19. yüzyıldan günümüze sanatçıların yaptığı sanatçı portreleri

Abstract

IV ÖZET Sanatçıların birbirlerinin portrelerini yapma gelenekleri 18. yüzyılla birlikte başlar, 19. yüzyılla birlikte hızlanır ve günümüze dek gelir. Gerek ön Rönasans'ta, gerek Rönesans ve Barok dönemde bu portre tarzına pek rastlanmaz. Bireyci düşüncenin gelişmesiyle birlikte otoportre Rönesansla birlikte yaygınlaşmasına rağmen sanatçıların birbirlerinin portrelerini yapmaları için 19. yüzyılı beklemek gerekecektir. Bu tarz portreciliğin 19. yüzyılda yaygınlaşmasının esas nedeni kuşkusuz tarihsel ve toplumsal gelişimlerdir. Sanatçılar 18. yüzyıldan başlayarak geleneksel kurumların parçalanıp dağılmasıyla saray ve kilisenin koruyuculuğunu yitirdiler. Yeni düzen onlara bir anlamda özgürlük getirmişti. Ancak sanat tüketicisi diyebileceğimiz yeni kentsoylular da özgürdü. Onlar da istedikleri sanat eserini seçme hakkına sahiptiler. Dolayısıyla sanatçılar yeni bir yol ayrımına geldiler. Ya görgüsüz, yeni bir sınıfın kaba beğenisine uygun resim yapacaklar, ya da aç kalmayı göze alarak sadece sanat için resim yapacaklardı. İşte bu noktada benzer fikirleri paylaşan sanatçılar yavaş yavaş bir araya gelmeye, ortak mekanlarda kendi sanat görüşlerini tartışmaya başladılar. Öncü diyebileceğimiz bu sanatçıların toplandığı mekanlar ya bir ressamın atölyesi, ya bir cafe, ya da bir şairin evi olabiliyordu. Bu mekanlarda çok çeşitli sanat dallarından sanatçılar bir araya geldiler ve yeni sınıfın beğenisini hor gördüler. Ancak onlar da toplum tarafından kabul görmediler. Hor gördükleri toplum da onları hor görüyor ve alay ediyordu. Ancak her şeye rağmen bu bir avuç sanatçı hem sanat anlayışlarını hem de yaşam tarzlarını topluma kabul ettirmeyi bi İdiler. Sanatçı portreleri işte bu sanatçı komünlerinde yaygınlaştı. Çünkü alay edilip hor görülen bir sanatçı için aynı şeyleri yaşayan diğeri, sadece bir meslekdaş değil, bir kader arkadaşı ve bir yoldaş olabilirdi. Dolayısıyla bu portrelerde sadece resmi yapılan modeli değil, resmi yapan sanatçıyı, yaşadıkları dönemi ve o dönemin iç ilişkilerini de yakalamak mümkündür.

SUMMARY Tradition of artists painting each other's portraits starts in the 18th century. It speeds up in the19th century and comes untill today. This portrait style isn't seen a lot whether in pre Renaissance Period or in Renaissance and Baroque Periods. It will be needed to wait the 19th century for artists painting one another's portraits although self- portrait becomes widespread in Renaissance with the devoloping of invidualist thinking. The actual reason of its becoming widespread of in 19th century is, undoubedly, historical and social improvements. Starting from 18th century, with the rupture and dispersal of traditional institutions, artists lost the protection of the palace and the church. New regime had brought them a freedom in a sense. However the new bourgeoises who we could call art consumers were free.too.They also had right to choose what ever work of art they want. So artists came to a new path to choose. They would either draw pictures that suited thecoarse liking of a new ill-mannered class, or draw pictures only for art in spite of the risk of hunger. Here at this point artists who shared similar ideas started to come together slowly and discussed their own ideas concerning art in shared places. The places where these, that we could condider as leaders, gathered could be either a painter's place, or a cafe, or a poet's home. Artists from various kinds of art branches gathered in those places and looked down on new class admiration. However they weren't accepted by the society either. The society that they looked down on,were now looking down on them and mocking them, too. However despite everything this group of artists succeded both their art understandings and their life style to be accepted by society. Portraits of artists became widespread in these artist communes. Because, for an artist who were mocked and humeliated, the other who lived the same things couldn't be only a professional colleague but could be a friend of destiny and a fellow. So it is possible to catch in these portraits; not only the model whose picture was painted, but the artist's who painted the picture, the period they lived and internal relations of that period.