Myokard canlılığını belirlemede istirahat redistribüsiyondan sonra TI-201 ile reenjeksiyon veya geç redistribisüyon görüntülemenin önemi

Abstract

II ÖZET Bu çalışmada, rutin rest-redistribüsyon TI-201 görüntülemesine göre reenjeksiyon veya geç redistribüsyon (24-saat) görüntülemesinin, miyokard canlılığının belirlenmesindeki değeri araştırılmıştır. Materyal ve Metod: Kronik koroner arter hastalığı (KKAH) ve ileri derecede sol ventrikül fonksiyon bozukluğu (İSVD; ejeksiyon fraksiyonu < % 35)) olan ve miyokard canlılığı araştırılması için rest-redistribüsyon TI-201 görüntülemesi yapılan (eforlu veya farmakolojik stresin kontraendike olduğu), 34 hasta (24 erkek, 10 kadın, yaş ortalaması:62.1 ± 9.57 yaş; 40-72 yaş aralığında) çalışmaya dahil edildi. Hastaların 27'sine reenjeksiyon yapıldı ve bunların 24'üne reenjeksiyon ve 24-saat görüntüleri çekilirken 3 hastaya 24-saat görüntüsü alınmadı. 7 hastaya ise, reenjeksiyon yapılmadan, 24 saat görüntüsü çekildi. Hastaların 33'üne TI-201 testinden 3 ay öncesine, Tine 1 ay sonrasına kadar koroner anjiografi yapıldı. Hastalarda yeni geçirilmiş miyokard enfarktüsü (3 ay öncesine kadar) ve/veya kararsız angina pektoris yoktu. Her hasta için oluşturulan 2 boyutlu hacim-ağırlıklı polar haritalarda 9 segment modeline göre TI-201 aktivitesi rest, redistribüsyon, reenjeksiyon ve 24 saat çekimleri için 9 segmentin görüntülerinde hesaplandı. Aktivite tutulumu % 75 ve daha fazla olan segmentler normal, % 60 - % 75 arası hafif, % 50 - % 60 orta, % 50'den az olan segmentlerde ağır defekt olarak değerlendirildi. Redistribüsyon, reenjeksiyon veya 24 saat görüntülerinde rest görüntüsüne göre %10 veya daha fazla bir artış gösteren patolojik segmentler reversible olarak değerlendirildi. Artış % 10'dan az ise non-reversible olarak kabul edildi. Ayrıca maksimum aktivitenin % 50 ve % 60'ı referans alınarak miyokard canlılığı değerlendirildi. Bulgular: Görsel değerlendirmede, reenjeksiyon yapılan hastalarda çekilen 24-saat görüntüleri, reenjeksiyon yapılmayanlara göre genelde daha iyi olarak izlendi. 34 hastadan elde edilen 306 segmentin 167'si (% 54.6) patolojik olarak değerlendirildi. Patolojik 167 segmentin 106'sında (%63.5) hafif-orta derecede, 61 'inde (% 36.5) ağır derecede defekt saptandı. % 60 canlılık kriterine göre 69 segment (% 41.3) canlı olarak saptandı (98 segmentte % 60 ilHI altında TI-201 tutulumu). Rest-redistribüsyon görüntüsünde reversibillte saptanmayan 123 sabit def ektin, % 39.3'ünde (46/117), 24-saat görüntülerinde reversibilite bulunmuştur. Reenjeksiyon görüntülerinde ise daha az flks segmentte (13 segment) reversibilite bulunurken, reversible defektlerin 16'sında (% 48.5) wash-out (atılım) saptanmıştır. Rest, redistribüsyon, reenjeksiyon ve 24 saat görüntülerinde ortalama normalize T-201 aktiviteleri sırası ile 53,7 ± 14,4, 55,7 ± 14,3, 57,1 ± 13,9, 59,2 ± 12,9 olarak bulunmuştur. Görüntülerin ortalama normalize TI-201 aktiviteleri değerlendirildiğinde, redistribüsyon ve reenjeksiyon karşılaştırılması (p < 0.05) dışında, diğerlerinde (%60-%75 aralığındaki aktivitelerde reenjeksiyon-rest ve 24-saat-redistribüsyon dışında, <%50, %60, %50-%60, %60-%75 ve tüm defektlerde 4 çekimin karşılaştırılması) farklı derecelerde olmak üzere anlamlı farklar bulunmuştur. Bu farklar rest görüntüsünde aktivite tutulumu % 50'den daha az olan defektlerde (ağır defekt), hafif (%60-%75) ve orta (%50-%60) derecedeki defektlere göre daha anlamlı olarak saptanmıştır. Sonuç: 24-saat görüntülerinde, redistribüsyon görüntülerine göre TI-201 aktivite tutulum seviyesinde ve reversibilite oranlarında anlamlı artış saptandı. Reenjeksiyon görüntülerinde ise anlamlı fark bulunmadı. Fakat reenjeksiyon yapılan hastalarda yapılmayanlara göre daha kaliteli 24-saat görüntüleri elde edildi. Bu nedenle reenjeksiyonla beraber 24-saat görüntüleri, miyokard canlılığı ve istirahat iskemisinin gösterilmesinde, rest-redistribüsyon görüntüsüne göre klinik olarak faydalı bilgiler verebilir. ANAHTAR KELİMELER Canlılık.rest-redistribusyon, geç redistribüsyon, koroner arter hastalığı, İleri derecede sol ventrikül fonksiyon bozukluğu.

