İstanbul için `somut bir ütopya` örneklemesi

Abstract

1991 yılında dünyanın durumuna baktığımızda çarpıcı iki çelişik görüş ile karşılaşırız: Ekonomi ve Ekoloji. Tüm dünyada ekonomi ile ilgili bütün göstergeler devasa boyutlara ulaşarak hızlı büyümeyi işaret ederken, çevresel göstergeler hızlı bir ekolojik yıkımı açıkça ortaya koymaktadır. Ekonomistler, geleceğe dönük global ekonomiyi kendini-sürdürebilir biçimde şekillendirmeye çalışırken, 1960'lı yıllardan bu yana canlılığını sürdüren `Ütopya` cı düşünce bize bu gelişmeler ışığında yeni bir toplumun gelişini haber vermektedir: Sanayi Sonrası Toplum. Sanayi-Sonrası Toplum, Liberalizm'den, Sosyal Demokrasi, Neo-Marksizm ve Radikal Çevreciliğe uzanan bir perspektifteki sanayi-sonrası Ütopyacıların alternatif modelleri üzerine sosyolog Boris Frankel'in çözümlemeleri ile uygulanabilir `somut Ütopya` sını İstanbul'a örnekleyerek; bu toplumsal alternatifin biçimlenmesinde hangi parametrelerin girdisinin ortaya çıkacağını, biçimlenme ilkelerini, bileşenlerini kuramsal yöntemle belirlemeye çalıştım. Sonuçta,. İstanbul'un yarı-otarşik yönetim biçimi ile jeopolitik ve biyo-bölgesel (kendine yeterliliği sağlayabilecek) bir alana bölünerek hem merkezi, hem ademi merkezi planlama modeline geçiren,. sağlıklı, demokratik kamu alanları yaratarak halkın temsil edilişi, hüküm verme, arabuluculuk, yönetimde kuvvetler ayrımı ilkesini güvence altına alan tüm hukuksal, kültürel, eğitimsel ve yönetsel yapıları kuran,. İstanbul'la Doğu bölgeleri arasındaki yaşam standardını azaltmak için bu bölgelerden gelen temel gereksinim mallarına yüksek fiyat ödenmesi politikası uygulayarak az gelişmiş bölge ekonomilerinin içsel gelişimini sağlayan,. nüfus akışını durdurmaya yönelik politikalar saptayan alternatif modeli, sebatlı bir şekilde yaşama geçirmeye çalıştım.İstanbul'la ilgili tasarım, biçimleme, imaj gibi çalışmaların günümüzde uygulamaya geçmesi, geleceğe dönük alternatif bir toplum yaşayışındakine oranla, çok daha ütopiktir. Eğer ülkesel ve bölgesel, bir üst ölçek kararlarla kent tasarımına yaklaşım sağlayabilirsek, bugünkü çaresizliğimizi bertaraf edebiliriz.

Looking at to the world of 1991, we can see two conditions contract to each other. These are economy and ecology. As all the economic appearances shows gigantic progress, on the other hand, an enviromental signs shows obvious ecologic destruction. Economists are trying to form global economy self-sustainable for future. The Utopian thought which is on alive, since 1960, giving us the message of a new society, developing in the lights of these developments. Post-Industrial society on the perspective of Liberalism, social democracy, neo marxism, and radical green movement has been analyzed by socialogyst Boris Frankel, his synthesis can be applicable `concrate Utopia` to form Istanbul. In the formation of this, the aspects which will impact urban sites forming are analyezed:. -Istanbul with half- autocracy in governing (self-suffiency) can be divided to geopolitic and bio-regional limits to be planned centrally and non centrally. - By creating healthly and democratic public spaces, reprensentation and decission of people efforts of coming to agreement should be taken on care. - To built all legal,v cultural, educational and administrative constructions to guarantied seperated foces in governing. - To apply high cost policies to the basic goods coming from Eastern part of the country. By decreasing difference of standard of living between Istanbul and East part. To help of under developed regionals. - To set up policies for stoping movement to Istanbul and find out alternative models by stabile methods. At the present, realization of designing, forming and imaginal studies about Istanbul is much more Utopian than future alternative of society life models. If, we could approach to urban desing by regional and city planning decissions with an upper scales, we can solve our present problem.