Bira posasının silolanması ve hayvan beslemede kullanılma olanakları

Abstract

Birbirini izleyen iki denemeden meydana gelen bu araştırmada, yaş bira posasının silolanması ve hayvan beslemede kullanılma olanakları araştırılmıştır. Birinci denemede, kuru madde kapsamları içerdikleri arpa kırması miktarına göre değişen silaj materyallerinde, kuru madde oranının silaj kalitesi üzerine etkileri araştırılmıştır. İlk grupta (G.. ), yaş bira posası, arpa kırması katkısı yapılmaksızın, olduğu gibi silolanmıştır. Diğer silaj materyali grupları, yaş bira posasına % 30 (G`), % 35 (G~) ve % 40 (G, ) oranlarında kuru madde sağlayacak şekilde arpa kırması karıştırılarak oluşturulmuştur. Her kuru madde grubunda, aynı silaj materyali 3 ayrı kavanoza, silolama tekniğine uygun olarak doldurulmuştur. Silolama işlemin den sonraki 20., 35. ve 50. günlerde bütün kavanozlardan silaj materyali örnekleri alınmıştır. Alman örneklerde, silaj kalitesini belirlemek üzere, pH değerleri, uçucu yağ asidleri ve laktik asid kapsamları tayin edilmiş tir. Ayrıca, silolama süresi içerisinde meydana gelen kuru madde ve ham protein kayıplarını belirlemek üzere, silolama işleminden önce ve son örneklemenin yapıldığı 50. günde bütün gruplardan örnekler alınmıştır. Bütün gruplarda saptanan asetik asid ve propionik asid düzeyleri silaj kalitesini etkilemiyecek oranlarda bulunmuştur. 50. günde saptanan bütirik asid ve laktik asid oranları sırasıyla G, için % 1,36 ve % 0,89, G2 için % 0,05 ve % 2,62, G3 için % 0,06 ve % 2,62 ve G^ için % 0,57 ve % 0,65 olarak bulunmuştur. Bütirik asid kapsamları bakımından G` ve G- arasında istatistiki bakımdan benzerlik olmasına rağmen G, ve G, bütün gruplardan farklı olarak bulunmuştur (p < 0,01). Laktik asid oranları- 70 - bakımından G, ve G, arasında ve G` ve G` arasında benzerlik olduğu saptanmıştır. Silaj materyallerinde 50. günde saptanan pH değerleri gruplara göre sırasıyle, 4,48, 4,06, 4,08, 4,38 olarak bulunmuştur. Silolama süresi içerisinde meydana gelen kuru madde ve ham protein kaybı oranları sırapıyle G1 için % 16,23 ve % 9,9, G£ için % 5,01 ve % 2,1, G3 için % 5,37 ve % 2,1 ve G, için % 14,29 ve % 4,34 olarak saptanmıştır. Birinci denemede elde edilen verilere dayanarak, % 30 ve % 35 kuru madde kapsayacak şekilde hazırlanan yaş bira posası ve arpa kırması karışımlarının silolanması ile iyi kaliteli bir silaj elde edilebileceği kanaatine varılmıştır. İkinci denemede, benzer şekilde hazırlanan iki silaj materyali, yem tüketim miktarlarının saptanması ve sindirilebilirlik denemeleri yapılmak üzere 500 litrelik fiberglas su tanklarında 60 günlük bir süre için silolanmıştır. Sindirilebilirlik denemelerinde, her silaj materyali için, 3 'er baş erkek tokludan oluşan birer deneme grubu oluştu rulmuştur. Sindirilebilirlik çalışmaları 15 günlük bir alıştırma periyodu ve 6 günlük bir deneme periyodundan meydana gelmiştir. Kuru madde, besin maddeleri ve enerji sindirilebilirlik katsayılarının saptanmasında, birisi konvensiyonel ve diğeri dahili indikatör metodu olmak üzere iki farklı nietod kullanılmıştır. Konvensiyonel metod ile elde edilen sindirilebilirlik katsayıları % 30 ve % 35 kuru madde kapsayan silajlarda sırasıyle, kuru madde için % 72,4 ve % 73,7, ham protein için % 78,7 ve % 78,3, ham yağ için % 77,8 ve % 83,7, ham selüloz için % 49,68 ve % 41,50, azotsuz ekstrakt maddeler için % 74,9 ve % 75,3, ham kül için % 73,0 ve % 66,21 ve gros enerji için % 78,1 ve % 74,7 olarak bulunmuştur. Dahili indikatör metodu ile saptanan- 71 - sindirilebilirlik katsayıları silajlara göre aynı sırayla kuru madde için % 72,5 ve % 70,6, ham protein için % 77,8 ve % 77,0, ham yağ için % 76,8 ve % 83,0, ham selüloz için % 49,1 ve % 39,0, azotsuz ekstrakt maddeler için % 77,2 ve % 74,4 ve ham kül için % 68,5 ve % 64,0 olarak bulunmuştur. Gerek farklı iki silaj materyalinde ve gerekse farklı iki metodla saptanan değerler arasında istatistiki bakımdan önemli bir fark bulunmamış tır. Yem tüketimi ve kuru madde tüketimi sırasıyla % 30 kuru maddeli silajda 2208 g ve 662 g, % 35 kuru maddeli silajda 2232 g ve 781 g olarak saptanmıştır. İki silaj materyali grubu arasında yem tüketimi ve kuru mad de tüketimi bakımından önemli bir istatistiki farklılık belirlenmemiştir. Araştırma sonuçları,.% 30 ve % 35 kuru madde kapsayacak şekilde hazırlanan yaş bira posası ve arpa kırması karışımlarının silolanması ile iyi kaliteli bir silaj elde edilebileceğini göstermektedir.

