Çağdaş resimde yeni romantikler

Abstract

ÖZET 80'li yılların başlarında kendini keşfediş, Romantik eğilimler ve geriye bakış, bir çok yeni Romantik Sanatçının doruklarda yer almasına olanak vermiştir. Bu sanatçılar kendilerini gösterene dek birbiri ardına gelen krizlerle çalkalanan, gerçekler ve kendi iddiaları arasında büyük uçurumlar olan, estetizmin totaliter formuna övgüler yağdıran, sanat anlayışına sahip bir dünyada `Kendini Keşfediş` genç sanatçıların, geleneksel teknikleri yeniden canlandırdıkları zaman gerçekleştirdikleri oluş resmin tükendiğini iddia eden yaşlı sanatçıları sadece prostesto etmek değildi. Bu aynı zamanda, sanatçıların benliklerini sanatsal anlamda ifade edebildikleri tek yoldu. Özellikle Arte Povera'nın olanakları sınırlayan materyalleri (fotoğraf, film ve video) imgelerini) kullanmaları, daha çok duyarlılık isteyen pek çok sanatçıya tiksindirici göründü. Onlara göre bunlar, heyecanların doğrudan ifade edilmesini sağlayacak her harekete karşı koyan aletlerdi. Çok iyi planlanmış bir düşünce olmadıkça, sanatsal tutkuyu azaltmamaları için bu enstelasyon araçları kullanılmamalıydı, informal sanatın patlaması, resmin üslupçu zincirlerini kırdı. Modernizm bunalımları, Post-Modern tartışmaları, simgelerin, anıştırmaların, ayık görülen rüyaların ve halüsinasyonların dünyası, günümüz sanatçılarını Romantik atmosferlere kaçırdı. Yeni Romantik ressam veya sanatçı, resmin boyama anında fırçasını ya da kalemini kullanma yolu ile bir düşünceyi çabucak uygulamasına, bir imaja biçim vermesine olanak veren anlık ifadeden (jestlerden) yararlanmıştır.Yukarıda belirlenen bağlamda, Romantik eğilimler, kavramlar, mitler ve Yeni Romantik Sanatçılar üzerine yapılan denemeler yeniden derlenerek örneklerle donatılmıştır. `Yeni Romantiklik` tanımı daha ziyade İngiliz `Neo Romantik`lerini çağrıştıran nüktedan bir adlandırmadır. Yüzyılın başlarında 1. ve 2. bunalım yıllarında Kıta Avrupada yer alan Dada, Gerçek Üstücülük gibi akımların radikal alaycılığına, Ada nüktesinin bir yanıtı gibidir. `Neo Romantizm`. `Yeni Romantiklik` savaş sonrası doğan sanatçıların Arte Povera'nın tarzında ama geleneksel medyanın kullanımıyla oluşturulmuş `kinik` bir eğilimdir. Son bölümde, kendi eğilimlerimin de bu tarza yakın olduğunu açımlayan bir deneme kaleme alınmıştır. Etnik mitlerin, döngüsel zaman kavramı, keyfi ışık kullanımı, yaşamsalın organik oluşu ve özerkleşme sürecinin yeniden gündeme alınması incelenmiştir.

Summary Romantically inclined self re-exploration and retrospection positioned many of the artists. Unsteadiness with successive crises in a world where totalitarian forms of rigid aesthetism was glorified, paradalicad relativeness between these facts and assertions, theory and praxis, re-exploration and revival of the traditional technics of painting by the younger generation of artists was not an act of only protest to the old generation of artists claiming end of painting. This re- explored old method was at the same time, the unique way of declaring their individuality in artistic terms and expressions. In particular, (mediums) like film, photograph and video used in `Arte Povera` restricting the ways of application and caused a strong dislike towards these materials which seemed insufficirent for conveging sensitivity and enthusiastic passion directly. Accordingly, dislike of these materials and mediums were banned by this generation of artists sharing the belief and should not be used unless exists a well - thought - and - organised idea (pertaining) the artistic passion. Romantic means created a hide - away for today's artists, successively after the `modern` erisis, discussions on post - modernity, smbols allusions, day - dreamsand hallucinations.The New romantic painter or artist, using the methods of instant expression makes possible to form an image to realise an idea directly by using his brush or pen during the painting process. Romantic tendencies, notions, myths, and essays on New-Romantic artists are campiled and rearranged in the above - mentioned context. `New - Romanticism` as a definition blaring humour is associated to British `Neo - Romantics`, could be assumed as a return of Island's `humour after the radical irony of `Dada` and `Surrealism` which were effective in the continent in the begining of the twentieth century between the first and the second crisis. `New - Romanticism` is `a cynical trend` preferred by the post war artists using the `Arte Povera` manner but taking advantage of the traditinal `media`. In the last chapter, conceived an essay commenting on inclinations as an artist related to the above - mentioned concepts. Ethnical myths, concept of circular - time, arbitrary light, organic vitality and reiteration of autonomy procedure are discussed in this essay. Summary Translation by Ayşe Erel