I. Dünya Savaşı`ndan günümüze ?ulusların kendi kaderini belirleme hakkı?nın değişen içeriği

Abstract

Halkların kendi kaderini belirleme (self-determination) ilkesi, Birleşmiş Milletler Kurucu Antlaşması'nda benimsenmiş olup, demokratik değerler ve evrensel insan hakları standartları temeline dayanmaktadır. Yine de, uluslararası toplumun bu ilkeyi ancak Avrupa sömürgeciğinden kurtulma hakkı olarak oldukça kısıtlı bir şekilde yorumladığı gözlemlenebilir. Buna rağmen son olaylar, özellikle sosyalist sistemin çöküşü, Yugoslavya'nın dağılışı ve şimdi de ?Arap Baharı? olarak adlandırılan gelişmeler, hem uluslararası hukuk hem de uluslararası ilişkiler açısından kendi kaderini belirleme hakkı ile ilgili yeni bir bakış açısı gerekliliğini teşvik etmiştir. Bu tezin amacı, kendi kaderini belirleme hakkının değişen içeriğinin uluslararası hukukun farklı dönemlerine göre tartışmaktır. Tezin hipotezi, self-determinasyon hakkının BM hukukunda esas olarak sömürgeciliğin tasfiye edilmesi ile sınırlı olduğu, Soğuk Savaş sonrasında ise bu sınırın değişmeye başladığı yolundadır. Tez, uluslararası hukuk ve devletler pratiğinde, ?kendi kaderini belirleme hakkı?nın değişen içeriği ve önemini, üç ayrı dönemde incelemektedir.

The principle of self-determination of people is enshrined in the United Nations? Charter and based on democratic values and human rights standards. However, international community has long interpreted this principle in a very restricted way so that it barely amounted to the right to be free from European colonialism. However, recent events, in particular the demise of the socialist system, the collapse of Yugoslavia and now the so-called ?Arab Spring? have provoked new thinking about the right to self-determination in both international law and international relations. The aim of this thesis is to find out the changing content and nature of the right to self-determination and assess which position this right holds in international law today and discuss whether its most important aspect, the colonial aspect, is still relevant or whether it has outplayed its role. The hypothesis of the thesis is that the right to self-determination essentially understood in the `UN context? within the limit of de-colonisation; however this limit is about to change in the post Cold War period. This thesis examines the changing content and significance of the `right to self-determination` in international law and state practices, dividing it into three distinct periods.