17. yüzyılda Akdeniz`de Osmanlı korsanlığı

Abstract

oz Deniz haydutluğu anlamına gelen korsanlık, on altıncı yüzyılın son çeyreği ile birlikte Akdeniz'de yoğun bir biçimde görülmeye başlamıştır. İnebahtı Savaşı sonrasında, büyük deniz savaşlarının olmaması bunun başlıca nedenidir. Bu korsanlık faaliyetlerinde en önde gelenler Maltalı korsanlarla birlikte, Osmanlı tebaası olan, Kuzey Afrikalı korsanlar olmuşlardır. Osmanlı korsanları yapmış oldukları eylemleri, deniz haydutluğunun ötesinde, düşmana karşı cihad biçiminde algılamışlardır. Bunun yanı sıra haramilik olarak adlandırılan yağma hareketleri de olmuştur. Osmanlı idaresi ise cihad anlayışı çerçevesinde hareket edenlere destek verirken, kanun dışı, yağma yapanlara ise cezalandırmıştır. On yedinci yüzyıldaki korsanlık faaliyetlerine hasredilmiş bu çalışma, dönemin bir tablosunu çizmeyi amaçlamaktadır.

ABSTRACT Piracy, defined as maritime banditry, turned into a predominant reality in the Mediterranean by the end of the sixteenth century. The main reason in this change appears to be the absence of great naval wars after the battle of Lepanto. The leading actors in these thriving activities of piracy were the corsairs of Malta and the pirates from North Africa, supposedly bound to the Ottoman Empire. The Ottoman pirates percieved their actions as a holy war against the infidels rather than a maritime banditry. However, they also involved in pillages that were considered illegal. The Ottoman central government supported the ones acting in accordance with the conception holy war whereas, it punished its subjects violating the laws by launching illegal incursions. The present study is dedicated to the piracy activities in the course of the seventeenth century aims to draw a picture of the period. m