Karaciğer ve kanda insülinin reseptörüne bağlanmasını etkileyen faktörler ve insülin reseptör miktar tayini

Abstract

İnsülin etkisinin başlaması, insülinin plasma membranındaki spesifik insülin reseptörüne bağlanmasına bağlıdır. Radyoreseptör testi (RRA), reseptöre bağlanmış radyoaktif işaretli hormonun tespiti vasıtasıyla reseptör miktarının hesaplanabildiği bir metodtur. Çalışmamız başlıca 2 bölümden oluşmuştur; Birinci bölümde; hem normal örneklerde hem de kim¬ yasal diabetik ve Tip II diabetiklerde insülin bağlanma özelliklerini tespit için, eritrositlerdeki insülin re- 125 septörlerine I-insülinin bağlanmasına baktık. İnsan eritrositleri yüksek oranda spesifik insülin reseptörlerine sahiptir. İnsan eritrositlerine insülinin bağlanması daha önceden gösterilen monosit, hepatosit ve adiposit gibi diğer insan hücrelerindeki insülin bağ¬ lanması ile benzer özelliklere sahiptir. Eritrositlere 125 I-insülinin bağlanması pH ve temperatüre bağlıdır. Kalsiyum, magnezyum ve baryum insülinin bağlanmasını sı¬ rasıyla % 100, % 70 ve % 20 oranında arttırır. Bununla birlikte sodyum ve potasyum insülinin bağlanmasını sıra¬ sıyla % 23 ve % 12 oranında düşürür. Eritrositlere insülin bağlanmasını 8 normal ör¬ nek, 8 kimyasal diabetik ve 5 Tip II diabetik hastalarda inceledik. Normal örneklerde maximum insülin bağlanması % 10,7+1,5 ve eritrosit başına insülin bağlama bölgesi 450+75'tir. Bununla birlikte, kimyasal diabetiklerdemaximum insülin bağlanması % 8,1+1,5 ve eritrosit başına insülin bağlama bölgesi 325+50 ve Tip II diabetiklerde maximum insülin bağlanması % 4,7+1,0 ve eritrosit başına insülin bağlama bölgesi 190+30'dur. Normal değerlerle kıyaslandığında hem kimyasal diabetik (% 25) hem de Tip II diabetik (% 55) hastalarda maximum insülin bağlanma¬ sında ve hücre başına reseptör bölgelerinde önemli bir düşme vardır. ikinci bölümde; 5 normal ve 5 alloxan diabetik sıçan karaciğer membranlarında insülin bağlanmasına bak¬ tık. Normallerle kıyaslandığında diabetik sıçanlarda bağ¬ lanmada % 33'lük bir düşme gözlenmiştir. Normal sıçan karaciğer hücreleri GH ve PRL ile inkübe edildiğinde, porcine insülinin bağlanmayı inhibisyonuna göre daha az bir inhibisyon gözlenmiştir. Bu da sıçan karaciğer in¬ sülin reseptörlerinin porcine insülini için yüksek oranda spesifik olduğunu gösterir.

The initiation of insulin action appears to depend on the interaction of insulin with specific insulin re- ceptors on the plasma membrane. Radio Receptor Assay (RRA) is a method to measure the amount of receptors by measuring radio active label- led hormone vhich is bound to the receptors. This study has 2 main parts : in the firs part : To establish insulin binding characteristics on both normal subjects and chemical dia- 125 betes and Type II diabetes, we studied binding of I- insulin to insulin receptors on erythrocytes. Human erythrocytes have highly specific insulin receptors. insulin binding to human erythrocytes has characteristics similar to that of insulin binding previ- ously demonstrated in the other human cells such as 125 monocytes, hepatocytes and adipocytes. Binding of I- insulin to human erythrocytes was dependent on pH and temperature. Calcium, magnesium and barium enhanced I- insulin binding by 23 and 12 per cent, respectively. We vere investigated insulin binding to erythrocy¬ tes from 8 normal subjects, and patients with 8 chemical diabetes and 5 Type II diabetes. Normal subjects had a 10,7+1,5 per cent maximum insulin binding and had 450+75 insulin binding sites per erythrocyte. Hovever, patients with chemical diabetes had a 8,1+1,5 per cent maximuminsulin binding and had 325+50 insulin binding sites per erythrocyte, and patients with Type II diabetes had a A,7+1,O per cent' maximum insulin binding and had 190+30 insulin binding sites per erythrocyte'. Compare.d to the values for normal subjects, there is a significant dec- rease in maximum insulin binding and receptor sites per celi in patients with both chemical diabetes (25 %) and Type II diabetes (55 %). in the second part : insulin binding was studied in liver membranes from 5 normal and 5 alloxanized diabe- tic rats. The decrease binding (33 %) was observed in the diabetic rats as compared to normal. When normal rat liver cells vere incubated with GH and PRL, less inhibi- tion of I-insulin binding was evident when compared to the inhibition of binding of porcine insulin. This indicated that rat liver insulin receptors vere highly specific for porcine insulin.