Fotojurnalizm: Gerçekçiliği ayrıştırmak

Abstract

ÖZET `Fotojurnalizm: Gerçekliği Ayrıştırmak` başlıklı bu tez çalışması çok genel olarak, gerçeğin haber ve sanat olarak yeniden üretimi şeklinde tanımlayabileceğimiz fotojurnalizm, fotoğrafın bulunmasıyla ortaya çıkmasına rağmen özellikle E. Dünya Savaşı yıllarında Almanya'dan başlayarak büyük gelişme göstermiştir. Ancak televizyon, radyo gibi teknolojilerin gelişmesiyle bir duraksama yaşamasına karşın, bugün hâlâ varlığını ve önemini korumayı başarabilmektedir. Fotojurnalizme dair yapılabilecek kısa tanımlamanın ardından kısaca göstergebilimle olan ilişkisinden sözetmek gerekir. Göstergebilim kabaca göstergeleri inceleyen bilimsel bir taşandır. Burada fotoğraf başlı başına bir göstergedir. Fotojurnalizm de haberi görselleştirmesinden ve bunun sonucunda bir imge olarak karşımıza çıkmasından dolayı göstergebilimsel yöntemle çözümleme yapmak için son derece uygun bir alandır. Buradan yola çıkarak tezin son bölümünde yeni bir yöntem denemesiyle; birbirinden farklı 9 kişiye iki gruba ayrılmış 10 fotoğraf okutturulmuş ve bunların ardından da göstergebilimsel yöntem kullanılarak çözümleme yapılmıştır. Bu okumaların ve çözümlemelerin ardından kısaca şu sonuçlara varılmıştır: Çözümleme yapmak ciddi bir ön çalışmayı gerektirir. Ayrıca fotojurnalistle okuyucunun ne kadar örtüştükleri de çözümlemeyi etkileyen başlıca unsurlardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Buna bağlı olarak çözümleme yaparken okuyucuyla fotoğraf arasındaki uzlaşım da olukça önemlidir. Yapılan denemede de görülmüştür ki, okuyucuların birebir yaşadıkları bir olayın fotoğrafını okurken ki tepkileriyle (duygusal), bilmedikleri bir olayın fotoğrafını okurken ki tepkileri (tahlil) oldukça farklıdır. ABSTRACK The purpose of this thesis study titled `Photojournalism: Decomposing Reality` is introducing the concept of photojournalism which can briefly be defined as reproduction of reality as art and news. Although photojournalism emerged as soon as the invention of photography, it developed during the years of W.W. II. in Germany. As the technologies of TV and radio developed, photojournalism experienced slowdown, however it still preserves its existence and importance. After the brief definition of photojournalism, its relation with phenomenology must be mentioned. Phenomenology, roughly, is a science concerned with phenomena. Photojournalism is a very suitable field to analyse with phenomenological method since it visualizes the news and presents it as an image. From this point, in the last part of the thesis, as experimenting a new method, 10 photographs are grouped into two and are shown to 9 different people. After this, the reults are analysed by phenomenological method. After the study these results are obtained: Analysing a photograph requires a significant preliminary study. The measure of the extent to which the photojournalist and the viewer resemble eachother is also a major factor that effects the analysis. Also the compromisation between the photograph and the analysing viewer is very important. In the experiment it is observed that the reactions of viewers as analysing the photographs of happenings they personally experienced (emotional) are quite different from their reactions as they analyse the photographs of an happening they didn't know (analytical). in

ÖZET `Fotojurnalizm: Gerçekliği Ayrıştırmak` başlıklı bu tez çalışması çok genel olarak, gerçeğin haber ve sanat olarak yeniden üretimi şeklinde tanımlayabileceğimiz fotojurnalizm, fotoğrafın bulunmasıyla ortaya çıkmasına rağmen özellikle E. Dünya Savaşı yıllarında Almanya'dan başlayarak büyük gelişme göstermiştir. Ancak televizyon, radyo gibi teknolojilerin gelişmesiyle bir duraksama yaşamasına karşın, bugün hâlâ varlığını ve önemini korumayı başarabilmektedir. Fotojurnalizme dair yapılabilecek kısa tanımlamanın ardından kısaca göstergebilimle olan ilişkisinden sözetmek gerekir. Göstergebilim kabaca göstergeleri inceleyen bilimsel bir taşandır. Burada fotoğraf başlı başına bir göstergedir. Fotojurnalizm de haberi görselleştirmesinden ve bunun sonucunda bir imge olarak karşımıza çıkmasından dolayı göstergebilimsel yöntemle çözümleme yapmak için son derece uygun bir alandır. Buradan yola çıkarak tezin son bölümünde yeni bir yöntem denemesiyle; birbirinden farklı 9 kişiye iki gruba ayrılmış 10 fotoğraf okutturulmuş ve bunların ardından da göstergebilimsel yöntem kullanılarak çözümleme yapılmıştır. Bu okumaların ve çözümlemelerin ardından kısaca şu sonuçlara varılmıştır: Çözümleme yapmak ciddi bir ön çalışmayı gerektirir. Ayrıca fotojurnalistle okuyucunun ne kadar örtüştükleri de çözümlemeyi etkileyen başlıca unsurlardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Buna bağlı olarak çözümleme yaparken okuyucuyla fotoğraf arasındaki uzlaşım da olukça önemlidir. Yapılan denemede de görülmüştür ki, okuyucuların birebir yaşadıkları bir olayın fotoğrafını okurken ki tepkileriyle (duygusal), bilmedikleri bir olayın fotoğrafını okurken ki tepkileri (tahlil) oldukça farklıdır. ABSTRACK The purpose of this thesis study titled `Photojournalism: Decomposing Reality` is introducing the concept of photojournalism which can briefly be defined as reproduction of reality as art and news. Although photojournalism emerged as soon as the invention of photography, it developed during the years of W.W. II. in Germany. As the technologies of TV and radio developed, photojournalism experienced slowdown, however it still preserves its existence and importance. After the brief definition of photojournalism, its relation with phenomenology must be mentioned. Phenomenology, roughly, is a science concerned with phenomena. Photojournalism is a very suitable field to analyse with phenomenological method since it visualizes the news and presents it as an image. From this point, in the last part of the thesis, as experimenting a new method, 10 photographs are grouped into two and are shown to 9 different people. After this, the reults are analysed by phenomenological method. After the study these results are obtained: Analysing a photograph requires a significant preliminary study. The measure of the extent to which the photojournalist and the viewer resemble eachother is also a major factor that effects the analysis. Also the compromisation between the photograph and the analysing viewer is very important. In the experiment it is observed that the reactions of viewers as analysing the photographs of happenings they personally experienced (emotional) are quite different from their reactions as they analyse the photographs of an happening they didn't know (analytical). in