Behçet Hastalığı`nda serumda serbest HSP70 ve anti-HSP70 antikor varlığının değerlendirilmesi

Abstract

6. ÖZET Isı şoku proteinleri (HSP) ısı başta olmak üzere anoksi, enfeksiyonlar, alkol, toksik metaller gibi hücrelerde protein denaturasyonuna yol açan çevresel stresler karşısında hücreler tarafından sentezlenen bir grup proteinin ortak adıdır. HSP'ler diğer hücre içi proteinlere eklenerek bir tür `bakıcılık` görevi üstlenirler. İnsan ve bakteriyel HSP'ler arasında yüksek oranda homoloji mevcuttur. Örneğin, HSP65 mikobakter ve insan arasında %50, mikobakter ve streptokok arasında ise %90-95 homoloji gösterir. Özellikle HSP65'in, Behçet Hastalığı'nın (BH) patogenezi arasında yer aldığı düşünülmektedir. Yapılan son çalışmalarda, a3-kristalin ve HSP70 gibi diğer ısı şoku proteinlerine karşı antikorlar da Behçet hastalarının serumlarında gösterilmiştir. Ancak BH'da serbest HSP düzeyleri ile immün yanıt arası ilişki henüz bilinmemektedir. Bu çalışmada, 62 BH'da serbest serum HSP70 seviyeleri ELİSA yöntemi kullanılarak ölçülmüş ve 37 rekürren oral ülser (ROÜ), 60 Romatoid artrit (RA) hastası ve 44 sağlıklı kontrolle (SK) karşılaştırılmıştır. Bu gruplar içinden seçilen 54 BH, 30 ROÜ, 40 RA hastası ve 44 SK'de ELİSA yöntemi kullanılarak anti-HSP70 ölçümleri yapılmıştır. Serum serbest HSP70 seviyeleri sağlıklı kontrollerle (0.67 ± 0.46 ng/ml) karşılaştırıldığında, BH'da (1.12 ± 0.86 ng/ml, BH/SK: p<0.001) anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Ayrıca, benzeri şekilde ROÜ (0.95 ± 1.01 ng/ml, ROÜ/SK: p<0.05) ve RA hastalarında da (1.1 ± 23.28 ng/ml, RA/SK: p<0.01) serum serbest HSP70 seviyeleri yüksek olarak 50tespit edilmiştir. Fakat, üç hasta grubu arasında HSP70 seviyelerinde anlamlı bir fark bulunamamıştır. Serum anti-HSP70 seviyeleri BH'da(334 ± 329.2 ng/ml) SK (245 ± 371,1 ng/ml) ile ve RA (215.9 ± 420.5 ug/ml) ile karşılaştırıldığında yüksek bulunmuştur (BH ve SK: p<0.05, BH ve RA: p<0.01). Fakat, BH ile diğer hasta grupları ve ROÜ ve RA ile SK arasında anti-HSP70 seviyelerinde istatistiksel anlamlı bir fark bulunamamıştır. Ayrıca BH'da alt grup analizleri yapıldığında HSP70 ve anti-HSP70 seviyelerinin klinik bulgularla ilişkili olmadığı görülmüştür. HSP70 ve anti-HSP70 seviyeleri arasında korrelasyon sadece sağlıklı kontrollerde tespit edilmiştir (p=0.007). Behçet hastalarında yüksek serum serbest HSP70 düzeylerinin T ve B hücre cevabını tetikleyebileceği düşünülmektedir. Bu çerçevede çalışmamızda anti-HSP70 seviyelerini beklenildiği gibi yüksek bulduk. Ayrıca, serbest HSP70 `toll-like` reseptörleri uyararak, `doğal` immün sistem cevabı da oluşturabilir. Behçet hastalarında gözlenen serbest HSP70'in nekrotik ya da stres altındaki hücrelerce salgılandığı düşünülmektedir. Benzer hücresel stres kontrol grubumuz olan RA ve ROÜ hastalarındaki yüksek HSP70 seviyelerinin de kaynağı olabilir ve özgül olmayan inflammatuar uyarana karşı oluşmuş bir cevap olarak yorumlanabilir. RA hastalarında serum serbest HSP70 seviyeleri yüksek olarak bulunmakla birlikte anti-HSP70 seviyeleri sağlıklı kontrollerden bile daha düşük seviyede tespit edilmiştir. Bu bulgu RA hastalarının kullandığı immünosüpresif tedavilere bağlı olabilir. Sonuçta, çalışmamızda BH'da HSP70 ve anti-HSP70 seviyelerini yüksek bulduk. HSP70'in BH'nın patogenezindeki rolünü belirlemek üzere daha ileri çalışmalar yapılması gerekmektedir. 51

7. SUMMARY Heat-shock proteins (HSPs) are a group of intra-cellular proteins which have scavenger roles for other intracellular proteins under denaturating stress conditions such as infections, hypoxia, trauma and toxic drugs. Significant sequence homology exists between the mammalian and microbial HSPs (mycobacterial and streptococcal HSPs have over 90%, and human HSP65/60s over 50%homology). Especially 60/65 kDa HSP (HSP 65) is suggested to be a candidate etiological agent for Behcet's Disease (BD). Recently, antibodies against other HSP's such as a3-crystallin and HSP70 have been also demonstrated in the sera of BD patients. But, the relationship between serum free HSP levels and immune responses is still unknown. In this study, serum free human HSP70 levels were measured in the sera of 62 patients with BD and compared with 60 patients with Rheumatoid Arthritis (RA), 37 patients with recurrent oral ulcerations (ROU) and 44 healthy controls (HC) with ELİSA. 40 patients with BD, 30 patients with ROU, 60 patients with RA and 44 HC were chosen from these groups and anti-HSP70 levels were measured in their sera with ELİSA. Free serum human HSP70 levels were significantly elevated in BD (1.12 + 0.86 ng/ml) compared to HC (0.67 ± 0.46 ng/ml, BD/HC: p<0.001). However similarly elevated levels were also present in ROU (0.95 ± 1.01 ng/ml, ROU/HC: p<0.05) and RA (1.1 + 23.28 ng/ml, RA/HC: p<0.01). HSP70 levels were not significantly different between 52BD, RA and ROU. Anti-HSP70 levels were significantly elevated in BD (334 ± 329.2 jig/ml) compared to HC (245 ±371,1 ng/ml, BD/HC: p<0.05) and RA (215.9 ± 420.5 (ig/ml, RA/HC: p<0.01). Anti-HSP70 levels were not significantly different between BD and the other control groups, ROU and RA and HC. When sub-group analysis is performed in BD patients according to clinical features, no significant difference were observed between the groups in either HSP70 or anti-HSP70 measurements. Correlation between HSP70 and anti- HSP70 levels was only found in HC (p=0.007). Elevated free human HSP70 levels in patients with BD might trigger anti-HSP70 immune responses and we found anti-HSP70 levels elevated, as suggested. Alternatively, free HSP70 might trigger `innate` immune responses by binding to `toll-like` receptors. The source of free HSP70 in BD is currently unknown, however necrotic or stressed cells are shown to secrete HSP60 and HSP70 to their microenvironment. Similar cellular stresses might be the source of HSP70 observed in our control groups RA and ROU. While HSP70 levels were elevated in RA, anti-HSP70 levels were even lower then HC. This finding can be explained by the immunosuppressive agents they use. In conclusion, we found free human HSP70 and anti-HSP70 elevated in BD and the role of HSP70 in the pathogenesis of BD should be clarified in future studies. 53