Sanat ve siyaset ilişkisi bağlamında estetik bir araç olarak beden

Abstract

Bu araştırma, estetik bir algı nesnesi olarak bedenin, siyaset ve sanat ilişkisi bağlamında incelenmesini içerir. Bu araştırmayla, bedenin bir sanat nesnesi olarak tanımlanması ile siyasal özne olarak kurulması arasında önemli benzerlikler olduğu gösterilmiştir. Bu benzerlikler, Jacques Ranciere'in ileri sürmüş olduğu estetik rejim mantığı içerisinde araştırılmıştır. Bu hususta yapılan çalışma özelinde estetik kavramı düşünme ve mantık yürütmeye etkiyen rejimsel faaliyetlerle ilgilidir. Bu faaliyetler, `sanata ait olmak` ile `gündelik yaşama ait olmak` arasındaki farkın yitip gittiği anlarda ortaya çıkar. Bu anlar; yapılabilecek `sanat eseri` yahut `sanat eseri değil` ayrımı gibi beden için de, örneğin `kahraman` yahut `hain` ayrımına imkân veren benzer bir mekanizmayı işaret eder. Bu mekanizma ise estetik rejim mantığında duyulur olanın dağılımında kurulur. Çalışmanın özü, çağdaş sanat pratiklerinin gündelik yaşamdaki mekân ve nesneleri kullanabilmesinde yatar. Bundandır ki, gündelik yaşam ile çağdaş sanat pratikleri arasındaki sınır kaybolmuştur. Dolayısı ile gündelik yaşama içkin olan siyaset ile sanat pratikleri arasındaki ilintiden bahsetmek mümkün hale gelir. Gündelik yaşamdaki bedenin; söylem, tavır yahut moda olarak sunumu, çağdaş sanat özelinde küratoryal bir işe benzemektedir. Mevcut ideolojinin sürekliliği için, bedenin üretimi ve sunumu adına enformasyon teknolojilerinin tüm nimetlerinde yararlanılacak, bununla beraber beden diğer bedenlerin arasına sızabilme imkânı ile başlı başına bir estetik araç olarak işlev kazanacaktır. Sonuç olarak çalışma, bedenin estetik bir rejim altında ne şekilde araçsallaştığını ve bedenin araç olarak nasıl iş gördüğünü incelemektedir.

This study involves examining the body as an object of aesthetic perception in the context of the relationship between politics and art. This research has shown that there are important similarities between the definition of the body as an object of art and its establishment as a political subject. These similarities were investigated within the logic of aesthetic regime proposed by Jacques Ranciere. In the regard of the study, the concept of aesthetics is related to the regimen activities that affect thinking and reasoning. These activities occur in the moments when the difference between `belonging to art` and `belonging to daily life` is lost. These moments point to a similar mechanism, which allows making a distinction between not only `art` or `not art` but also, `hero` or `traitor` for a body. This mechanism is established in the distribution of sensible in the logic of aesthetic regime.The essence of the study lies in the ability of contemporary art practices to use space and objects of daily life. This is why; the boundary between daily life and contemporary art practices is lost. Therefore, it becomes possible to talk about the relation between politics and art practices that are embedded in daily life. The presentation of the body in daily life, as discourse, attitude or fashion resembles a curatorial work in contemporary art. For the continuity of the existing ideology, it will be utilized in all the blessings of the information technology for the production and presentation of the body. Moreover, the body will function as an aesthetic instrument, with the possibility of infiltration to the between other bodies. As a result, my thesis examines how the body is instrumentalized under an aesthetic regime and how the body functions as an instrument.