Türk Ceza Kanunu`nda dava ve ceza zamanaşımı

Abstract

Dava veya cezanın düşürülmesini sağlayan zamanaşımı kavramı, devletin ceza verme hak ve yetkisinden vazgeçmesini ifade etmektedir. Zamanaşımının hukuk sistemlerinde kabul edilmesinin nedeni, işlenmesinin üzerinden uzun süre geçmesine rağmen aydınlatılamayan suçlar nedeniyle insanların suç isnadıyla yaşamasının haksızlığına dayanmaktadır. Suçlar çözümlenemedikçe adeta karanlığa doğru gitmekte ve delillere ulaşmak daha da zorlaşmaktadır. Üzerinden çok uzun bir zaman geçen, fiillerin ve faillerinin dahi unutulduğu suçlardan dolayı yargılama yapılması bozulmuş olan kamu düzenini yeniden sağlamayacaktır. Zamanaşımı kurumunun kabul edilmesinin temelinde yatan fikir belirli bir süre geçmesinden sonra kişilerin cezalandırılmasında sosyal bir yarar bulunmadığı düşüncesidir.Zamanaşımı iki çeşittir. Dava zamanaşımı açılmamışsa davanın açılmasına, açılmışsa da davanın görülmesine engel olmaktadır. Ceza zamanaşımı ise mahkeme tarafından verilmiş olan kesin hükmün uygulanmasına engel olmaktadır. Tarih boyunca birçok hukuk sisteminde yer alan bu kurum zamana göre değişiklikler göstermiş ancak yapısını zaman boyunca muhafaza etmiştir. Zamanaşımı Türk Ceza Hukuku'na 765 Sayılı Türk Ceza Kanunu ile girmiştir. Uzun yıllar uygulanmaya devam eden 765 Sayılı TCK'da yer alan zamanaşımı düzenlemesi 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 Sayılı TCK ile bir takım değişikliklere uğramıştır. Her iki kanunda yer alan zamanaşımı düzenlemeleri birbirinden birçok yönden farklılıklar göstermektedir. Çalışmamızın amacı, Türk Ceza Kanunu'nda yer alan dava ve ceza zamanaşımı kavramlarının tüm yönleriyle irdelemek, zamanaşımı kurumunun esasları ve uygulaması hakkında bilgi vermektir.

Term of Limitation which provides barring of an action or a punishment expresses the waiver of government on its punitive right and power. Reason of why limitation takes place in judicial system depends on the injustice of being under suspicion for a long time who do not commit a crime which is not discovered after a long time from time of crime. Merely, crimes become more complicated and perpetuating testimony becomes to get harder. Judging the crimes after a long time from time of crime and when the criminal act and perpetrator sunk in oblivion does not provide restoration of public order. The main idea underlying the limitation facility is there is no social benefit of punishing people any more.There are two kinds of limitation. Limitation of action is an obstacle to filing action or if it is filed, limitation is an obstacle to conduction of an action. On the other hand, limitation of punishment is an obstacle to execution of restrictive decision of the court. Limitation facility has maintained it?s structure, although it has showed an alteration throughout history. Limitation facility has entered into Turkish Criminal Law with Turkish Criminal Code of Law no: 765. Legal arrangement for limitation which takes part in Turkish Criminal Code of Law no: 765 through long ages, is amended with Turkish Criminal Code of Law no: 5237 which is gone into effect on 1st July 2005. Limitation arrangements which take part in both criminal codes differ from each other in many ways. Object of our study is researching limitation of action and punishment facilities extensively and informing about the guidelines and application procedures.