Convergence to purchasing power parity in Turkey: Evidence from city level data

Abstract

Bu tez, Türkiye'nin 26 bölgesinin tüketici fiyat endekslerini kullanarak, Ocak 2003 ? Haziran 2011 dönemi için Türkiye'deki fiyat farklılıklarını incelemektedir. Fiyat seviyelerinin ve Ankara, İstanbul ve Diyarbakır baz şehirleri ile gerçekleştirilen satın alma gücü paritesinden sapma değerlerinin, zaman serisi özelliklerini içeren ön analiz göstermektedir ki sapmalar oldukça kalıcıdır. Tez, iki birim kök testini (sıfır hipotezine göre satın alma gücü paritesinden sapmalar birim köke sahiptir) ve durağanlık testini (sıfır hipotezine göre satın alma gücü paritesinden sapmalar durağandır) kullanarak satın alma gücü paritesine yakınsamayı daha örgün bir biçimde incelemektedir. Birim kök ve durağanlık test sonuçlarına göre satın alma paritesinden sapmalar birçok şehir için birim köke sahiptir. Özellikle, durağanlık testi, sıfır hipotezini İstanbul baz şehir iken tüm şehirler için, Ankara ve Diyarbakır baz şehirler iken bir şehir hariç diğer tüm şehirler için reddetmektedir. Birim kök testleri Türkiye'deki satın alma gücü paritesinin lehine daha umut vadeden sonuçlar sağlamasına rağmen, genel sonuçlar zayıf formlu satın alma gücü paritesini desteklemektedir. Dahası birim kök testleri farklı baz şehirlerde bazı sapmalar göstermektedir. Baz şehirler Ankara, İstanbul ve Diyarbakır olmak üzere sırasıyla üç, sekiz ve on iki şehir grubu için Augmented Dickey-Fuller testi satın alma gücü paritesi lehine kanıt göstermektedir. Türkiye'deki satın alma gücü paritesine zıt kanıtlara rağmen tez, yarı ömür yöntemlerini kullanarak sapmalardaki durağanlık derecesini ölçmeye çalışmaktadır. Yöntemlerdeki bazı yetersizliklere rağmen tez, satın alma gücü paritesi için göreli olarak kısa yarı ömür gösteren bazı ön sonuçlar sağlamaktadır. Sonuçlara göre ortalama yarı ömürler bir yıldan azdır ve yakınsama hızı, baz şehre göre değişmektedir. Ankara ve İstanbul'un baz şehir olarak alındığı satın alma paritesinden sapmalar, Diyarbakır'ın baz şehir olarak alındığı duruma göre daha yavaş yakınsamaktadır. Satın alma paritesinden sapmaların kalıcılığı konusunda öngörü sağlamak amacıyla tez yarılanma ömrü ölçütlerini ulaşım maliyetleri ile karşılaştırmış ve birim kök testlerinin sonuçlarının ne ölçüde ulaşım maliyetleri ile açıklanabildiğini doğrusal olmayan olasılık modelleri ile değerlendirmiştir. Sonuçlar göstermektedir ki ulaşım maliyetleri makul ölçüde, sapmaların kalıcılığındaki değişkenlik ve sapmaların birim köke sahip olma olasılığı ile açıklanabilmektedir.

This thesis examines the price dispersion in Turkey over the period of January 2003 ? June 2011 by using consumer price indices for twenty-six Turkish city groups. Preliminary analysis of the time series properties of price levels and deviations from purchasing power parity (PPP) with base cities Ankara, Istanbul, and Diyarbakir shows that deviations can be considerably persistent. The thesis examines convergence to PPP more formally by using two unit root tests (i.e., tests where the null is that the PPP deviations have a unit root) and a stationarity test (i.e., test where the null is that the PPP deviations are stationary). Unit root and stationarity tests show that deviations from PPP have a unit root for many of the cities. Specifically, the stationarity test rejects the null of stationarity in deviations for all cities when Istanbul is the base city and rejects all but one when Ankara and Diyarbakir are the base cities. Although unit root tests provide relatively more promising results in favor of PPP in Turkey, overall findings are not supportive of a weak form of PPP. Moreover, unit root tests show some variation across different base cities. For example, the Augmented Dickey-Fuller test provides evidence in favor of PPP in three, eight, and twelve city groups with Ankara, Istanbul, and Diyarbakir, respectively, as the base cities. Given the rather bleak evidence against PPP within Turkey, the thesis attempts to quantify the degree of persistence in deviations by using half-life measures. Despite some shortcomings of the measure used, the thesis provides some preliminary results that show relatively short half-lives for PPP deviations. Findings reveal that deviations from PPP on average halves within less than one year and the speed of convergence to PPP changes with the base city used. Deviations from PPP with Ankara and Istanbul as base cities tend to converge slower than Diyarbakir as the base city. In order to provide some insights into the variations in the persistence of PPP deviations across cities, the thesis regresses half-life measures on a proxy of transportation cost and estimates linear and nonlinear probability models to check to what degree outcomes of unit root tests can be explained by the transportation costs. Results show that transportation costs can plausibly explain both the variability in the persistence of deviations and the likelihood of having a unit root in the deviations.