Designed-in molecular interactions and cross-linking interface for superior nanocomposites: A multi-scale insight

Abstract

Nanoparçacık takviyeli polimer kompozit malzemeler, geleneksel kompozit malzemelere kıyasla olağanüstü performans artışları gösterebilmektedir. Polimer kompozit malzemelerde dikkat edilmesi gereken hususların başında, nano boyutta olan takviye elemanlarının oluşturduğu ve kompozitin genel özelliklerini de belirleyen, geniş arayüz alanları gelir. Kuvvetli bir arayüz oluşumu kompozitin mekanik performansını arttırmasının yanı sıra olası erken hasar mekanizmalarını da engeller. Bu tez kapsamında özellikle arayüz karakteristiğinin kompozit malzemelerde etkin kuvvetlendirme mekanizmalarını nasıl etkilediği ve hangi koşulların mekanik ve termo-mekanik özelliklerde artışa sebep olduğu sistematik olarak incelenmiştir.Bu çalışmada, öncelikle yüzeyi modifiye edilmiş ve epoksi reçine ile etkileşime girebilen reaktif polistiren-ko-glisidilmetakrilat (PSt-ko-GMA) nanoliflerlerin epoksi reçinede takviye elemanı olarak kullanılması araştırılmıştır. Buradaki hipotezimiz,arayüzde polimer matris ile kimyasal bağ yapabilen nanoliflerin oluşturacağı kuvvetli arayüzün, kompozit malzemenin mekanik ve termo-mekanik özelliklerini önemli ölçüde iyileştirecek olmasıdır. Elde ettiğimiz mekanik ve termo-mekanik test sonuçları göstermektedir ki mekanik artışa sebep olan temel iki faktör bulunmaktadır: çapraz bağlanabilen nanolif yapısı ve nanolifin yüzey polimer matris ile etkileşime girebilen yüzey kimyası. Bu çalışmanın devamında, çoklu duvarlı karbon nanotüpler, rasgele dağılmış nanolif ağına yine elektro-üretim tekniğiyle kompozitin mukavemetini arttırmak için entegre edilmiş ve yine epoksi reçinenin kuvvetlendirilmesi amaçlanmıştır. Ek olarak, P(St-ko-GMA) /karbon nanotüp içeren ve içermeyen nanoliflerden oluşan dokumasız yüzey ara faz olarak geleneksel karbon lif/ epoksi reçine prepreglerinde delaminasyon direncini ve yanal matris çatlamasını geciktirmek için kullanılmıştır.Bu tez çalışması, deneysel yöntemlerin yanısıra, nanolif kimyası ve çapraz bağlanma mekanizmasının termoset polimer kompozitlerde mekanik davranış üzerindeki etkisini hesaplamalı yöntemlerle araştırılmasını da içermektedir. Moleküler dinamik ve dağınık partikül dinamiği metodlarını da içeren çok-boyutlu modelleme yöntemi kullanılarak nano düzeyde baskın olan kuvvetlendirme mekanizmaları araştırılmıştır. Arayüzde deneysel olarak gözlemlediğimiz sonuçlarımızın ışığında, çok boyutlu modelleme esaslı arayüz tasarımı kabiliyeti geliştirilerek nanokompozit malzemelerin performansına etki eden mekanizmaların incelenmesi amaçlanmıştır.

A defining feature of polymer nanocomposites is the nano-scale of fillers leading to dramatic increase in interfacial area and associated sensitivity of properties to the filler-matrix interface. Stronger/attractive interfacial region helps to prevent early failure and facilitates enhanced mechanical behavior of nanocomposites. This thesis is an effort to address how interface characteristic can impact dominated physical mechanisms and under which circumstances improve particularly mechanical and thermo-mechanical properties of nanofiber reinforced nanocomposite.The hypothesis is that incorporation of electrospun surface modified/reactive polystyrene-co-glycidyl methacrylate P(St-co-GMA) nanofibers with epoxide functional groups into the epoxy resin results in significant improvements in the mechanical properties. Several mechanical and thermo-mechanical tests demonstrate significant increase in the mechanical response. Given the choices of the fiber material under consideration, the enhancement is attributed to the combined effect of the two factors: the inherent cross-linked fiber structure and the surface chemistry of the electrospun fibers leading to cross-linked polymer matrix-nanofiber interfacial bonding. Multi walled carbon nanotubes (MWCNTs) can also be embedded into entangled nanofiber network during the electro-spinning process to improve composite strength, durability, and impact resistance. The enhancement by the nano-scale fibrous reinforcement with designed interface can be further propagated into structural composites. It was shown that structural integrity of the electrospun P(St-co-GMA) based nanofibers with/without MWCNTs as interlayers in conventional carbon fiber/epoxy prepreg result in increased resistance to transverse matrix cracking and delamination at macro scale without weight penalty.Consecutively, this thesis traces the effect of the nanofiller chemistry and cross-linking on mechanical behavior of thermoset polymer matrix nanocomposites via numerical simulations. Multi-scale simulations including molecular dynamics and dissipative particle dynamics are employed to address the reinforcing function in nanocomposites at nanoscale. Coupled with focused experimental study on the interface, our novel modeling efforts are helping to elucidate the physical mechanisms that underlie nanocomposite bulk performance and ultimately enable efficient design of nanocomposites.Overall, the idea of chemistry specific design of interface in nanofibrous matrix composites is significantly effective. The experimental results show that the given the knowledge of the matrix system, smart choice of fiber polymer provides stronger interfacial bonding and improved mechanical properties. Simulation tools, on the other hand can trace the signatures of these improvements, and promise an efficient assessment methodology for interface design which can be help to optimize also the experimental efforts.