Türk resim sanatında yirminci yüzyıla yansıyamayan gelenek, Kitsch bağlamında arabeskin postmodern yanılsamasının diğer kültür ve sanat olgularını kuşatması

Abstract

m ÖZET Postmodernizm ve modernizm akımlarının yirminci yüzyılın teknolojik açılımıyla ülkemizde sosyal ve kültürel düzenin alışıldık ritmini bozduğu kesindir. Postmodernizm - postmodernite, modernizm - modernite ikilikleri konunun zamansal ve mekansal espasıdır. Hiç bir akım sosyolojik değişimlerden ve kültürel devinimden kopuk düşünülemez. Bu anlamda `denge` gerekmektedir. Sanat ve düşünce akımı, toplumun genelinden daha fazla sanat ve sanatçıyı ilgilendirir. İçinde konumlandığı siyasi, ekonomik potansiyel dolayımmda ürettiği edimin teorisi ve pratiği ile saptayıcıdır. Başka bir deyişle şiir, roman, resim, heykel hatta mimari jargonla fotoğrafçısıdır. Böyle düşünülünce yapıt ve akımın bu ortamda, suni teneffüsle oluşması (oluşturulması) hiçte samimi ve gerçekçi olamaz. Türkiye'de ne resim sanatı, ne edebiyat, ne de mimari postmodernizme ve postmoderniteye hazır değildir. Kültürel ortamdaki ritm bozukluğu ve sorumluluk duyarlılığı felsefık eksikliğinden dolayı buna müsait değildir. Zira Türkiye için arabesk ve kitsch hobi olmaktan çok, sanat etiğinin evrensel dengesini bozan birer tehlike işaretidir. Arabeski kitsch bağlamında aklamaya çalışmak duygusal bir suiistimaldir. Rönesansı anlayabilmek için primitifıteyi anlamak, moderniteyi sindirmek içinse ondokuzuncu ve yirminci yüzyıl akımlarını anlamak bu anlamda yapılacak olan birincil zorunluluktur. Modernizm ve modernitenin bile anlaşılamadığı bir toplumda bir akım olarak postmodernizm sanatın evrensel hukukuna aykırıdır. Türkiye' de anlaşılabilirlik prim yapmazken anlaşılamazlığm yüceltilmesi aslında sanatçının `sanaf'tan bir şey anlamadığının ve yoksunluğunun göstergesidir. Postmodernizmin buIV dolayımda ihtiyacı olan kibir değil biraz humor biraz da ironidir. Asgarilerde buluşulursa, sanatçının sağırlığı tevazu ile rehabilite edilebilir.

V SUMMARY It is obvious that postmodernizm and modernizm movements corrupts the social and cultural order with the 20 th century's tecnological improvidently. Postmodernizm - postmodernty, modernizm - modernity dilemmas are basic whole of the subject about its time and place. No movement can be thought different or separated from the sociological and cultural changes. At that point `balance` is needed. Art and thinking movement interest the art and artist more than the society. It is a stabilizing factor according to the political and economic potential, it is in. In the other words, it is a kind of photographer in poem, novel, painting, sculpturer and even architectural. When we think like that it is artificial and unrealistic for construction and movement to occur in such an environment. Neither painting art nor literature and architecture in Turkey is ready for postmodernizm. It is not ready for such a movement in such a cultural rythm distraction and lock of philosophy. Already for Turkey arabesk and kitsch is a warning sign that destroy the international balance of art ethic more than to be hobby. It is a emotional abusement that trying to acquit the arabesk in the context of kitsch. In order to understand renaissance we should understand primitifity in order to understand modernizm, we should understand 19 th century and 20 th century movements. These are the first necessarities to do in a society that modernizm can't be understood postmodernizm as an art is aganist universal thirty that can't be law. It can be understood in Turkey that, while understandable are sublimed an a understandable things are not appreciated, in reality, artists don't understand what real art means. What postmodernizm needs is not pride but a bit humour and irony. If we generalize the subject, we should approach these kaos of artists with patience.