İmplante edilebilir defibrilatörü olan tip-1,tip-2 ve non-diyabetik hastalarda İCD şoklama oranlarının karşılaştırılması

Abstract

Kalıcı kalp pilleri ve implante edilebilir kardiyoverter defibrilatörlerinin (ICD) kullanımı giderek artmaktadır.Teknolojik ilerlemelerle implantasyon teknikleri ,cihazların programlanabilir özellikleri gelişmekte ve endikasyon alanları giderek genişlemektedir.Bu cihazların gerek implantasyon esnasında gerekse takipleri esnasında teknik ve klinik birtakım sorunlarla karşılaşılmaktadır. Bizim çalışmamızda Mersin Üniversitesi Kardiyoloji Bölümünde mevcut endikasyonlar gereğince 2010 Ocak ile 2013 Aralık ayları arasında İCD implantasyonu yapılmış diyabetik ve diyabetik olmayan hastalar retrospektif olarak değerlendirildi.Hastaların tüm klinik özellikleri bazal ,1. ay ve 6.aylık takipteki pil kayıt verileri ve bazal laboratuar değerleri kaydedildi. Takibi olan toplam 57'si diyabetik, 49'u non diyabetik 106 ICD hastasının 1. ve 6. Aylık takip kayıtları alındı. Hastaların % 47.2'si erkek,ortalama yaşı 56±7,3 idi. Hastaların %83.9'a ikincil koruma amacıyla ICD takılmıştır.Hastaların %75.4 koroner arter hastalığı+/- ventrikül taşikardisi (VT) veya ventrikül fibrilasyonu (VF)+/- senkronizasyon bozukluğu nedeniyle ICD takılmış olup hastaların %75.4 KAH , %89.6 'sında kalp yetmezliği vardı. Hastaların ortalama atım fraksiyonu oranı (EF) %31.3 idi. Hastaların %10.3 'ünde erken dönem komplikasyon izlenmiştir. Hastaların % 47.1'ine ICD tarafından herhangi bir tedavi uygulanmış olup hastaların %34.9 'unda uygun şok,%12.2 'sinde uygunsuz şok saptandı. Komplikasyon oranı %10.3 idi. Diyabetik hastalarda ventriküler empedans , eşik değer açısından kontrol grubuna göre farklılık izlenmemişken ,ventriküler lead R amplitüd değerleri daha fazla saptanmıştır. Tedavi alan grupta atriyal fibrilasyon oranı anlamlı olarak farklı bulunmuştur. Uygun şok, hatalı şok ve ATP nedeniyle tedavi değişikliği yapılan hastaların % 71.4' ünde tedaviye yanıt alınmıştır. Sonuç olarak diyabetik hastalarda diyabetik olmayanlara göre uygun şok ve antitaşikardik pacing görülme oranı daha fazla olarak saptanmıştır

Diabetes mellitus is still the most common endocrine disorder all around the world and the incidence of type 2 diabetes mellitus has doubled according to the past decade. Diabetes mellitus and cardiovascular diseases are often two faces of a coin. While Diabetes Mellitus is evaluated as equivalent of cardiovascular disease, the patients who have coronary artery disease have prediabetic or diabetic symptoms. On the other hand there is a rise in the need of implantable cardioverter defibrillators especially eldery but all diabetic patients with cardiac conduction abnormalities due to diabetes.In ICD patients diabetes mellitus is associated with an increased risk of hospitalization for heart failure,sudden cardiac death , and all cause mortality.However, the assosiation between diabetes and inappropriate and appropriate ICD therapy has not been investigated thoroughly. This study includes 57 diabetic ,49 non diabetic total 106 patients whose implantable cardioverter implantation were made in Cardiology Department of Mersin University with accordance of necessary indications. These patient' s pacemaker controls are followed up at our polyclinic after implantation and first month and sixth month. Fifty seven patients of them are diabetic ( mean age 56.7, %42.1 (24) are women , %57.9(33) are men), the other 49 patients are control group without diabetes ( mean age , %53 (26) are women, %47 (23) are men). Patients are examined through their age, smoking, having coronary artery disease, diabetes mellitus, hypertension, hyperlipidemia, chronic renal failure. Patients are divided into two groups with diabetes or without diabetes.Complication ratio was % 10.3. We found that, baseline intracardiac R wave amplitudes are observed higher in diabetic group (p<0,1).Due to the appropriate , inappropriate shocks and ATP, change in treatment in the % 71.4 of patients were taken response to treatment. İn our finding diabetes mellitus is associated with an increased risk of appropriate shock and increased antitachycardic pacing.