Titanyum Dioksit`in sıçanların ciltaltı bağ dokularında oluşturduğu reaksiyonların kalsiyum hidroksit ile karşılaştırmalı olarak histopatolojik yönden incelenmesi

Abstract

86 ÖZET Titanyum dioksitin, endodontide daha yaygın kullanılabilirliğini sınayabilmek için bir temel bilgi oluşturma amacıyla planlanan bu çalışma da, titanyum dioksit nötral ve alkali pH'larda uygulanarak biyouyumluluğu araştırılmış ve doku reaksiyonları kalsiyum hidroksitle kıyaslanarak incelenmiştir. Çalışmada 1.1 mm iç çapında, 10 mm uzunluğunda polietilen tüpler kullanılmış ve içlerine taze karıştırılmış titanyum dioksit + distile su (pH: 7.1), titanyum dioksit (pH:12) patı, kalsiyum hidroksit (pH:7) patı ve kalsiyum hidroksit + distile su (pH:12.2) konarak dört deneysel grup oluştu rulmuştur. Kontrol grubu olarak boş tüp kullanılmıştır. Tüpler 150-200 g ağırlığında, 4-6 aylık 35 adet erkek Wistar albino sıçanlarının sırt bölgesin deki ciltaltı bağ dokularına implante edilmiştir. İmplantasyonun 7, 15, 30, 60 ve 90'ıncı günlerinde 7'şer deney hayvanı öldürülerek ciltaltı bağ doku su örnekleri tüple beraber kesilerek alınmış ve doku reaksiyonları ışık mikroskobu altında histopatolojik olarak incelenmiştir. Bağ dokusunda oluşan değişikliklerin değerlendirilmesinden elde edilen bulgulara göre titanyum dioksit ve kalsiyum hidroksitin kıyaslaması yapılmıştır. 7 günlük incelemelerde nötral pH'da kullanılan materyallere karşı oluşan doku yanıtlarının, alkalen pH'lılara kıyasla daha hafif derecede olduğu saptanmıştır. En olum lu sonuçlar titanyum dioksit + distile su grubunda elde edilmekle beraber, deney gruplarında ilk dönemlerde çeşitli düzeylerde görülen iltihabi yanıt-87 lar zamanla azalmış ve tüm test materyalleri bağ dokusu tarafından tolere edilmiştir. Bununla birlikte, ciltaltı bağ dokusunda her iki kalsiyum hidroksit patı etkisiyle sert doku oluşumlarına rastlanırken, titanyum dioksit uygulandığında aynı etki görülmemiştir.

88 SUMMARY In this study which was planned to provide preliminary data to asses the bioavailability of titanium dioxide more extensively in endodontics* attempts were made to investigate the biocompatibility of titanium dioxide in neutral and alkali pH's, and to establish a comparable examination of tissue reactions of titanium dioxide with tissue reactions of calcium hydroxide. In the study, polyethylene tubes 10 mm of length with an internal diameter of 1.1 mm were utilized, into which freshly mixed titanium dioxide + distilled water (pH: 7.1), titanium dioxide paste (pH: 12), calcium hydroxide paste (pH: 7) and calcium hydroxide + distilled water (pH: 12.2) were added, thus forming four experimental groups. Empty tubes were used as control groups. The tubes were implanted into the subcutaneous connective tissues of the back region of 35 male Wistar albino rats, each 4-6 months of age and weighing 150-200 g. The 7 experimental animals were sacrificed in each 7th, 15th, 30th, 60th and 90th days of implantation, subcutaneous connective tissue samples were resected and removed in combination with the tubes, and tissue reactions were examined histopathologically under the light microscope. A comparison of titanium dioxide and calcium hydroxide was effected on the basis of the findings obtained by evaluating the alterations in the connective tissues. It was concluded that tissue responses which were formed against materials used in neutral pH's at examinations of 7 days were milder than those in alkaline pH's. Although the best results were obtained in the group of titanium dioxide + distilled water, the89 inflammatory responses observed at various levels during the early periods were decreased in the course of time and all test materials were tolarated by connective tissue. However, while hard tissue formations were encountered with in subcutaneous connective tissue due to the effect of both calcium hydroxide pastes, titanium dioxide was not observed to have the same effect.