1960`dan günümüze sanat yapıtına dayanan sanat yapıları

Abstract

Ill ÖZET 1960'lardan günümüze sanat, 20. yy. ilk öncülerinin açtığı yoldan ilerlemiştir, sınırsız özgürlükler elde eden sanatçılar, insan bedeni dahil her türlü organik biçimi, teknolojinin kendisini teknoloji artığı hırdavatı, insan düşüncesinin yarattığı her türden bilgiyi araç olarak kullanabilmiş, tüm bunlara ek olarak Modernizmin sanat geleneği ile açtığı mesafe yüzünden önceden üretilmiş sanat yapıtlarım amaçlarına ulaşmak için yeniden üretmişlerdir. Sürekli artan nesnel üretime ve nüfusa rağmen sanat çok az sayıda insanı ilgilendirmekte, sanatçı-sanat yapıtı-sanat alımlayıcısı arasındaki bağ giderek zayıflamaktadır. Toplumsal, siyasal, kültürel, ekonomik belirsizliklerle biçimlenen sanat yapılarındaki anlamın mesajların algılanması giderek zorlaşmaktadır. Bir zamanlar, sanatçı ve sanat alımlayıcısı arasında köprü işlevi gören sanat yapıtları çoğulcu bir ortamda yitip gitme riski altındadır. Sanatçı ve sanat alımlayıcıları, günlük ve sıradan olanla boğuşmaktadır. Sanat bir etkinlik olmaktan ziyade bir bilgi türü olarak söz konusu edilmektedir. Diğer bilgi türleri gibi sanat alanında da yoğunlaşma gerekmektedir. Ancak böylelikle üretilmiş ve üretilecek olan sanat yapıtlarının bir anlam ifade etmesi mümkün görülmektedir. Çağlar boyu mesafeler kateden, gelenek olan sanat; bu geleneği yıkarak yeni bir biçim dili sunan modern sanat; modernizmin yıktığı geleneği ve gelenek olan modernizmin kendisini sorgulayan postmodern sanat, ortaya koyulan `Yenidenüretim`ler gözlemlendiğinde birer nitelik olarak gelişim, dönüşüm ve değişimler saptanabilmektedir. ANAHTAR KELİMELER: Yeniden Üretim, Yabancılaşma, Sanat Yapıtı, Değer ve Değerlendirme, Modernizm, Postmodernizm

IV SUMMARY Art has been advanced on the way, opened by 20th century avantgardes, since 1960s. Artists, who gained limitless freedom, could use every kind of organic form including the human body, technology itself, thrash that is the technology's waste, and every kind of information the human thinking creates, and in addition to all this, due to the distance between modernism and tradition of art, it produced the earlier works of art in order to reach its goal. In spite of the increase in the objective production and increase in the population, art interests a few people; the connection among the artist, the work of art, and the viewer has got thin gradually. Perception of meanings and messages in art works, which are forming with social, political and economic indefmiteness, has got difficult gradually. Art works, that were the bridge between artist and viewer, are under risk of vanish in pluralist environment. Artists and viewers have to fight with routine and usual things. Art is mentioned as a kind of knowledge instead of an activity. In art field like other kinds of knowledge, intensify is necessary. Only in this way, it is possible that the works of art, which were produced and will be produced, can express a sense. As quality, development, transformation and metamorphoses are determined, when `re-made`s, which have been performed in traditional art -has traversed intervals during ages-, in modern art -has destructed this tradition and has presented a new language of form- in postmodern art -has interrogated the tradition destructed by modernism and modenism itself as tradition- are observed. KEY WORDS: Re-make, Disaffection, Work of Art, Value and Evaluation, Modernism, Postmodernism