Sıçanlarda yapılan böbrek transplantasyonunda endotelin reseptör antagonisti ile perfüzyonunun önemi

Abstract

Iskemi ve reperfüzyon hasarında oluşan serbest oksijen radikalleri hücrelerin lipid ve protein yapılarında bir dizi oksidasyon reaksiyonunu başlatarak harabiyete neden olurlar. Transplantasyonda bu duruma rejeksiyon hasan da eklenmektedir. Her iki durumda ilk hedef damar endoteli ve onun antijenik yapısıdır. Damar endoteli sentezlediği vazokonstriktör ve vazodilatatör birçok faktör açısından aktif bir organ niteliğindedir. Ayrıca böbrek gerek eikosanoid metabolizması, gerekse endotelin sentezi ve reseptör dağılımı açısından özellik taşır. Bu çalışmada, böbrek transplantasyonunda soğuk iskemi/reperfüzyon hasan ve allograft rejeksiyonu ile oluşan oksidasyon reaksiyonlarının, endotelin (ET) ve eikosanoid metabolizması ile olan ilişkisini ve aynca endotelin reseptör antagonisti (ETRA)'nin bunlar üzerindeki etkilerini incelemek amaçlanmıştır. Sprague-Dawley sıçanlarında, kontrol, ototransplantasyon, allotransplantasyon ve ETRA ile perfuzyon yapılan allotransplantasyon gruplan oluşturularak histopatolojik inceleme ile dokuda lipid peroksidasyon, protein oksidasyon, prostaglandin E2 (PGE2), lökotrien B4 (LTB4) ve renal ven kanında ET analizleri yapılmıştır. Lipid peroksidasyon ve protein oksidasyon ürünleri ototransplantasyon grubunda anlamlı olarak değişmez iken, allotransplantasyon grubunda anlamlı değişiklikler saptanmıştır. Soğuk perfuzyon graftı SOR'lerinin oluşturduğu harabiyete karşı kısmen korusa da rejeksiyonun lipid peroksidasyon ve protein oksidasyon olayını arttırdığı gözlenmiştir. Soğuk Î/R ve allograft rejeksiyonu ET düzeylerinin de yükselmesine neden olmaktadır. PGE2 ve LTB4 değerlerinde gruplar arasında anlamlı fark bulunmamıştır. Histopatolojik olarak oto ve allotransplantasyon gruplarında glomerüler ve tubuler harabiyet gözlenirken bu BQ-123 verilen grupta göreceli olarak azalmaktadır. özgün ETa reseptör antagonisti olan BQ-123 transplantasyon öncesi perfuzyon sıvışma eklendiği takdirde ET düzeyinin yükselmesini engellediği gibi lipid peroksidasyon ve protein oksidasyon patogenezinin etkilerini de yok etmektedir. BQ-123'un doku koruyucu etkisi transplantasyon cerrahisinde yaygın kullanım alam bulacağım düşündürmektedir.

Ischemia-reperfiision injury caused by free oxygen radicals is thought to be a central mechanism of cell damage initiating a series of oxidative reactions in the lipid and protein structures. Besides ischemia-reperfusion injury, acute allograft rejection is still an important cause of graft loss. Endothelial cells produce vasoconstrictor or vasodilator substances and modulate the tone of underlying smooth muscle cells. Endothelin and endothelin receptors in the kidney and renal eicosanoid activity participate in the regulation of glomerular functions. In this model of transplantation four groups of Sprague-Dawley rats were designed as control, autotransplantation, allotransplantation and endothelin receptor antagonist (ETRA) perfused allotransplantation groups. Different parameters of lipid peroxidation and protein oxidation, prostaglandin E2 (PGE2), and leucotrien B4 (LTB4) tissue levels and endothelin (ET) blood levels in the renal vein were determined. Significant differences in the levels of ET and the end products of lipid peroxidation and protein oxidation in the allotransplantation group were determined but in the autotransplantation group significant differences were not found. Although partial preservation was observed with cold ischemia in the autotransplantation group, allograft rejection caused significant increases in lipid peroxidation and protein oxidation and also ET release following reperfusion. The differences in PGE2 and LTB4 levels were not significant. Histopathologic examination revealed evident glomerular and tubular injury in the auto and allotransplantation groups. BQ-123 reversed all those affects of the ischemia-reperfusion injury and the acute rejection pathogenesis. Perfusion of the graft with BQ-123 as a selective ETa receptor antagonist before transplantation abolished the affects of noxious oxidative reactions and also decreased endothelin levels after transplantation. We concluded that BQ-123 inhibited the pressor responses which cause graft destruction and, furthermore, this type of therapy suggests potential clinical application.