Periferik sinir defektlerinin onarımında kullanılan iletkenlerin fasikül rejenerasyonuna etkisi

Abstract

ÖZET Sinir defektlerinin onarımında temel prensip proksimal uçtaki fasiküllerin distaldeki karşılıkları ile devamlılıklarının sağlanmasıdır. Bu amaçla klinikte interfasiküler yöntemle sinir grefti kullanılarak fasiküler devamlılık sağlanmaya çalışılmaktadır. Kısa mesafeli defektlerde sinir greftlerine alternatif olarak `sinir grefti olarak ven greftleri`de klinik kullanım bulmuştur. Ancak rejenerasyon sürecinde sinir iletkenlerinin fasiküler yapılarında ne gibi değişiklikler olduğu ve bu değişikliklerin sinir iyileşme parametreleriyle ilişkisi net değildir. Bu çalışmada sıçan siyatik sinir defekti modeli üzerinde; fasiküller arası devamlılığın en iyi sağlandığına inanılan ortograd sinir grefti modeli, devamlılığın ideal sağlanmadığına inanılan retrograd sinir grefti modeli ve sinir iletkeni olarak kullanılan ven greftlerinin elektro fizyolojik iyileşme belirtileri ve histolojik olarak fasikül topolojisindeki değişiklikleri araştırılmıştır. Ayrıca yeni geliştirilen pıhtı ven grefti modeliyle nörotropik olduğu bilinen fibrinin lümen içinde kalması sağlanmış, ven grefti modeline göre üstünlüğü araştırılmıştır. Toplam 32 Sprague-Dawley türü sıçan orthograd sinir grefti (Grup I), retrograd sinir grefti (Grup H), ven grefti (Grup ÜT) ve pıhtılı ven grefti (Grup IV) olarak 4 gruba eşit olarak paylaştırıldı. 10 mm.lik sıçan sağ siyatik sinir defekti oluşturularak hayvanlar gruplarına uygun şekilde opere edildiler. Grup I ve IInin sol siyatik sinirlerinden alınan greftler sağa aktarılırken sol sinir defektle ri atif kontroller olarak, Grup III ve IV'ün opere edilmeyen sol siyatik sinirleri ise pozitif kontroller olarak çalışmaya dahil edildi. 10 haftalık iyileşme döneminden sonra sıçanlara tekrar anestezi verildi. Gözlemsel olarak denervasyon bulguları not edildi, elektrofizyolojik çalışmada sinir ileti hızı ve bileşik alan potansiyeli genliği sinir rejenerasyon parametreleri olarak kullanıldı. Hematoksilen- Eosinle boyanan enine sinir kesitleri fasiküler yapıları açısından karşılaştırıldı. Negatif kontrollerde çalışma gruplarına oranla daha fazla ülser ve otofaji gibi denervasyon bulguları saptandı. Grupların sinir ileti hızlan arası bir fark yoktu ve ortalama ileti hızları kontrollerle aynıydı. Grup III ve IV' de dalga genlikleri diğer iki gruptan ve kontrollerden daha düşük seviyede tespit edildi. Histoloji incelemede tüm gruplarda proksimal dikiş hattı seviyesinde fasiküler yapının kaybolduğu saptandı. Grup I ve II' de orta seviyeden ve distal dikiş hatundan alman kesitlerde fasikül sayısı kontrollere eşitti. Grup IH ve IV' de ise aynı seviyelerde fasiküler yapılar gözlenmekle birlikte sayısı kontrol grubundan belirgin olarak azdı. Ayrı bu gruplarda damar duvarına ait yapıya rastlanmadı. Bu bulgular ışığında ortograd ve retrograd sinir greftleri arasında fark olmadığı, pıhtıl ı ve n gref ti modelin in i se klasik ven grefti modeline üstün olmadığı düşünüldü. Fasiküler rejenerasyonun distalden proksimale ilerliyor olabileceğine dair bulgular edinildi. 25

SUMMARY The main principle in the repair of nerve defects is to provide the continuity of proximal fascicles with their distal confluents. For this reason, fascicular continuity is attempted to be established by interfascicular nerve grafting. `Vein grafts as nerve grafts` (VGNG) has also found clinical application in short nerve defects. Yet, it is not clear that what kind of fascicular alterations are encountered in the nerve conduits during regeneration phase. The correlation of these alterations with nerve regeneration parameters is not known, as well. In this study, electrophysiologic healing signs and histological changes in fascicle topology are examined in; the orthograde nerve graft model, which is believed to establish the fascicular continuity best; the retrograde nerve graft model, which is believed to establish a poor fascicular continuity and the vein graft as nerve graft. Besides, a newly developed thrombosed vein graft model, which contains fibrin as a neurotrophic agent, is introduced, and its advantages on the classical vein graft is questioned. A total of 32 Sprague- Dawley rats were equally randomized into 4 groups as Group I- orthograde nerve grafts, Group E- retrograde nerve grafts, Group HI- vein grafts and Group IV- thrombosed vein grafts. 10 mm long sciatic nerve defect was created on the right side of each rat. In Groups I and II, grafts that were taken from sciatic nerves of the left side were transferred to right side. Left side nerve defects of these groups were considered as `negative control` group. In Groups HI and IV, sciatic nerves that were not operated on the left were considered as `positive control` group. After 10 weeks of healing period, rats were re-anesthetized. Observed denervation signs were recorded. Nerve conduction velocities and compound field potentials were considered as nerve regeneration parameters in the electrophysiologic studies. Hematoxylin-eosin stained transverse sections of nerves were used in comparing fascicular patterns. More denervation signs, as ulcers and autophagia were observed in the negative control group when compared to the study group. Nerve conduction velocities of all groups were not significantly different from that of the controls. The compound field potentials in Groups HI and IV, were observed to be lower than Groups I and II, as well as the controls. In histological findings, fascicular organization was lost in the sections taken from the proximal suture line. The number of fascicles in the sections, taken from the mid point of the grafts and from the distal suture lines in Groups I and II were equal to those of controls. In Groups HI and IV, fascicular organizations were observed at the same level of sections, but their number was significantly reduced with respect to the controls. Besides, no evidence of vein wall was observed in these groups. As a conclusion, there was no difference in application of the nerve graft in orthograde or retrograde manner, and thrombosed vein graft was not superior to the classical vein graft. Also evidence to indicate that fascicular regeneration is from distal to proximal. 26