Hemiplejik hastalarda el ve elbileğinde fleksör spastisitenin ortez ve EMG biofeedback ile tedavisi

Abstract

ÖZET Hemiplejik hastalarda üst ekstremitenin rehabilitasyonunu olumsuz yönde engelleyen çeşitli problemlerin yanında en önemli sorunlardan biride spastisitedir. EMG biofeedback ve statik splint uygulamasının spastisite üzerine etkisini karşılaştırmalı olarak incelemek amacıyla planladığımız çalışmada farklı iki tedavi grubu oluşturulmuştur. Birinci grubtaki 15 hastaya EMG biofeedback ve egzersiz uygulanmıştır. İkinci gruptaki diğer 15 hastaya ise Statik splint ve egzersiz uygulanmıştır. Tedavi yöntemlerinin etkinliği eklem hareket genişliğinin gonyometrik ölçümü ve eldeki temel kavramaların fonksiyonel açıdan bakılması ile değerlendirilmiştir. Araştırmamız sonucunda hemiplejik hastalarda el bileği exstansiyonunu arttırma açısından her iki yöntem ayrı ayn olarak ileri derecede yararlı sonuçlar elde edilmiştir. Ancak 30 gün süren bu iki tedavi yöntemini birbiri ile.karşılaştırdığımızda el bileği ekstansiyonunun arttıma açısından birbirine bir üstünlük sağlayamamıştır. Temel kavramalardan lateral kavrama, palmar kavrama ve parmak ucu kavramada her iki gruptada tedavi öncesi ve sonrası değerler arasında hiç bir değişiklik görülmemiştir. Silindirik kavramada her iki gruptan tedavi öncesi ve sonrası değerler arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır. Küresel kavramadada bu iki metod arasında anlamlı bir fark bulunamamıştır. Bu altı ana kavrama arasından sadece çengel kavramada EMG biofeedback ve statik splint tedavi öncesi ve sonrası değerler arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. Bu fark statik splint ve egzersiz uyguladığımız hastaların lehinedir.

61 SUMMARY Spasticity is one of the most important problems which hinder the functional rehabilitation of upper extremity in hemiplegic patients. In this study two groups, each consisting of 1 5 hemiplegic patients were formed in order to compare the effectiveness of EMG biofeedback and static splinting on the spacticity in upper extremities. The patients in the first group were treated by EMG biofeedback and the patients in the second group were treated by static splinting. Classic therapeutic exercises was applied in both groups together with the main therapy. The criteria used for evaluating the results of these therapeutic modalities were consisted of goniometrik measurement of joint range of motion and functional assessment of fundamental grasping patterns in the hand. A statistically significant improwement in wrist extension was obtained in both groups at the end of a therapy period for 30 days ; But no significant difference was found in comparison of the results between these group. No functional improvement could be elicited in both groups for lateral grasping palmar grasping and pinching. Although a slight improvement was found in both groups for cylindrical and globe grasping the difference was not statistically significant. Also there was no significant difference between the results obtained in these group. The only significant improvement detected was in hook grasping, and the difference between two groups was in favour of the static splinting group.