Ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu sonrası greft fiksasyon noktalarındaki inkorpersiyonun koyun diz modelinde biyomekanik testler ile incelenmesi

Abstract

ÖZET İnsan vücudunda en sık travmaya maruz kalan diz ekleminde yine en sık total olarak yırtılan bağ ÖÇB'dir. ÖÇB yırtığı sonrası hastaların diz ekleminde anterior ve rotatuar instabilite gelişmekte,buna bağlı olarak tekrarlayan diz eklemi yaralanmaları görülmekte ve hastaların çalışma ve spor hayatları kötü yönde etkilenmektedir. Günümüzde bu hastalar için kabul gören tedavi yöntemi serbest kemik-patellar tendon-kemik otogrefti kullanılarak yapılan ÖÇB rekonstrüksiyonudur. Doğru olarak uygulanmış ÖÇB rekonstrüsiyonu sonrası postoperatif erken dönemde başarısızlığın sebepleri uygunsuz rehabilitasyon ve yetersiz greft inkorperasyonudur. Postoperatif erken rehabilitasyonun olumlu etkileri bilinmektedir, ancak yeterli greft inkorperasyonu oluşmadan rehabilitasyon sırasında uygulanacak aşırı yüklenmelerin de kemik fıksasyon noktalarından avülzyona sebep olarak greft yetmezliği oluşturduğu da bilinmektedir. Postoperatif uygun rehabilitasyon programı belirlenir iken greftin fiksasyon noktalarındaki kemik inkorperasyonunun süresinin bu anlamda kritik önemi vardır. Biz bu soruya yanıt alabilmek için, 8 adet koyun modeli kullanarak serbest kemik-patellar tendon-kemik otogrefti ile ÖÇB rekontrüksiyonu uyguladık ve bu greftlerin fiksasyon noktalarındaki kemik inkorperasyonunu biyomekanik testler ile postoperatif 1,2,3 ve 4. haftalarda incedik. Yaptığımız testler sonrası serbest kemik- patellar tendon-kemik otogreftinin postoperatif 3. haftada inkorpere olduğunu tesbit ettik. Çalışmamızın sonuçları, postoperatif 3. haftadan itibaren fiksasyon noktalarının güvenli olduğu ve postoperatif rehabilitasyon programında ilerleyici kas güçlendirme egzersizlerine tereddüt etmeden başlanabileceği yönündedir. 41