Maryland köprülerin retansiyonu üzerine çalışmalar

Abstract

94 - ÖZET Maryland bridge Adeziv ve Süper-bond yapıştırıcılarının, Cr-ni alaşımı yüzeyleri ne farklı işlemler uygulanarak bağlantısı araştırıldı. Çalışmalar iki ana bölüm halinde yapıldı. 1. Bölümde elektron mikroskobu çalışmaları yapıldı. Alaşım yüzeyine kaplanan kalayın alaşım içine en uygun difüzyon koşulları incelendi. Sonuçta 1000}C'de yarım saat süreyle inert at mosferde bekletildiğinde en iyi sonuçlar elde edildi. 2. Bölümde çekme deneyleri yapıldı. Bu bölümde deneyler; a) Kalay ve süan uygulaması ile kimyasal retansiyon, b) Makro ve mikro retansiyon olarak gerçekleştirildi. a) Bir grupla yarım saat süreyle oksidasyon yapılan alaşım yüzeylerine, kalay kaplanan yüzeylere, kalap kaplandıktan sonra yarım saat difüzyon yapılan yü zeye, difüzyon sonrası oksidasyon yapılan yüzeylere, diğer grupla tüm bu iş lemlerden sonra silicoater yöntemi uygulanan yüzeylere Maryland Bridge Adeziv ve Süper-bond sürülerek çekme kuvveti uygulanarak bağlantı kuvveti înstron aletinde ölçüldü. En yüksek bağlantı kuvveti kalay kaplandıktan sonra difüzyon yapılmış yüzeye silicoater yöntemi uygulaması sonucunda elde edil di. b) Grubunda, makro mekanik retansiyon olarak kafes, makromekanik retansiyon olarak da elektrolitik 'etching' yöntemi kullanıldı. Mekromekanik retansiyonlar arasında en yüksek değerler Tucker reaktifi ile elde edildi. Makromekanik retansiyonlar mikromekanik retansiyonlardan daha yüksek sonuçlar vermiştir. Makro mekanik retansiyon grubunda her iki yapıştırıcının bağlantı kuvvetine etkisi kalay kaplandıktan sonra difüzyon oksidasyon, difüzyon+oksidasyon yapılan gruplardan düşüktür.95 Tutunmada, yapıştırıcının ıslatma açısının adezyona etkisi kanırlanırken oksit tabakasının yüzey enerjisinin ve yüzey ıslanabilirliğinin arttığı tespit edilmiştir. SiOx ve SnO i!e reaksiyona girmediği, ancak Cr ile kimyasal bağ yaptığı kanıtlanmıştır. Difüzyon sonucu oluşan inter moleküler bağların tutuculukta her iki yapıştırıcı için de en etkin faktör olduğu tespit edilmiştir.

- 96 SUMMARY The bond strength of Maryland Bridge Adhesive and Super Bond to Cr-Ni alloy after various surface treatments has been investigated. The research has been conducted in two main parts: In the 1st. part, electron microscopic investigation has been done. The optimum condition for the diffusion of Sn to Sn plated alloy has been investigated. The best results were obtained at 1000 inert atmosphere for 30 minutes. In the second part tensile tests were conducted on a) Chemical bonding with Sn and siiicoater system b) Macro and micro retention. In group 2 a part tensile tests were done by Instron Testing Machine using Maryland Bridge Adesiv and Super-bond as the adhesive. The alloy surfaces were treated as follows: oxidated for 30 minutes, the sn plated surfaces oxidised for 30 minutes, diffusion of Sn plated surfaces, oxidising after difusion. The same two adhesives were used to the treated surfaces after silicoating. The highest bond strength was obtained with the surface that was diffused after Sn plating and siiicoater application. In group 2 b mesh was used as macromechanical retantion, and electrochemical 'etching' was used as micromechanical retention. The same two adhesives were used to the test the bonding strength of the treated surfaces. As the result, the micromechanical retention has less strength than the macromechanical retention.- 97 !n bonding, the effect of the wetting angle of the bonding agent on the bond strength has been proved, in this research it is observed that the oxide layer increases surface energy and wettability. It is also proven that SiOx does not reacth with Sn and SnO but a chemical bond with Cr is formed. It is determined that the most effective factor for both bonding agents is he intermo'eculer bonds formed as the result of diffusion.