Palatoplasti (damak onarımı) sonrası konuşmanın değerlendirilmesi

Abstract

Giriş: Damak yarığı onarımının ana amacı maksiller büyümeyi olumsuz etkilemeden konuşmanın anlaşılabilirliğinin sağlanmasıdır. Konuşma bozukluğu; hipernazalite, nazal hava kaçışı ve fonasyon güçlükleri şeklinde kendini gösterir. Velofaringeal yetmezlik ve konuşmanın değerlendirilmesi; algısal değerlendirmeler, nazometri, videonazoendoskopi, videofloroskopi ve manyetik rezonans görüntüleme(MRG) kullanılarak yapılır. Bu çalışmanın birincil amacı damak onarımı uyguladığımız hastalarımızın konuşma sonuçlarının değerlendirilmesidir. İkincil olarak, konuşma ve velofaringeal fonksiyon incelemesinde kullanılan farklı analiz yöntemlerinin ilişkisini değerlendirmek ve Pittsburgh Weighted Speech Scale (PWSS) puanı ile karşılaştırmaktır.Hastalar ve Metot: 1998-2018 yılları arasında, tek cerrah tarafından damak onarımı yapılmış olan 17 hasta (9K,8E) çalışmaya dahil edildi. Tercih edilen sert damak onarım tekniğinden bağımsız olarak, tüm hastalara radikal intravelar veloplasti (Tip 3 kas onarımı) işlemi yapıldı.PWSS kullanılarak konuşma değerlendirmesi, nazometrik incelemeler, velofaringeal sfinkter ve timpanik membranın endoskopik görüntülemesi ile statik/dinamik pozisyonlarda MRG yapıldı. Sonuçlar istatistiksel yöntemler kullanılarak incelendi.Bulgular: Hastalarımızın konuşma sonuçları, fistül ve velofaringeal disfonksiyon oranları daha önceki yayınların sonuçları ile benzer olarak bulundu. PWSS puanı ve nazalans skoru arasında istatistiksel olarak anlamlı ve aynı yönde, yüksek dereceli korelasyon saptandı. Video nazoendoskopik bulgular, timpanik membran -özellikle pars flaccida- retraksiyon derecesi ve PWSS puanı ve nazalans skoru arasında da korelasyon saptandı. MRG ile elde edilen ölçümler içinde klinik olarak anlamlı korelasyon velar knee-posterior faringeal duvar mesafesi ölçümleriyle elde edildi.Sonuç: Fonksiyonel kas onarımı ile konuşmada başarılı sonuçlar elde edildi. Konuşmanın objektif değerlendirmesinde MRG nin diğer enstrümental yöntemlere üstünlüğü olduğunu düşünmekteyiz.

Introduction: The main cleft repair purpose is to provide a good speech development and velopharyngeal function without interfering maxillary growth. Speech disorders are impaired consonant production, hypernasality and audible nasal air leakage. Perceptual speech assassement, nasometry, videonasoendoscopy, videofluoroscopy, and magnetic resonance imaging (MRI) are available for evaluation. The primary aim of this study is assessing speech results. Secondary aim is to evaluate the relationship between different speech and velopharyngeal function analysis methods and to compare them with Pittsburgh Weighted Speech Scale (PWSS).Patients and Method: Seventeen patients(9F,8M) who underwent palate repair from 1998 to 2018 by a single surgeon were enrolled. Regardless of hard palate closure technique, radical intravelar veloplasty (Type 3) was performed in all patients. Speech evaluation by using PWSS, nasometric analysis, endoscopic assessement of velopharyngeal port and tympanic membrane and static/dynamic MRI were used. Results were evaluated with statystical methods.Results: Speech results, velopharyngeal dysfunction and fistula rate were similar to published ranges. Clinically relevant relationship was noted between hypernasality/PWSS point. Videonasoendoscopic findings, tympanic membrane retraction grade; especially with pars flaccida and PWSS points/nasalance score were correlated. We obtained clinically relevant relationship with velar knee-posterior pharyngeal wall distance with aforementioned modalities.Conclusion: Our study showed good speech results with functional muscle repair. We think that MRI has superiority over other instrumental methods in objective evaluation of speech in patients with cleft palate.