Rezin modifiye kalsiyum silikatın farklı restoratif materyallere makaslama bağlanma dayanımlarının in-vitro kıyaslanması ve SEM değerlendirmesi

Abstract

Amaç: Pulpa koruyucular ile restoratif materyaller arasındaki bağlantının kalitesi ve dayanıklılığı, final restorasyonun ömrü bakımından klinik önem taşımaktadır. Bu nedenle çalışmamızın amacı son yıllarda geliştirilmiş güncel bir materyal olan rezin modifiye kalsiyum silikat (TheraCal LC, Bisco Dental, ABD) ile diş hekimliğinde sıklıkla kullanılan bir takım güncel restoratif materyallerin makaslama bağlantı dayanımlarının belirlenmesi ve kopma tiplerinin SEM değerlendirmesi ile belirlenmesidir.Materyal ve Metot: Çalışmamız için öncelikle ortasında standart yuvalar yer alan akrilik bloklar hazırlandı. Akriliklerdeki yuvalara; üretici firma talimatları doğrultusunda TheraCal LC yerleştirildi, düz ve standart bağlantı yüzeyleri elde etmek amacıyla materyalin üzerine şeffaf bantlar uygulanarak ürün polimerize edildi. Akrilik blok içindeki rezin modifiye kalsiyum silikat örnekler, rastgele yedi gruba ayrıldı (n=10). Restoratif materyaller, iç çapı 3,75 mm olan silindir şeklindeki silikon kalıplar yardımıyla TheraCal LC yüzeylerinin merkezine yerleştirildi. Birinci grupta mikrofil hibrit kompozit (Gradia Direct Posterior, GC Dental, Japonya), ikinci grupta bulk fill hibrit kompozit (X-Tra Fil, Voco, Almanya), üçüncü grupta kompomer (Glasiosite, Voco, Almanya), dördüncü grupta rezin modifiye cam iyonomer siman (Fuji II LC; GC Dental, Japonya), beşinci grupta yüksek vizkoziteli cam iyonomer siman (Equia Forte; GC Dental, Japonya), altıncı grupta konvansiyonel cam iyonomer siman (Fuji IX GP; Dental, Japonya), yedinci grupta ise cam karbomer siman (GCP Glass Fill; GCP Dental, Hollanda) kullanıldı.Polimerizasyon, bekleme ve koruyucu `coat` uygulama prosedürleri tamamlandıktan sonra, silikon kalıplar dikkatlice çıkarıldı ve örnekler 37°C suda 24 saat bekletildi. Örnekler universal test cihazında 1.0 mm / dak'lık çapraz kafa hızıyla makaslama bağlantı dayanımı testine tabi tutuldu. Restoratif materyalin koparılması için gereken kuvvet Newton (N) olarak ölçüldü ve Megapaskal (MPa) cinsinden hesaplandı.Makaslama bağlantı dayanımı testini takiben tüm kırık yüzeyler, kırık türünü belirlemek için X 20 ve X 100 büyütmede taramalı elektron mikroskobu (SEM) ile incelendi. Yüzeylerin kırılma modelleri; adeziv, koheziv ve miks kırık şekilde sınıflandırıldı.Çalışmamızın analizinde IBM SPSS V23 (Chicago, USA), Shapiro Wilk, Levene, Welch, Tamhane's T2 ve Kikare testleri kullanıldı. Anlamlılık düzeyi p<0,05 olarak alındı. Bulgular: Gruplara göre ortalama makaslama bağlantı dayanım değerleri arasında fark vardır (p<0,001). Gradia Direct Posterior grubunda ortalama değer 18,06 iken X-Tra-Fill grubunda 20,69, Glasiosite grubunda 21,15, Fuji II LC grubunda 12,78, Equia Forte Fil grubunda 6,22, Fuji IX GP grubunda 3,44 ve GCP Glass Fill grubunda da 0,17 olarak elde edilmiştir. Gradia Direct Posterior, X-Tra Fil ve Glasiosite grubu ortalama değerleri arasında istatistiksel olarak fark yoktur ve en yüksek ortalama değer bu gruplarda elde edilmiştir. Diğer gruplar arasında ise istatistiksel olarak fark vardır ve en düşük ortalama değer GCP Glass Fill grubunda elde edilmiştir. Kırık türü gruplara bağlıdır (p<0,001). Gradia Direct Posterior grubunda adeziv kırık oranı %20 iken, X-Tra-Fill grubunda %10, Glasiosite grubunda %50, Fuji II LC grubunda %50, Equia Forte Fil grubunda %60, Fuji IX GP grubunda %70 ve GCP Glass Fill grubunda da %100 olarak elde edilmiştir. Sonuç: Makaslama bağlantı dayanımı testi sonuçlarına göre, rezin içerikli restoratif materyallerin TheraCal LC ile bağlantısı, rezin içermeyenlere kıyasla daha yüksektir.Anahtar Kelimeler: Makaslama bağlantı dayanımı, TheraCal LC, Rezin modifiye kalsiyum silikat, Equia Forte Fil, Cam Karbomer