IV ABSTRACT The aim, of this study was to determine the whether reinjection after rest- redistribution imaging, or late redistribution after reinjection or without reinjection would provide further information in identifying myocardial viability over conventional rest-redistribution TI-201 imaging. Methods & Materials: 34 patients (pts) (24 M, 10 F, mean age;62.1 women ± 9.57, range 40-72 yrs.) with chronic coronary artery disease and severe left ventricular dysfunction (EF<35%) underwent rest-redistribution TI-201 imaging (for these group of patients efor or pharmacologyc tests were contraindicated). Reinjection image after rest-redistribution was performed in 27 patients after injection of 1 mCi TI-201. Twentyfort of these pts were further studied with reenjection and late redistribution (24-hr) imaging. In 3 pts 24 hour imaging didnot performed and late redistribution imaging without reinjection was performed in 7 patients. Thirtythree patients underwent coronary arteriography within 3 months before, and in 1 patient 1 month after TI-201 study. In all pts, there werenot new myocardial enfarct ( at least from 3 months before) and/or anstable angina pectoris. In each pts, myocardial TI-201 activity was measured in 9 myocardial segments over 2 dimensional volume polar map on stress, redistribution, reenjection and late redistribution images. In segments with TI- 201 activity uptake equal to 75% or more than this was supposed to be normal, TI-201 activity uptake about 60%-75% moderate, 50%-60% intermedite and < 50% was supposed to be severe defects. An abnormal segment was considered to be reversible if the regional activity increased by >10% or more from rest to early redistribution, reinjection or 24 hr image, where as a segment was considered to be irreversible if the change in regional activity was <1 0%. Additionally, we used 50%-60% of maximum activity as a reference for miyocardial viability studies. IVResults : In visual interpretation; 24. hour images of patients with reenjection are better than those of patients without reenjection. From 34 patients with 306 segments, 167 segments were considered as pathological (54.6%), 106 segments (63.5%) of these patological segments (1 67 segments) were dedected as low-moderate level defect, 61 segments (36.5%) as high level defect. Accordding to 60% viability criterion 69 segments (41.3%) found as viable (in 98 segments with < 60% TI-201 uptake). In rest-redistribution imaging of 1 23 segments with irreversible defects, 39% of them (46/1 1 7) changed to reversible segments. In reinjection imaging we found low fixed irreversible segments (13 segments). Wash-out was found in 1 6 reversible defects (48.5%). The mean normalized TI-201 activity in regions with rest, redistribution, reinjection and 24. hour images was 53.7±14.4, 55.7±14,3, 57.1+13,9, 59,2±12,9 respectively. As the mean normalized TI-21 0 activity of the images were evaluated, in the except of redistributiosn and reinjection images comparing (p<0.05 ), (in others, except 60%-75% activity reinjection-rest and 24 -hour redistribution images, and <50%, 60%, 50%-60%, 60%-75% and all defects comparing) it is found significant differences. These differences were more significant for defects with TI-201 uptake <50% (severe defects) in rest images compared with mild (60%-75%) and moderate (50%-60%) defects. Conclusion: In 24. hour images,TI-201 activity uptake levels and reversibility range was dedected more significant improvment than redistribution images. In reinjection images we didnot found significant differents, but the qualityof images in patients with reinjection were higher than without reinjection ones. Thus, 24-hour images with reinjection can give more helpfull informations to us than the rest-redistribution images, for the assessment of miyocardial viability and rest ischemia clinically. Key Words: Viability, Rest-redistribution, Late redistribution, Coronary artery diseases, Severe left ventricular dysfunctional.