232 numaralı Maraş Şer`iyye Sicilinin (19 Safer 1296-3 Cemaziyelahir 1297/11 Şubat 1879-16 Ocak 1880) 1-75. sahifelerinin transkripsiyonu ve değerlendirmesi

Abstract

Osmanlı Devleti'ninklâsikdönemdeki idari yapılanması 19.y.y.'da da devam etmiştir. Osmanlı ülkesi idari birim olarak beylerbeylik, sancaklar ve kazalara ayrılmıştır. Sancak ve kazaların sosyal, dini, hukuki ve idari konularla ilgili meseleleri, kadıların sorumlulukları arasında idi. Kadılar şer'i ve hükmi muamelatta, kendilerine verilen beratta gösterilen vazifeleri görüp, Hanefi mezhebi üzerine karar verirlerdi, Araştırmamızın konusu olan Mar'aş'ın 232 Nolu Şer'iye Sicili, 1879 senesini kapsamaktadır. Bu tarihte Maraş, Halep Vilayeti'ne bağlı bir sancaktır. 232 Nolu Mar'aş Şer'iye Sicili'nin 1?75 sahifeleri arasındaki kısım araştırma konumuzdur. 1879'daki Maraş şehir tarihinin dini, hukuki, idari ve demografik yapısı hakkında ayrıntılı bilgiler bulunmaktadır.Belgelerde dikkat çeken bir husus gayrimüslim halk ile müslüman teb'a ilişkilerinin içiçe geçmiş olduğudur. Bu durum Osmanlı Medeniyetinin dinî yapısındaki farklı kesimlere adaletle hükmeden ve hoşgören tutumunu bir kez daha ortaya koymaktadır. Ayrıca demografik açıdan gayrimüslim kitlenin azımsanmayacak yoğunlukta olduğunu da ifade etmek gerekmektedir.

The classical administrative structure of Ottoman State continued in the 19th century. Ottoman country was divided into towns, districts and regions as administrative units. The social, religious, judicial and administrative problems of the towns and regions were under the responsibilities of ?kadi ?. In the religious and social matters, ? kadis ? performed their duties in accordance with Hanafi teaching.Marash?s islamic court records numbered 232 covers to year of 1879. In that time Marash was a district in Halep province. The pages from 1- 75 is main subject of this thesis. In these pages, detailed information relating to religious, judicial, administrative and demographic structures of the city of Marash could be found.The point which takes attention in the documents is that non-muslim and muslim citizens were living together in peace. This situation exhibits that the Ottoman civilization governed ethnic groups wiht justice and telerance. Besides, it is necessary to express that the non-muslim people was not few in demograpic structue.