Networked structure of the bilateral investment treaties: Dynamics and evolution

Abstract

Bu tezde, çift taraflı yatırım anlaşmaları ve bu anlaşmaların oluşturduğu çift taraflı yatırım ağının dinamikleri ile evrimi üzerine niceliksel bir araştırma yapılmıştır. Uluslararası yatırımın giderek artan önemine rağmen bu alanın çok taraflı anlaşmalar yoluyla düzenlenmemiş olması sebebiyle, çift taraflı yatırım anlaşmalarının önemi yalnızca yatırım uyuşmazlıklarını önleme ve çözmenin ötesindedir.Nitekim gelişmekte olan ülkeler, ülkelerine gelen doğrudan yabancı yatırımları arttırma gayesiyle bu anlaşmaları imzalarken; gelişmiş ülkelerin amaçları daha ziyade dış politika odaklı veya sınır ötesi yatırımlarını korumak yönündedir. Her ne kadar geçmiş örneklerde anlaşmaların taraflarını bir gelişmiş bir de gelişmekte olan ülke oluşturmaktaysa da, gelişmekte olan ülkeler ve bölgesel güçler Uruguay görüşmeleri sonrasında ağdaki etkilerini önemli ölçüde arttırmışlardır.Ülke, bölge ve sistem düzeyinde GATT/DTÖ görüşmelerine karşılık gelen altı zaman dilimi için oluşturulan ölçütler; ülke düzeyinde merkezilik, bölge düzeyinde bölge içi ve bölgeler arası yoğunluk ve sistem düzeyinde ağ özellikleri üzerine yapılan farklı sosyal ağ analizlerinde kullanılmıştır. Sistem düzeyindeki ağ özellikleri, çift taraflı yatırım anlaşmaları ağının giderek daha az merkezi, ancak daha karmaşık ve heterojen bir yapıya doğru evrildiğini göstermektedir. Öte yandan, bölge içi ve bölgeler arası yoğunluk ölçütleri ile farklı bölgeselleşme hareketlerinin etkileri incelendiğinde, bölge düzeyindeki bütünleşmenin sistem düzeyinde ölçülenden daha yoğun olduğu gözlemlenmektedir.Ayrıca, anlaşmaların tarafları arasındaki ilişki farklı dönemler arasındaki yapısal ve niteliksel değişimleri gözlemleme adına analiz edilmiştir. Sonuçta, küresel ekonominin ülkeler üzerindeki yarattığı rekabet ve anlaşma tarafları arasındaki hiyerarşik yapının çift taraflı yatırım anlaşmaları üzerindeki etkisinin anlaşma tarafları arasındaki benzerliklerden daha önemli olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca uluslararası politikada yumuşak güç kavramı, ağdaki merkezi konum ile ilişkilendirilmiş ve söz konusu anlaşmaları yalnızca maddi beklentilerle imzalanmadıkları sonucuna ulaşılmıştır.

In this thesis, bilateral investment treaties and the dynamics and evolution of the networked structure they constitute are examined from a quantitative perspective. Since the international investment regime is not regulated by plurilateral treaties despite the rapidly increasing importance of foreign investments, the significance of bilateral investment treaties is more than preventing and resolving investment disputes.In fact, while developing countries sign these treaties with an objective of attracting foreign direct investment developed countries are motivated by foreign policy goals or by the protection of their foreign investments. Although the contracting parties were mainly composed of a developed and a developing country in the past, emerging economies and regional powers have increased their influence in the network in the aftermath of the Uruguay Round.Country, region and system-level measures are generated for six different time intervals corresponding to the GATT/WTO rounds. These measures are introduced in social network analyses on the country-level centrality and coreness measures, region-level intra and interregional densities, and system-level characteristics of the bilateral investment network. System-level network characteristics demonstrate the evolution of the bilateral investment network towards a more decentralized, complex and heterogeneous structure. Moreover, intraregional and interregional densities, as well as the effects of different regionalization incentives reveal a more rapid integration at the region level than system-level network characteristics.Furthermore, the relationship between contracting parties is analyzed in order to reveal changing patterns of contracting parties, as well as structural changes, between consecutive periods. Consequently, the hierarchical structure and competitive pressures of the global economy are observed to be more salient indicators than the similarities between contracting parties. I also argue that soft power in international politics arises from centrality in networks, and some countries sign these treaties in the interest of nonmaterial gains rather than solely economic concerns.