Psiko-eğitim programı ile psikodramanın üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluşlarına etkisinin karşılaştırılması

Abstract

Bu araştırmada, Psikolojik iyi oluşa yönelik hazırlanan psiko-eğitim programı uygulaması ile Psikodrama temelli grupla psikolojik danışma uygulamasının, üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerine olan etkisi karşılaştırmalı olarak incelenmiştir.Araştırma, 2010?2011 öğretim yılında Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Bölümü Psikolojik Danışma ve Rehberlik Anabilim Dalı, İlköğretim Bölümü Sınıf Öğretmenliği Anabilim Dalı, İlköğretim Bölümü Okul Öncesi Öğretmenliği Anabilim Dalı, İlköğretim Bölümü Matematik Öğretmenliği Anabilim Dalı, İlköğretim Bölümü Fen Bilgisi Öğretmenliği Anabilim Dalı, Türkçe Öğretmenliği Bölümü, İngilizce Öğretmenliği Bölümlerinde öğrenim gören, psikolojik iyi oluş düzeyleri düşük olan ve yansız olarak atanan toplam 36 (15 kız, 21 erkek) üniversite öğrencisi üzerinde yürütülmüştür.Araştırma yarı deneysel desen türündedir. Deney 1 grubunda (Psikolojik iyi oluşa yönelik hazırlanan psiko-eğitim grubu) 12 kişi, Deney 2 grubunda (Psikodrama temelli grupla psikolojik danışma grubu) 12 kişi ve Kontrol grubunda da, 12 kişi yer almıştır.Deney 1 grubu ile psikolojik iyi oluşa yönelik hazırlanan 12 oturumluk Psiko-eğitim uygulaması ve Deney 2 grubu ile 12 oturumluk Psikodrama temelli grupla psikolojik danışma uygulaması gerçekleştirilmiştir. Kontrol grubuna ise bu süreçte herhangi bir işlem yapılmamıştır. Psikolojik iyi oluş hakkında bilgi verilen ve alt boyutları ile ilgili beceri kazandırmayı hedefleyen Psiko-eğitim grup çalışması, Deney 1 grubuna uygulanmıştır. Deney 2 grubunda, Psikodrama yaklaşımının kullanıldığı grupla psikolojik danışma uygulaması gerçekleştirilmiştir. Her iki deney grubunun çalışmaları, haftada 1 gün olmak üzere 2-2,5 saatlik oturumlardan oluşmuştur.Araştırmanın verileri nicel ve nitel yöntemler kullanılarak elde edilmiştir. Nicel verilerin elde edilmesinde Deney 1, Deney 2 ve Kontrol grubunda yer alan katılımcılara veri toplama aracı olarak Psikolojik İyi Oluş Ölçekleri (Ryff 1989, uyarlayan Cenkseven 2004) uygulanmıştır. Ölçek, Deney 1, Deney 2 ve Kontrol grubunda yer alan katılımcılara ön test, son test ve izleme ölçümlerinde sunulmuştur. Araştırmanın nitel verileri ise Oturum Sonu Süreç Değerlendirme Formu (Kivlighan ve Goldfine, 1991), Grup Sürecinin Genel Değerlendirilmesi Formu (De Lucia-Waack, 2006) ve Oturum Günlükleri ile toplanmıştır. Oturum Sonu Süreç Değerlendirme Formu (Kivlighan ve Goldfine, 1991) ve Oturum Günlükleri oturumlardan sonra, Grup Sürecinin Genel Değerlendirilmesi Formu (DeLucia-Waack, 2006) ise tüm oturumlar tamamlandıktan sonra üyeler tarafından yanıtlanmıştır.Araştırma bulgularına göre; Psikolojik iyi oluşa yönelik hazırlanan psiko-eğitim grubu ve Psikodrama temelli grupla psikolojik danışma uygulamalarının, öğrencilerin psikolojik iyi oluş düzeylerini arttırdığı ve bu etkinin diğerleri ile olumlu ilişkiler, çevresel hâkimiyet, yaşam amacı, kendini kabul alt boyutları üzerinde olduğu görülmüştür. Bireysel gelişim ve özerlik alt boyutlarında ise anlamlı bir farklılığa rastlanmamıştır. Araştırmadan elde edilen bu sonuçlar doğrultusunda, Psikolojik iyi oluşa yönelik hazırlanan Psiko-eğitim grup uygulaması ve Psikodrama temelli grupla psikolojik danışma uygulamasının, üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi oluş düzeylerini arttırmada etkili olduğu söylenebilir.

In this study, the effect of the application of psycho-education program prepared for the psychological well-being and psychodrama based group counseling practice on the level of psychological well-being of college students were investigated in a comparative manner.The research consisted of university students with low levels of psychological well-being and randomly assigned a total of 36 (15 female, 21 male) who studied in Departments of Guidance and Counseling of Educational Sciences, Elementary Education Primary School Teacher Training, Early Childhood Education, Mathematics Education, Elementary Science Education, Turkish Language Teaching and English Language Teaching in Mersin University Faculty of Education in 2010-2011.Research is semi-experimental pattern type. Experiment group 1 (psycho-education group prepared for psychological well-being ) 12 people, experiment group 2 (psychodrama based group counseling group) 12 people and including a control group of 12 people to participated in the study. 12 sessions of Psycho-education application prepared for psychological well-being was carried out with Experiment group 1 and 12 sessions of Psychodrama-based group counseling application was implemented with Experiment group 2. In this process, no application was carried out with Control group. The psychoeducation group work, providing information about Psychological well-being and aiming to develop skills related to its subdimensions was administered to the Experiment group 1. In the Experiment group 2, group counseling in which psychodrama approach used was carried out. Studies of both experiment groups consisted of 1 day per week 2 to 2,5 hour sessions.The data of the study were obtained using quantitative and qualitative methods. To obtain quantitative data, Psychological Well-Being Scales (Ryff 1989, adapting Cenkseven 2004) was used as a means of data collection in participants of Experiment 1, Experiment 2 and Control group. Scale is given to participants in Experiment 1, Experiment 2 and the control group in pre-test, posttest and follow-up evaluations. Qualitative data in the study was collected by End of Session Process Evaluation Form (Kivlighan and Goldfine, 1991), General Assessment of Group Process Form (DeLucia-Waack, 2006) and Session Logs. End of Session Process Evaluation Form (Kivlighan and Goldfine, 1991) and Session Logs were filled by members after the sessions while General Assessment of Group Process Form (DeLucia-Waack, 2006) was filled after the completion of all sessions.According to the findings of the study, counseling practices with Psychoeducation group prepared for psychological well-being and Psychodramabased group increases students' psychological well-being levels, and this effect is on sub-dimensions of positive relationships with others, environmental mastery, purpose of life and self-acceptance. No significant differences were found on subdimensions of personal growth and autonomy. In accordance with the results obtained from the study, psychoeducation group counseling application prepared for the psychological well-being and psychodrama-based group counseling application can be said to be effective in increasing the levels of students' psychological well-being.