerrahisinde nöromonitörizasyonun rekürren laringeal sinir hasarı oranına etkisi

Abstract

Rekürren laringeal sinirin (RLS) postoperatif hasarı tiroid cerrahisi sonrası görülen en ciddi, hayat kalitesini bozan ve bazen irreversible olan komplikasyondur. Postoperatif RLS hasarı insidansını azaltmak için RLS'nin disseksiyonu ve ortaya konulması geliştirilmeye çalışılmış ve RLS yi saptamak için birçok yöntem tarif edilmiştir. Biz de prospektif randomize çalışmamızda intraoperatif sinir monitörü kullanarak RLS tanımlanması ve idendifikasyonunu yaparak RLS hasarını en aza indirgemeyi; operasyon ve sinire ulaşma süresinde sinir monitörü kullanıldığında belirgin farklılıklar olup olmadığını inceledik.Mersin Üniversitesi Genel Cerrahi polikliğine başvuran 105 ardışık hasta çalışmaya dâhil edilerek, nöromonitorizasyon ile RLS diseksiyonu yapılan (Grup1; s=53) ve vizüel RLS diseksiyonu yapılan (Grup 2; s=52) olmak üzere randomize olarak iki gruba ayrıldı. Hastaların, yaş, cinsiyet, preoperatif ve postoperatif patoloji sonuçları, yapılan ameliyatlar, preoperatif ve postoperatif vokalkord muayeneleri, sinir bulma öngörüleri, sinir bulma oranları, sinire ulaşma süresi, operasyon süresi, geçici ve kalıcı RLS hasarı ve komplikasyonlar istatiksel olarak incelendi.Sonuç olarak her iki grup arasında yaş, cinsiyet, preoperatif ve postoperatif patoloji sonuçları, yapılan ameliyatlar, sinir bulma öngörüleri, sinir bulma oranları, geçici kalıcı RLS hasarı ve komplikasyonlar açısından fark saptanmadı. Hastalarda istatiksel olarak fark olmasa da sayısal ve yüzde olarak RLS'nin tanımlanması ve ulaşılmasında belirgin farklılıklar olduğu görüldü. Her iki grupta sinir bulunamayan hastalarda anlamlı olarak daha fazla geçici ve kalıcı sinir hasarları tespit edildi. Grup 1 ve grup 2 hastaları operasyon süreleri ve sinire ulaşma süreleri karşılaştırıldığında sinir monitörü kullanılan grup 1 hastalarında nöromonitorizasyon, sürede belirgin azalma sağladı. Sonuçta nöromonitorizasyon RLS' yi intraoperatif saptamada hızlı bir yöntem olmakla birlikte postoperatif RLS hasarına olumlu ancak istatistiksel olarak anlamlı olmayan bir etkisi mevcuttur.

The disfunction of recurrent laryngeal nerve is one of the most common and serious case causing irreversible complications which reduces life quality. In order to minimize the incidence of post-operative paralysis or RLS dissection performance, there have been several methods to be followed for the identification of RLS. In our study, we aim to analyze the benefits of using intra-operative nerve monitoring system (IONM) for reducing the damage of RLS and identification of RLS. Furthermore, we examined the change in time to reach RLS by using IONM. Mersin University Medical Faculty General Surgery Department participated 105 patients in particular to this study. Patients were seperated into two groups randomized with the neuromonitoring dissection of RLS (Group1; 53patients) and with visual dissection of RLS (Group2; 52patients). Patients? age, gender, pre-operative and post-operative pathology results, previously performed operations, pre-operative and post-operative vocal cord examinations, predictions for the identification of RLS, the range of identification of the nerve, the time for reaching the nevre, duration of the operation, permanent or temporary damage of RLS and the complications were analyzed statistically. These researches did not result in numerous differences between both groups. However there seemed rare changes between two groups statistically, there were significant differences in terms of the duration for the stimulation of RLS and the identification of the nerve.Consequently, in both groups that the nerve could not be identified, much more damage either permanent or temporary were confirmed deliberately among the patients. The operation time and the time of RLS stimulation indicated a respective change and showed a serious reduction when compared. All in all, neuromonitorization of RLS can be counted as a faster way for reaching the nerve more safely and a significant method to reduce the risk of post-operative RLS damage, although there is not a definite difference statistically.