Aim: The quality and durability of adhesion between pulp capping agents and restorative materials have clinical importance for survival of final restoration. The aim of this study is to determine shear bond strengths of some recent restorative materials with resin modified calcium silicate (TheraCal LC, Bisco)- an updated material developed in recent years, and the determination of failure modes by SEM evaluation.Material and Method: To the instructions, TheraCal LC was placed into standardize acrylic slots and polymerized by using transparent tapes for obtaining the standard connection surfaces.TheraCal LC samples were randomly divided into 7 groups (n = 10). Restorative materials were placed at TheraCal LC surfaces with the help of cylindrical silicone molds. The first group consisted of microfil hybrid composite (Gradia Direct Posterior, GC Dental), the second group utilized bulk fill hybrid composite (X-Tra Fil, Voco), the third group included compomer (Glasiosite, Voco), the fourth group included resin modified glass iyonomer cement (Fuji II LC; GC Dental) and high viscosity glass iyonomer cement (Equia Forte; GC Dental) was used in the fifth group; conventional glass iyonomer cement (Fuji IX GP; GC Dental) in the sixth group; and glass carbomer cement (GCP Dental) in the seventh group. After the polymerisation and protective coat applications were completed, the samples were kept in 37 °C water for 24 hours. The samples were tested to determine shear bond strength values with a universal tester. The force required for removing restorative material was measured in Newton and calculated in MPa. Following the test, all fractured surfaces were examined by scanning electron microscope (SEM) at X 20 and X 100 magnification to determine the failure mode as adhesive, cohesive and mix.In the analysis of our study, IBM SPSS V23 (Chicago, USA), Shapiro Wilk, Levene, Welch, Tamhane Chicagos T2 and chi-square tests were used. The significance level was taken as p <0.05.Results: There was a significant difference between the groups (p <0.001). In the Gradia Direct Posterior group, the mean value was 18.06, 20.69 in the X-Tra-Fill group, 21.15 in the Glasiosite group, 12.78 in the Fuji II LC group, 6.22 in the Equia Forte Fil group, 3.44 in the Fuji IX GP group and In GCP Glass Fill group, it was obtained as 0.17. There was no statistically significant difference between Gradia Direct Posterior, X-Tra-Fill and Glasiosite groups and the highest mean values were obtained in these groups. There was a statistically significant difference between the other groups and the lowest average value was obtained in the GCP Glass Fill group.The fracture type is dependent on the groups (p <0.001). Adhesive fracture rate was 20% in Gradia Direct Posterior group, 10% in X-Tra-Fil group, 50% in Glasiosite group, 50% in Fuji II LC group, 60% in Equia Forte Fill group, 70% in Fuji IX GP group and GCP Glass Fill group 100%.Conclusion: According to the results of shear bond strength test, the adhesion of resin-containing restorative materials with TheraCal LC is higher than that of resin-free.Keywords: Shear bond strength, TheraCal LC, Resin modified calsium silicate, Equia Forte Fil ,Glass Carbomer