Kolombiya`daki geleneksel toprak yapım sistemleri ve Türkiye`deki benzer yapım sistemleri ile karşılaştırılması

Abstract

Tarihsel kayıtlar, medeniyetlerin gelişiminde karma yapının var olduğunu ve ilk insanlardan bu yana, insanların barınacakları yerleri, toprak ve doğadan elde edilen malzemeler ile nasıl inşa edeceğini öğretmiştir. Günümüzde, dünyanın farklı bölgelerinde ki bu yapıcı mirasın zaman içindeki sürekliliği doğrulanabilir niteliktedir. İlk bölümde, bu çalışmanın amacı, kapsamı ve yöntemi ele alınmıştır. İkinci bölümde Türkiye'ye göre uzak bir konuma ve farklı coğrafi, tarihi ve sosyo-demografik özelliklere sahip bir ülke olan Kolombiya ele alınmıştır. Belirli sismik koşullara ve eğimli topoğrafyaya sahip olan Kolombiya bu faktörlere uyan ve yıllardır gelişen toprak bazlı mimariye sahip bir ülkedir. Üçüncü bölümde, Kolombiya'daki en geleneksel üç toprak yapı sisteminin ilkeleri ele alınmıştır. Bunlar: Bahareque, `guadua` (bambu türü), ahşap ve toprak duvarları olan yapılar; Tapia pisada, diğer malzemeler kullanılmadan sıkıştırılmış toprak yapılar ve Kerpiç, çamur bloklarına dayalı yapılardır. Dördüncü bölümde, toprak yapılarda gözlenen yıpranma nedenleri ele alınmıştır. Bu yapıcı sistemlerin yıpranma nedenleri analiz edildikten sonra, beşinci bölümde Kolombiya'da kullanılan mevcut koruma ve restorasyon teknikleri anlatılmıştır. Öte yandan, altıncı bölümde önceki araştırmayı tamamlamak için yapılan açıklamalar; Türkiye'deki geleneksel toprak mimarilerini ortaya çıkarmıştır. Bu bölümde, daha önce belirtildiği gibi benzer bileşenler ve malzemelerden oluşan üç yapı sisteminden bahsedilmiştir. Bunlar: Masif kerpiç yapım sistemleri, Hımış, kerpiç dolgulu ahşap karkas-çatkı sistem yapılar ve Hafif kerpiç yapım sistemleridir. Bu toprak yapı sistemleri, özellik ve varyasyonları inceledikten sonra, yedinci bölümde, her iki ülkenin sistemleri arasında karşılaştırmalı bir analiz sonucu ortaya çıkmıştır. Yapılan bu karşılaştırma, eksiklikleri giderip güçlendirmek ve gelecekteki toprak-inşaat mirasının sürekliliğini teşvik etmeyi amaçlamaktadır. Bu iki ülke arasındaki mimari benzerlik ve farklılıklar aynı zamanda bir karşılaştırma imkanı taşımaktadır.

Historical records show that earth construction systems have always been present in the development of civilizations. Since the inception, mankind has learned how to build homes with earth and other materials obtained from nature. Nowadays, this constructive heritage and its continuity over time can be verified in different parts of the world. In the first chapter, the aim and objectives of the thesis will be explained as well as the methodologies used. The second chapter will address the geographical, historical and socio-demographic characteristics from a land located far away from Turkey, known as Colombia. A South American country with particular seismic hazard conditions and a sloping topography, which has developed a rich earth architecture over the years that fits and responds to those factors. The third chapter will address the constructive principles of three of the most traditional earth construction systems applied in Colombia: bahareque, tapia pisada and adobe. Bahareque, (also known as bajareque, quincha or fajina in other locations of Latin America) mixed `guadua` (local kind of bamboo), timber and mud wall constructions; and the two earthen construction systems inherited from the Spanish colonization, Tapia pisada, (also known as tapial) constructions of rammed earth with no use of any other type of structural materials, and Adobe (kerpiç), constructions based on manually produced mud blocks. After approaching their characteristics, variations and the current application of those earth construction systems in the actual local context of Colombia, the fourth chapter will expose the pathologies and construction problems in order to present, in the fifth chapter, the current protection and restauration techniques used. On the other hand, the sixth chapter will address the traditional earth architectures in Turkey: Masif, mud-brick structural systems, Hımış, filled wooden frame structural systems and Hafif, light cane mixed adobe structural systems; explaining their characteristics and variations. To complement the previous research, in the seventh chapter, a comparative analysis between the traditional earth architectures in Colombia and the existent similar earth systems in Turkey will be presented. This will be done with the purpose of making a comparison between their similarities and differences and to strengthen their shortcomings, in aims to promote the continuity of the earth construction heritage in the future.