Passivized lives, autonomous imaginations: The lives of asylum seekers under the regulation of satellite city in Turkey

Abstract

Bu çalışma, Türkiye'de uygulana-gelen ?uydu kent? [satellite city] düzenlemesinin sığınmacı ve sığınma başvurusu sahibi bireylerin yaşam koşulları üzerindeki etkilerini incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmada, saha araştırması veri toplamasına dayalı nitel yöntem kullanılmış ve İstanbul, Isparta ve Yalova'da toplam olarak 30 derinlemesine yarı yapılandırılmış görüşme gerçekleştirilmiştir. Araştırma, teorik ve ampirik çıkarımları makro, mezo ve mikro olmak üzere üç düzeyde incelemektedir. Makro düzeyde, Giorgio Agamben'in homo sacer [kutsal insan] kavramından yararlanılarak egemen güç tarafından inşa edilmiş olan norm ve kuralların sığınmacılar üzerindeki etkisi ve ne ölçüde bu kavramla ifade edilebilecekleri analiz edilmiştir. Mezo düzeyde, uydu kent uygulaması ile belli şehirlere yerleştirilmiş sığınmacıların toplum ve yetkililerle iletişimi ve ilişkisi Henri Lefebvre'ın ?şehir hakkı? [the right to the city] kavramı bağlamında tasvir edilmiştir. Tezin asıl temel tartışması da olan üçüncü düzey olan mikro düzeyde ise makro düzeyin pasifleştirici etkisi karşısında sığınmacıların karşı stratejileri ve hareketleri bu bireylerin otonomilerine vurgu yapılarak betimlenmiştir.

This thesis analyzes the conditions of asylum seekers under the satellite city regulation in Turkey with a fieldwork based on qualitative data collection and a total of thirty in-depth interviews in Istanbul, Isparta, and Yalova. The research here has both theoretical and empirical implications, analyzed on three levels: On the macro level, the study utilizes Agamben?s concept of homo sacer, depicting the state-centric-structure that asylum seekers are imposed to by the sovereign power. On the meso level, which is also a major contribution to the literature, the theoretical concept of Lefebvre?s ?the right to the city?, is utilized to portray the interactions between the community and the asylum seekers. On the micro level, where the main argument of this thesis is embedded, the autonomy of asylum seekers is explored, i.e., the counter strategies and movements of the asylum seekers in their designated cities. Thus, theoretically, the thesis revisits the applicability of the concept of homo sacer to asylum seekers in Turkey through underlining their autonomous acts. Empirically, the policy-implications of the thesis are to highlight the importance of creating the environment for development of such autonomy, i.e., enabling these people their freedom of movement.