Miyastenia graviste fiziksel ve mental yorgunluk sıklığının ve bunun diğer motor ve nonmotor semptomlar ile ilişkisinin belirlenmesi

Abstract

Kas güçsüzlüğü ve kolay yorulabilirliği (fatigability) miyastenia gravis (MG) hastalığının ana klinik özelliğidir. Bununla beraber, MG hastalarında sık görülebilen yorgunluk (fatigue) hissi ve bunun motor kayıptan bağımsız olarak yaşam kalitesi üzerine etkisi henüz tam aydınlatılmamıştır. Bu çalışmada, kas gücü tam veya tama yakın olan MG hastalarında, yorgunluk sıklığının araştırılması ve depresyon, uykululuk gibi diğer nonmotor semptomlarla ilişkisinin belirlenerek yorgunluğun günlük yaşam kalitesi üzerine etkisinin değerlendirilmesi hedeflenmiştir. Çalışmaya 53 oküler veya remisyonda/minimal belirtileri olan hafif jeneralize MG hastası ve yaş-cinsiyet eşleştirmeli 53 sağlıklı gönüllü alınmıştır. Hasta grubuna MG şiddetini ve yaşam kalitesini değerlendiren ölçekler [MG Amerika Vakfı (Myasthenia Gravis Foundation of America, MGFA), MGFA tedavi sonrası durum sınıflandırması (MGFA Post-intervention Status), MG bileşik ölçeği (MG Composite Scale) ve MG günlük yaşam aktiviteleri ölçeği (MG-Activities of Daily Living Profile)]; hem hasta hem kontrol grubuna ise yorgunluk [Yorgunluk Değerlendirme Ölçeği (Fatigue Assessment Scale, FAS) ve Yorgunluk Etki Ölçeği (Fatigue Impact Scale, FIS)], duygudurum [Beck Depresyon Ölçeği (Beck Depression Inventory, BDI)] ve uykululuk [Epworth Uykululuk Ölçeği (Epworth Sleepiness Scale)] ile ilgili ölçekler uygulanmıştır. Hasta grubunda FAS, FIS fiziksel ve BDI ölçek puanları kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı yüksek saptanmıştır (sırasıyla p=0,003, p=0,001, p=0,003). Hasta grubunda kadınlarda erkeklere kıyasla depresif semptomlar ve gündüz uykululuğu anlamlı derecede daha fazla bulunmuştur (p=0,019 ve p=0,013). FIS total ve bilişsel ortalamaları jeneralize hastalarda oküler hastalara göre anlamlı derecede yüksek saptanmıştır (p=0,033 ve p=0,045). Korelasyon analiziyle hastaların motor etkilenimleri artıkça yorgunluk skorlarının arttığı, yorgunluk skorları arttıkça yaşam kalitelerinin olumsuz etkilendiği, ayrıca yorgunluğun depresyon ve gündüz uykululuğuyla ilişkisi gösterilmiştir.

Muscle weakness and easy fatigability is the clinical hallmark of myasthenia gravis (MG). However, fatigue perception, which can be seen quite often in myasthenic patients, and its effect on quality of life has not been elucidated yet. The aim of this study is to evaluate the frequency of fatigue symptoms in myasthenic patients with nearly full muscle strength and effect of fatigue on the quality of life by assessing its correlation with other nonmotor symptoms. Fifty three patients with ocular MG or mild generalized MG with remission or minimal manifestations, and 53 healthy volunteers were recruited for the study. The patient group completed questionnaires measuring the severity of MG and quality of life [Myasthenia Gravis Foundation of America (MGFA), MGFA Post-İntervention Status, MG Composite Scale and MG-Activities of Daily Living Profile], while both the patient and control groups completed scales assessing fatigue [Fatigue Assessment Scale (FAS) and Fatigue Impact Scale (FIS)], depression [Beck Depression Inventory (BDI)], and sleep (Epworth Sleepiness Scale). FAS, FIS physical and BDI scores were significantly higher in patients compared to control group (p=0.003, p=0.001, and p=0.003, respectively). In patient group, depressive symptoms and daytime sleepiness were significantly higher in females (p=0.019 and p=0.013). The mean values of FIS total and cognitive scores were significantly higher in patients with generalized than in patients with ocular MG (p=0.033 and p=0.045). Correlation analysis showed that fatigue scores correlated with motor signs, and had a negative impact on quality of life. Fatigue was also associated with depression and daytime sleepiness.