Turkish state formation and the distribution of the Armenian abandoned properties from the Ottoman Empire to the Republic of Turkey (1915-1930)

Abstract

Bu çalışma, tehcire tabi tutulan Ermenilerin bırakmış olduğu malların geç Osmanlı ve erken Cumhuriyet devletinin kontrolü altında dağıtımını incelemeyi amaçlamaktadır. Bu dağıtım meselesi Türk devlet oluşumu bağlamında incelenmektedir. Bu tez, üç farklı dönem arasında-savaş dönemi (1915-1917), savaş sonrası dönem (1918-1922) ve Cumhuriyet dönemi (1920-1930)- Ermeni emval-i metrukesinin devlet ile ittifak halinde olan belli gruplara dağıtıldığını ve devletin toplumun rızasını almak ve egemenliğini sağlamlaştırmak için bu mülklerden faydalandığını göstermeye çalışmaktadır. Adana ve Ma'muretül'aziz bölgelerinde devletin dağıtım politikalarına odaklanan bu çalışma, belirtilen dönemlerdeki bu egemenlik sağlamlaştırma ve rıza aramanın Anadolu'nun homojenleşmesiyle sonuçlandığını belirtmektedir. Bu tez, devletin, Ermeni emval-i metrukesini yönetmek için muhacirlerin iskanı, milli ekonominin kurulması ve devletin ihtiyaçlarının karşılanması gibi üç ana politika benimsediğini devlet kanunlarını, kararlarını, emirlerini ve bunların uygulamasını inceleyerek tartışmaktadır. Osmanlı, İngiliz ve Amerikan devlet arşivlerinden belgelere dayanılarak bu üç politika Osmanlı devletinden Türkiye Cumhuriyeti'ne kadar karşılaştırmalı bir perspektiften incelenmektedir.

This study is an attempt to assess the distribution of the Armenian properties left by the Armenian population during the deportations under the control of the late Ottoman and the early Republican state. This distribution issue has been analyzed in terms of the Turkish state formation. This thesis has attempted to display that the Turkish state made use of the Armenian abandoned properties by distributing them to certain groups in alliance with the newly established state in order to get consent of society and consolidate its rule over the populace between three different periods, war period (1915-1917), post-war period (1918-1922) and Republican period (1920-1930). Focusing on the regions of Adana and Ma?muretül?aziz and on the distribution policy of the state, this study has pointed out that this power consolidation and consent seeking resulted in homogenization of Anatolia. This thesis argues that the state adopted three main policies about Armenian abandoned properties which were the settlement of immigrants, the creation of national economy and use of the properties for the needs of the state through the analysis of the laws, decisions and orders of the state and the practice of them. Based on the documents from the Ottoman, British and American state archives, these three policies have been analyzed from the Ottoman state to the Turkish Republic in a comparative perspective.