Diyafram cerrahisinde emilebilen ve emilemeyen dikişlerin kullanımı ve sonuçlarının kıyaslanması

Abstract

Dr. Sina ERCAN Göğüs Cerrahisi ABD 16. ÖZET Bu kontrollü deneysel çalışma, 19. yüzyıldan beri yapılmakta olan diyafram cerrahisinde klasik olarak tercih, edilen ipek ve benzeri emilemeyen dikiş materyalleri yerine, sentetik emilebilir dikiş materyallerinin kullanım güvenliğinin araştırılması amacıyla planlanmış ve gerçekleştirilmiştir. Ortalama 350-400 gramlık yirmişer raf dan oluşan dört deney grubundan ilk üçünde sırasıyla 4/0 USP ipek (Mersilk®); polyglactin 910 (Vicryl®); polydioxanone (PDS®), dikiş materyalleri kullanılmış ve gruplar bu isimlerle anılmıştır. Dördüncü grup ise sham grubu olarak planlanmıştır. Sol diyaframlarından 1.5 santimetrelik bir bölümü batm bölgesinden eksize edilen deneklerin insizyon hatları, gruba özgü dikiş materyali ile dört adet `U` dikiş konularak onarılmıştır. Yüz elli günlük bekleme süresinin bitiminde sakrifiye edilen denekler makroskopik değerlendirmeleri yapıldıktan sonra onar onar mekanik ve histopatolojik değerlendirme için randomize edilmişlerdir. Mersilk, emilebilen dikişler, ve sham grupları arasında makroskopik olarak anlamlı bir fıtıklaşma farkı görülmemiştir. Histopatolojik değerlendirmede Vicryl ve PDS grupları Mersilk grubuna göre daha sınırlı bir inflamatuar reaksiyon oluştururken, Sewell Doku Reaksiyonu Skorlamasma göre de sadece Mersilk grubu sham grubuna kıyasla anlamlı bir inflamasyon artışına yol açmıştır (pO.Ol). Dikiş materyali emiliminin Vicryl grubunda tam ve PDS grubunda da tama yakın olmasma rağmen, histolojik kesitlerde de her hangi bir ayrılma bulgusuna rastlamlmamıştır. Ayrıca anastomoz hatları mekanik germe testine tabi tutulan diyafram örneklerinde, kopma basınç ve yerleri açısmdan dört grup arasmda anlamlı bir fark bulunmamıştır. Bu sonuçların ışığı altında, diyafram cerrahisinde, sentetik emilebilir dikişlerin kullanımının, klasik dikişlere kıyasla ek bir dehiscence riski taşımadığı söylenebilir. Monofilaman ya da multifilaman dikişler arasmda anlamlı bir fark bulunmaması, her ikisinin de güvenle kullanılabileceğini göstermektedir. Diğer taraftan, daha uzun emilme süreleri ve daha az bakteri tutma özellikleri göz önüne alındığında, monofilaman dikişlerin daha avantajlı olduğu düşünülmektedir. Anahtar kelimeler: Diyafram cerrahisi, doku ayrılması, sentetik emilebilir dikiş materyalleri, deneysel çalışma. 44

Dr. Sina ERCAN Göğüs Cerrahisi ABD 17. ABSTRACT This controlled experimental study was planned and performed in order to investigate the safety of the use of synthetic absorbable suture materials in place of classic nonabsorbable sutures, such as silk, in diaphragmatic surgery, which has been performed since 19'th century. Twenty in each, 350-400 gr. rats were arranged in four groups, in the first three of which 4/0 USP silk (Mersilk®); polyglactin 910 (Vicryl®); polydioxanone (PDS®) were used as group specific suture materials. The fourth group was planned as sham group. Following the excision of a 1.5 cm segment of the diaphragms, the incisions were repaired by putting 4 `U` stitches with the group specific suture materials. After a 150 day observation period, the rats were evaluated macroscopically and then each group were randomized as 10 of each, for histopathologic and mechanical test subgroups. There was no significant difference of macroscopic herniation among four groups. In histopathologic evaluation, the Vicryl and PDS groups caused less inflammatory reaction in comparison with the silk group. By using the `Sewell Tissue Reactivity Scoring`, the latter was also the only group that led to a statistically significant increase in inflammation, when compared with the sham group (p<0.01). There were also no microscopic evidence of tissue disruption in either of the absorbable suture groups, despite their almost complete absorption. The disruption forces and points following the anastomotic tensile tests, were of no significant difference among groups either. All these findings dictate that, in comparison with the classical sutures, the use of synthetic absorbable suture materials in diaphragmatic surgery, do not pose the patient with an increased risk of scar dehiscence. As there was no difference between monofilament and multifilament absorbable materials, both may safely be used. Still, the longer absorption period and lower rate of bacterial adherence properties, make the monofilament sutures more advantageous. Keywords: Diaphragmatic surgery, scar dehiscence, synthetic absorbable suture materials, experimental study. 45