The association between work-personal life interface and employees` organizational attitudes and psychological well-being

Abstract

Bu araştırmada, iş-özel hayat dengesinin çalışanların örgütsel tutumları ve psikolojik iyilik halleri ile olan ilişkisi incelenmiştir. Araştırmada ayrıca kuşaklar arası farklılığın (Y kuşağı ve X kuşağı) bu ilişkideki düzenleyici rolü incelenmiştir. Çalışmadaki veriler farklı sektörlerdeki tam zamanlı çalışan beyaz yakalı çalışanlardan toplanmıış ve yapısal eşitlik modeli ile analiz edilmiştir. Bulgular, iş-özel hayat çatışmasının işten ayrılma niyeti ve tükenmişlik düzeyi ile pozitif, duygusal bağlılık ve hayat doyumu ile negatif ilişkisinin olduğunu göstermektedir. Öte yandan özel hayat-iş çatışmasının araştırmadaki değişkenlerle bir ilişkisi bulunmamıştır. Iş-özel hayat dengesinin olumlu etkisi açısından, İş-özel hayat iyileşmesinin, duygusal bağlılık ve hayat doyumu ile pozitif, işten ayrılma ve tükenmişlik düzeyi ile negatif ilişkisi bulunmuştur. Şaşırtıcı biçimde, özel hayat-iş iyileşmesinin işten ayrılma niyetiyle olumlu ilişkisi bulunmuştur. Beklenenin aksine, kuşaklar arası farklılık bulunmamıştır. Bulguların teorik ve pratik sonuçları tartışılmıştır.

The aim of the study is to examine the relationship between work-personal life interface and employees? organizational attitudes and psychological well-being. The secondary aim is to explore whether generational difference (i.e., Generation Y and Generation X) moderates this relationship or not. The data collected from 424 full-time employees with different occupations and analyzed through structural equation modeling. Findings indicated that work-to-personal life conflict (WPC) was positively associated with turnover intentions, burnout and negatively associated with affective commitment and life satisfaction, whereas personal life-to-work conflict (PWC) was not associated with any of the outcomes in the study. Regarding the positive spillover, results revealed that work-to-personal life enhancement (WPE) was positively associated with affective commitment and life satisfaction and negatively associated with turnover intention and burnout. Interestingly, personal life-to-work enhancement (PWE) was positively related to employees` turnover intentions only. Contrary to expectations, no generational difference was found. Theoretical and practical implications of the findings are discussed.