Turkey`s Europeanization process and its impact on the consolidation process of Turkish democracy in the post-Helsinki era (1999-2007)

Abstract

Bu çalışma; Türkiye'nin Siyasal Avrupalılaşmasının Türk demokrasinin pekiştirilmesi süreci üzerindeki hızlandırıcı ve teşvik edici etkisini analiz etmeye çalışan bir teşebbüstür. Türkiye'nin Avrupa Birliği ile olan tarihsel ilişkilerini dikkate alarak, Avrupa Birliği'nin Türk demokrasinin sağlamlaştırılması sürecindeki yardımcı ve destekleyici rolüne ışık tutmak bu çalışmanın ana amacıdır. Aynı zamanda, bu çalışma Avrupa Birliği çapasının demokratik pekiştirilme yolunda başarılı reformları teşvik etmekte, süre gelen kısıtlamalarını incelemektedir. Bu bağlamda, nihai amaç: Avrupa Birliği çapasının Türk demokrasinin pekiştirilmesi süreci içinde; özellikle halk desteğinin azaldığı süreçte; ne derece belirleyici faktör olduğunu değerlendirmektir. Bu kontekst içinde, bu çalışma şunu iddia etmektedir: Avrupa Birliği'nin Türkiye'nin AB tam üyelik isteğine karşı olumlu tutumu ile Türk demokrasisinin pekiştirilmesi süreci arasında nedensellik ilişkisi ve bağlantısı vardır; fakat bu nedensellik ilişkisi tek başına Türk demokrasisinin tam olarak pekiştirilmesi için yeterli değildir; çünkü AB'nin Türkiye'nin tam üyelik isteğine karşı olumlu tutumu geçici bir karakteristiğe sahiptir, ayrıca Türkiye'nin iç dinamiklerinden kaynaklanan siyasal sorunları, örneğin: güçlü devlet geleneğinin neden olduğu sivil toplumun zayıflığı ve etkisizliği, merkez-çevre kırılmasından kaynaklanan yüksek derecede siyasal kutuplaşma, sıkı ve kısıtlayıcı laiklik anlayışının, ve Türkiye'de askerin siyasi sorunlara karşı müdahaleci tutum ve davranışları demokratik sistemin tam manası ile pekiştirilmesi önünde engeller teşkil etmektedir.

This study is an attempt to analyze the impact of the political Europeanization of Turkey upon accelerating and promoting the process of democratic consolidation in Turkey. By taking into account the ongoing relations between Turkey and the European Union, the central aim is to shed light on the role of the EU on facilitating consolidation of democracy in Turkey. At the same time, it will also examine the persistent limitations of the EU anchor in successful initiation of reforms on the road of democratic consolidation. In this respect, the ultimate goal is to assess to what extent the EU anchor could be a determining factor in the process of democratic consolidation in Turkey in the case of when the strong domestic commitment begins to diminish. In this context, this study proposes that there is a causal relationship between the EU?s positive stance towards Turkey?s bid for EU membership and the process of the consolidation of Turkish democracy, but this causal linkage alone is not strongly enough to ensure the full consolidation of Turkish democracy because of the temporary nature of the EU?s positive stance and the inherent problems of Turkish democracy such as weak and inefficient civil society due to strong-state tradition, high degree of political polarization stemmed from the center-periphery cleavage, the strict secularism understanding of the Kemalist institutions hindering the well-functioning of democratic system and the interventionist stance of the military regarding the political issues.