Beliren yetişkinlerin psikolojik iyi oluşlarını açıklamada yalnızlık, sosyal destek, kardeş ilişkileri ve bazı demografik değişkenlerin rolü

Abstract

Bu araştırmanın amacı beliren yetişkinlerin psikolojik iyi oluşlarının yalnızlık, aile, arkadaş ve özel bir insandan algılanan sosyal destek, kardeş ilişkilerine yönelik tutum ve bazı sosyodemografik değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırma 2016-2017 eğitim-öğretim yılı bahar döneminde İstanbul'daki üç üniversitede öğrenim görmekte olan 286 kadın 136 erkek olmak üzere toplamda 422 üniversite öğrencisinden toplanan veriler ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmada Psikolojik İyi Oluş Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği Kısa Formu (ULS-8), Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği, Yaşam Boyu Kardeş İlişkileri Ölçeği ve Kişisel Bilgi Formu veri toplama aracı olarak kullanılmıştır. Verilerin analiz edilmesinde Pearson Momentler Çarpım Korelasyon Katsayısı, Hiyerarşik Çoklu Regresyon Analizi, Bağımsız Örneklemler için t-Testi ve Tek Yönlü Varyans Analizi (ANOVA) kullanılmıştır.Beliren yetişkinlerin yalnızlık düzeyleri, aile, arkadaş ve özel birinden algıladıkları sosyal destek ve kardeş ilişkilerine yönelik tutumları ile psikolojik iyi oluşları arasında istatistiksel olarak manidar bir ilişki olduğu saptanmıştır. Yalnızlık, kardeş ilişkilerine yönelik tutum ve aileden algılanan sosyal destek psikolojik iyi oluş üzerinde anlamlı birer yordayıcı iken; arkadaş ve özel birinden algılanan sosyal desteğin anlamlı yordayıcılar olmadığı görülmüştür. Bu değişkenlerin tamamının psikolojik iyi oluşa ilişkin toplam varyansın %40'ını açıkladığı saptanmıştır. Beliren yetişkinlerin psikolojik iyi oluşlarının cinsiyet ve kardeşle iletişim sıklığı değişkenleri açısından farklılaştığı saptanmıştır. Psikolojik iyi oluşun, kardeşin cinsiyeti, yaş, kardeşin yaşı, doğum sırası, kardeşin doğum sırası, sınıf, yaşanılan yer, kardeşle mesafe ve kardeşle en sık kullandıkları görüşme yöntemi açısından farklılaşmadığı bulunmuştur. Araştırmadan elde edilen bulgular ilgili alanyazın ışığında tartışılmıştır.

The aim of this study is to examine psychological well-being of emerging adults in terms of loneliness, dimensions of perceived social support, attitudes towards sibling relationships and some sociodemographic variables. The research was carried out in the 2016-2017 academic year spring term with 422 students (286 female, 136 male) who study at 3 different universities in İstanbul. `Flourishing Scale`, `Short Form of the UCLA Loneliness Scale (ULS-8)`, `Multidimensional Scale of Perceived Social Support`, `Lifespan Sibling Relationships Scale` and `Demographic Information Form` were used in data collection. In the analysis of data used in the study, Pearson Product-Moment Correlation Coefficient, Hierarchical Multiple Regression Analysis, Independent Samples t-Test and One-Way Analysis of Variance (ANOVA) were performed.Statistically significant relationships were found between the level of loneliness, dimensions of perceived social support, attitudes towards sibling relationships and the psychological well-being of emerging adults. According to the results of the study, loneliness, attitudes towards sibling relations and perceived social support from family were significant predictors of psychological well-being. Perceived social support from friends and a special person were not significant predictors of psychological well-being. All of these variables explained 40% of the total variance of psychological well-being. The study revealed that psychological well-being of emerging adults differed in terms of gender and frequency of contact with siblings. However, it was found that psychological well-being did not differ in terms of gender of the sibling, age, age of sibling, birth order, birth order of sibling, class, place of residence, distance with sibling and method of contact with sibling. The findings of the study were discussed and interpreted in the light of the related literature.