Yoğun bakımda ölen hastaların retrospektif analizi

Abstract

Çalışmamızın amacı yoğun bakımda ölen hastaların retrospektif olarak incelenmesi ile terminal kabul edilebilecek ve aslında yoğun bakım tedavisinden yarar görmeyecek hasta sıklığının araştırılması, bu hastalar için harcanan yoğun bakım kaynakları ve maliyetin ortaya çıkartılmasıdır. Bu retrospektif çalışmada, hastane otomasyon sistemi ve Sadi Sun Yoğun Bakım Ünitesi arşivi kullanılarak Ocak 2016-Temmuz 2017 yılları arasında, yoğun bakım ünitesinde yatışı yapılmış bütün hastalar taranmıştır. Bu hastalar içerisinde; yaşı 18 ve altında olanlar ile ameliyat sonrası monitörizasyon amacıyla bir gece takip edilmiş hastalar çalışma dışında bırakılmıştır.Çalışmaya alınan 755 hastanın belirlenen kriterlere göre 471'i ( %62) terminal, 237'si (%38) terminal değildir. Gerçekleşen mortalite terminal olmayan hastalarda %10.9, terminal olan hastalarda %59.2'dir. APACHE-II skoru ile ön görülen mortalite, terminal olmayan hastalarda %27.2, terminal kabul edilen hastalarda %52.3 bulunmuştur. Hastane kayıtlarında 755 hastadan 666'sının yoğun bakım tedavi maliyetilerine erişilmiştir, terminal olmayan hastaların medyan fatura tutarı 1947,5 (1173,55-3520,65), terminal olan hastaların medyan fatura tutarı 6023,27 (2131,10-6393,30) bulunmuştur. Aralarındaki fark istatistiksel olarak anlamlıdır ( p< .00001). Terminal hastaların toplam fatura tutarı 7.405.244,49 TL, terminal olmayan hastaların toplam faturalandırılması 845.268,889 TL'dir.Çalışmamızın sonucuna göre hastalara invazif girişimlerin, renal replasman tedavilerinin , uzun süre mekanik ventilasyon desteği, kan transfüzyonlarının uygulanması gibi maliyeti artıran işlemlerin terminal dönem hastalarda daha fazladır. Yoğun bakıma alınan terminal dönem hastalarda tedavi kararlarının hastanın amacına uygun olarak alınmalıdır. Hastanede kalış süresinin kısalması ile daha kaliteli bir yaşam sonu sağlanmalı ve hastane maliyetine uygun olarak planlanma yapılmalıdır. Türkiye'de yoğun bakım ünitelerindeki kararları ve uygulanan tedavileri daha objektif gösterebilmek için daha fazla çok merkezli çalışmalara ihtiyaç vardır.

The primary aim of this study is to investigate the incidence of patients who died in intensive care unit retrospectively and to determine the frequency of patients who could be accepted terminal. It is aimed to reveal the intensive care resources and cost spent for these patients.In this retrospective study, all patients in intensive care units between January 2016-July 2017 were screened by using hospital automation system in Sadi Sun Intensive Care Unit archive. Among these patients; the patients who were 18 years old or younger and followed up for one night only for postoperative monitoring were excluded. Of the 755 patients included in the study, 471 (62%) were accepted as terminal, only 237 (38%) were not terminal according to the established criteria. Mortality was 10.9% in non-terminal patients, 59.2% in terminal patients. While the predicted mortality was 27.2% in non-terminal patients, 52.3% in terminal patients. In hospital records, the cost of intensive care treatment of 666 out of 755 patients was reached. The median invoice amount of the non-terminal patients hospitalized in the intensive care unit was found to be 1.947.,5 TL (1.173,55-3.520,65), terminal patients was 6.023,27 TL (2131,10-6393,30). The difference was statistically significant (p <.00001). Total invoice amount of terminal patients was calculated as 7.405.244,49 TL. The total invoicing of non-terminal patients was 845.268,889 TL. In our study, it was shown that cost-increasing procedures such as invasive interventions, renal replacement therapies, long-term mechanical ventilation support, and blood transfusions were applied more frequently in terminal patients.Treatment decisions should be taken in accordance with the patient's purpose in terminal period patients admitted to intensive care unit. A shorter duration of hospital stay should lead to a better quality of life and planning in accordance with hospital costs. More multicentre studies are needed to show the decisions and treatments in intensive care units in Turkey.