In this study which is consisted of two sequent experiments, the ensiling and feeding possibilities of the wet brewers' grains to the animals was investigated. In the first experiment, effects of dry matter content of silage materials on silage quality were examined. For this reason, wet brewers' grains was ensiled without rolled barley addition for the first treatment group (T. ). The addition of rolled barley was in such a way that the dry matter contents of ensiling materials would be respectively 30 % (T`), 35 % (To) and 40 % (T,) for the other treatements. For the each dry matter group, the same silage material was packed into three jars according to the ensiling technic. The samples were taken from each jar at the 20, 35 and 50 days after the ensiling process. Volatile fatty acids and lactic acid contents, and pH values were determined from the samples. At the beginning and at the 50 day of trial, the samples were also taken for the determi nation of losses of crade protein and dry matter appeared during the ensiling period. It is found that there was no significant effect of the acetic acid and propionic acid contents on silage quality for all treatement groups. The levels of butyric acid and lactic acid in the samples taken at 50 day were as follotömg: 1,36 and 0,89 % (T^; 0,05 and 2,62 % (T2); 0,06 and 2,62 % (T3) and 0,57 and 0,65 % (T^), respectively. The differences for the butyric acid values between T` and T` were found non-significant, but the differences amoung T- and the others, and also T, and the others were- 73 - significant (p <^ 0,01). The differences for lactic acid values between T-. and T,, and between T` and T^ were found non-significant, but the differences amoung the other treatments were found significant (p ^ 0,01). pH values of the silages determined at the 50 day were 4,48, 4,06, 4,08 and 4,38 for the treatments respectively. Losses (%) of dry matter and crude protein were respectively 16,23, 9,9 for T, ; 5,01, 2,1 for T2 ; 5,37, 2,1 for T?3 and 14,29, 4,34 for T.^. It is concluded that the silages containing 30 and 35 % dry matter can be considered as a good quality silage. For this reason, in the second experiment, those silages were taken as the experimental material to know their acceptibility by the animals and also get knowledge about their digestibility. For these, two different silage materials were ensiled in 500 liter capacity fiberglass water tanks for a period of 60 day. The digestibility trials carried out using 3 heads of one years old male lambs. The trial consisted of a 15-day adaptation period and a 6-day experimental period. The digestibility coefficients were determined by two different methods: The conventional and the internal -indicator. The digestibility coefficients (%) for the silages containing 30 and 35 % dry matter determined by the conventional method were as follow-in o: 72,4, 73,7 for dry matter; 78,7, 78,3 for crude protein; 77,8, 83,7 for crude fat; 74,9, 75,3 for nitrogen free extract; 73,0, 66,2 for ash and 78,1, 74,7 for gros energy, respectively. The values (%) for the same parameters determined by the internal indicator method were 72,5, 70,6 for dry matter; 77,8, 77,0 for crude orotein; 76,8, 83,0 for crude fat, 49,1, 39,0 for crude fiber; 77,2, 74,4` for nitrogen free extract and 68,5, 64,0 for ash, respectively. Differences between two silage materials and between- 74 - two different method were not significant statistically for the diges tibilities. Daily feed and dry matter intakes were respectively 2208 g and 662 g for the silage containing 30 % dry matter, and 2232 g and 781 g for silage containing 35 % dry matter. The differences for the dry matter and feed intakes between two silage groups were found non-significant. At the end of trial one can conclude that the wet brewers1 grains silage containing either 30 or 35 % dry matter prepared using rolled barley can be fed to the animals.