Akdeniz`de Cezayir korsanlığı: 1770-1830

Abstract

Akdeniz'de önemli bir korsan üssü olan Cezayir, Osmanlı Devleti'ne bağlı olmakla birlikte kendine özgü şartlar içinde Avrupalı devletlerle anlaşma yapma ya da savaş açma hakkına sahipti. Akdeniz ticaretinin 16. yüzyıl ortalarından itibaren okyanus ticareti karşısında zayıflaması ile birlikte 18. yüzyıl ortalarında ticaret hacmi önemli oranda düşmüştü. Öte yandan gemi ve gemicileriyle artık güçlü bir konumu olmayan Cezayir korsanları, var olan ticareti ganimete dönüştürmekte büyük zorluklarla karşılaşmaktaydı. Avrupalı devletlerin güçlenen donanmaları da korsanlığın engellenmesi ve tamamen ortadan kaldırılması hususunda önemli bir tehdit unsuruydu. 1770'den itibaren bu zorluklarla karşı karşıya kalan Akdeniz'in efsanevî korsan ocağının faaliyetleri 1830'daki Fransız işgalinden çok önce, neredeyse durdurulmuş durumdaydı.

Algiers in the early modern period was undoubtedly one of the major naval bases for pirate activities. Although formally an administrative part of the Ottoman Empire, Algiers effectively involved in diplomatic negotiations and had the right to declare war against hostile entities for its own sake. Beginning from the middle of the 16th century, oceanic trade gained edge over the Mediterranean domestic trade which led to a dramatic drop in commercial activity in the middle of the 18th century. Alongside with changes in economic patterns, the corsairs of Algiers were facing great difficulties in extracting financial gains from European shipping, now backed by powerful navies. European sea powers became a significant threat to pirate activities in the Mediterranean and in the 1770?s the once terrifying military efficiency of Algiers was subdued to a rather unimportant extent. Prior to the French invasion of the country in 1830, the raiding activities of the legendary pirate nest had almost come to an end.