Foucaultcu bağlamda `Kendilik pratikleri` olarak Sanford Meisner oyunculuk çalışmaları

Abstract

Bu araştırmada, doğruyu söylemek (parrhesia) (Foucault, 2012) bir kendilik pratiği olarak Sanford Meisner Oyunculuk Tekniği ile düşünülerek tiyatro ve seyirci ilişkisi tartışılmaktadır. Kendilik pratikleri, Antikçağ'da `kendin hakkında kaygı duy` ilkesinden temellenerek kişinin bakışını kendisine çevirip kendisi üzerinde çalışmayı hedeflemektedir. Kendilik pratikleri ile yaşamı sanat eseri güzelliğinde bırakmak, Michel Foucault'nun Antik Yunan'da özne ve hakikat ilişkisini nasıl kurduğu ve kişinin kendisiyle kurduğu ilişkide yaşamını dönüştürücü etkisine sahip olan çalışmalar, araştırmanın sorunsalını oluşturmaktadır. Bu anlamda araştırmanın çerçevesi, Foucault'nun Cinselliğin Tarihi (2. ve 3. Cilt), ve College De France'da 70'li yılların sonu - 80'li yıllarda verdiği dersleri içeren metinlerdir. Böylece, yaşamı sanat eseri güzelliğinde biçimlendirmenin kendilik üzerinde çalışma ile ilişkisi bu araştırmayı, Sanford Meisner'in Oyunculuk Tekniğiyle bir arada düşünmemizi sağlamaktadır.Araştırma içerisinde Euripides'ten İon ve Tennessee Williams'tan Arzu Tramvayı metinleri seçilerek toplumda yerleşik ve kanıksanmış imgeler, dramaturjileri yapılarak analiz edimiştir. Kaos Performans ekibinde Meisner Tekniği eğitimi almış oyuncularla yapılan provalardan notlarla analiz edilen imgeler ile oyuncular araşındaki keşif ilişkisi gözlenmiştir. Ardından bu imgelerin yaratıcı davranışlara dökülerek seyirci üzerinde yaratılması hedeflenen ilişki tartışılmıştır.

In this research, the relationship between theater and audience is discussed by considering telling the truth (parrhesia) (Foucault, 2012) as a practice of the self through Sanford Meisner's Acting Technique. The practices of the self, based on the principle of the `care of self` in ancient times, aim at the transformation of the self in relation to truth..The subject's relationship to truth, the individual's relationship to self and the conception of practices of self as an art of living constitute the research question of the study. In this context, the main texts referred consist of Foucault's History of Sexuality (Volumes 1 & 2) and his courses at the College de France during the end of 1970s and 1980s. Drawing upon these texts, this thesis analyzes Sanford Meisner's Acting Technique as a set of practices on self. To this end, the rehearsals of Kaos Performans whose actors received a training on Meisner Technique have been observed, and Euripides' Ion and Tennessee Williams' The Streetcar Named Desire have been discussed in relation to this perspective.