Role of word order and accusative case marking in sentence comprehension in 17- to 39-month-old Turkish children

Abstract

Bu araştırma, seçici izleme yöntemini (intermodal preferential looking paradigm) kullanarak, anadili Türkçe olan çocukların, ettirgen-geçişli cümleleri anlamada, söz dizimi ve nesne belirten eklerden (örneğin, ismin ?i hali) ne derece faydalandıklarını incelemeyi amaçlayan iki deney içermektedir. Veriler, anadili Türkçe olan ve yaşları 17 ile 39 ay arasında 3 grup içinde incelenen, 219 çocuktan toplanmıştır. Seçici izleme yöntemi, film ikililerinden bir sözel uyaran tarafından tasvir edilen uygun olanına yönelik görsel seçiciliği incelemek yoluyla cümle algısını ölçen bir yöntemdir. İlk deneyde çocuklara verilen cümleler, Türkçedeki en yaygın söz dizimi olan Özne-Nesne-Yüklem diziminde olmakla beraber, nesne belirten ek içermemektedir (ö.r., at kuş itiyor). İkinci deneyde ise, aynı cümleler nesne belirten ek içermektedir (ö.r. at kuş-u itiyor). Analiz sonuçları, 24 ile 39 ay arasındaki çocukların, cümlede hangi öğenin hangisi üzerinde ne gibi bir etkisi olduğunu belirlemede, cümledeki söz diziminden faydalandıklarını göstermektedir. Sonuçlar, katı kurallara bağlı bir söz dizimine sahip olan İngilizcenin aksine, söz dizimin kullanım amacına bağlı olarak esneklik gösterdiği bir dil olan Türkçe'de, en yaygın söz diziminin cümle algısına önemli bir katkısı olduğunu desteklemektedir. Beklenilenin aksine, nesne belirten ekin varlığının cümle algısını kolaylaştırmadığı görülmüştür. Çocuklar, nesne belirten ekin varlığına geç tepki vermiş ve ancak filmin sonlarına doğru sözel uyaranla uyumlu olan tarafa bakmışlardır. Ayrıca, nesne belirten ekin varlığının, en çok 39 ay grubundaki çocuklarda etkili olduğu görülmüştür. Sonuçlar, cümlede söz dizimi ve nesne belirten ekin cümle algısı üzerindeki etkisi, yaş grupları açısından karşılaştırılarak tartışılacaktır.Anahtar sözcükler: dil gelişimi, anadili Türkçe olan çocuklar, cümle algısı, söz dizimi, nesne belirten ek

The present research includes two experiments examining Turkish-speaking children?s reliance on word order and case marking in the comprehension of simple transitive sentences describing reversible causative actions, using the intermodal preferential looking paradigm (IPL). The data come from a sample of 219 native Turkish-speaking children aged 17- to 39-months, organized into three age groups. The IPL is an experimental procedure which measures sentence comprehension by examining the visual preference of the videotaped scene described by a linguistic stimulus. In the first experiment, children are exposed to simple transitive sentences in the conventional word order in Turkish (SOV), in which the object was not marked with an accusative case marker (e.g. at kuş it-iyor `the horse the bird push-PROG?). In the second experiment, the object featured an accusative case marker (e.g. at kuş-u it-iyor `the horse the bird- ACC push-PROG?). Results indicated that children aged 24- to 39 months relied on word order to determine who-is-doing-what-to-whom in the described action. This result suggests that the canonical word order is an important cue in sentence comprehension in Turkish, which allows for different pragmatically-driven word orders as opposed to a fixed word order language such as English. Contrary to expectations, the presence of the accusative case marker did not facilitate comprehension to a better degree. Children reacted late to the presence of the accusative case marker in the auditory stimulus, displaying matching behavior towards the end of a given video. In addition, the presence of the accusative case marker was most influential in the older age group (39-month-olds). Results are discussed in terms of the additional processing that the accusative case marking could demand for younger children.Keywords: language development, Turkish-speaking children, sentence comprehension, word order, accusative case marking