Ortaçağ ve Rönesans sanatında Fresk resminin yeri ve biçimsel gelişimi

Abstract

Fresk resmi, kaynaklarda özel bir teknik uygulama olarak ; yaş (fresco) veya kuru (secco) sıva üzerene sulandırılmış boya pigmentleriyle duvarları süsleme amaçlı yapılan resim tekniği olarak geçer.Ortaçağ ve Rönesans dönemlerinde batı Avrupa sanatında belirgin bir biçimde kullanılan bu teknik önemli bir yer kaplamaktadır. Çalışmanın kapsamı içersindeki dönemsel süreçlerde (12.yy dan 16.yy) kadar ki zaman diliminde İtalyan şehir devlerinde sivil ve dini mimari yapıların iç mekanlarının tamamlayıcı bir unsuru olarak görülmektedir. Kilise, şapel, bazilika, hücre odaları, manastırların yanı sıra kentsoyluların ev ve saraylarında görülür. İç mekanların tamamlayıcı bir unsuru olarak görülen Fresk resimleri dini mekanlarda inancı kuvvetlendirmeye hatta meditasyona yardımcı olarak yapılırken sivil mimarilerde tamamlayıcı ve süs olarak değerlendirilmiştir. Ortaçağ'dan Rönesans'a doğru gelişen bir takım büyük değişimler bu sanatın içeriğini ve kapsamını değiştirmiş, biçimsel anlamda da yansımalarını bulmuştur. Gotik anlıyışın getirdiği uhrevi ölçü ve şablonlar Giotto'nun ortaya koyduğu yeniliklerle değişmiş yerini doğa gözlemlerine dayanan dünyevi ölçülere ve görsel anlayışa bırakmıştır.Fresk resim sanatı bu dönemlerde mimari yapılarda önemli eserler meydana getiren sanatçılar tarafından uygulanmıştır. Dönemin sanat anlayışının genel çerçevesinde biçimlendirilse bile Rönesans ile değişen dünya anlayışıyla bireysel tarzlar ve kompozisyon anlayışları bu sanatın ele alış biçimini zenginleşmesini, yeni uyum ve estetik ölçütlerinin gelişmesine olanak sağlamıştır.ANAHTAR KELİMELER: Fresk resmi, Kilise, Bazilika, Manastır Sivil mimari,Ortaçağ, Rönesans, Şapel Saray

Fresco painting is referred to in sources as a special painting technique for wall decoration purposes employing diluted dye pigments applied on wet (fresco) or dry (secco) plaster.The techique, which is used significatly in the Western Eourpean art, has on important place in the Middle Ages and Renaissance periods. It is regarded as a complementary element of civil and religious arthitecture interios of ıtalian city states during the interval of times from 12th century to 16th century covered by this study. The technique is seen in residence and palaces of bourgeoises in addition to churches, chapels, basilicas, chambers and monasteries . The fresco painting, considered a complementary element of interios, had been used to enchance belief, even aid meditation in religios building , and also as a complementary and decorative factor in civil arthitecture . Several prominent changes changes from the Middle Ages To Renaissance had evolved the content the scope of this art, having reflections also on stylistic aspects. The ethereal sizes and templates brought by gothic approach have been shaped with the novelties proposed by Giotto and gave place to earthly sizes and visual understanding based on observation of nature.Fresco painting has been applied by artists who had contributed significant Works to architectural structures within in period. Altough the art had been shaped by the prevalent art undestanding individual styles and composition approaches have enabled the sophistication of the way the art is dealt with and improvement of new harmony and aesthetic sizes.KEYWORDS: Fresco painting, Church, Basilica, Moastery, Civil Arthitecture,Middle East, Renaissance, Chapel, Palace