Sovereign default risk and ambiguity aversion

Abstract

Çalışma mali politika enstrümanları ve temerrüt riski arasındaki dinamikleri içeren bir reel iş döngüsü modelini merkeze almaktadır. Devlet harcamalarının, yapılan sosyal transferlerin ve geçmiş dönemden gelen borçların finanse edilebilmesi için devletin emek gelirleri üzerinden vergi topladığı varsayılmaktadır. Yunanistan ekonomisinin 1971-2010 yıllarına ait verilerinden hareketle Bi (2012) çalışması dikkate alınarak devlet borcu için mali eşik hesaplanmaktadır. Borcun mali eşiğe yaklaştığı ölçüde artan temerrüt riski modellenmektedir. İlk sonuçlar önceki çalışmalara uygun biçimde sürekli artan sosyal transferlerin on yıllar içinde mali dengeyi bozarak aşırı borçlanmaya yol açtığını yansıtmaktadır. Aşırı borç yükü temerrüt olasılığını artırırken yatırımcıların devlet tahvili için istediği risk primini yükseltmektedir. Ju ve Miao (2012) çalışması esas alınarak yatırımcıların tercihleri riskten kaçınma ve belirsizlikten kaçınma davranışları ile daha sofistike hale getirildiğinde simulasyon sonuçları belirsizlikten kaçınan yatırımcıların daha yüksek risk primleri talep ettiği ve devletin sürekli artan borçlarını ilk modele göre daha önce ödeyememe durumuna geldiği saptanmaktadır. Mali reform çerçevesinde sosyal transferlerin stabilize edilmesi temerrüt riskinin düşürülmesini sağlayabilirken belirsizlik altında riskin azaltılması ve ekonominin normale dönmesi ancak devletin borcunun bir bölümünü ödemeyi reddetmesiyle mümkün olmaktadır.

We build a real business cycle model that contains interactions between fiscal policy instruments and sovereign default risk. Government is assumed to collect distortionary tax on labor income to finance its expenditure and transfers to households and service its debt. Calibrating Greek economy between 1971-2010 we follow Bi (2012) and construct fiscal limit through which we measure default probability of sovereign debt. Our benchmark results are in line with earlier literature that steadily rising transfers deteriorate fiscal balance and cause debt overhang. As a result sovereign default probability and risk premium rise sharply. Following Ju and Miao (2012) we extend our model preferences to allow for risk aversion and ambiguity aversion characterized separately. The nonlinear simulations show that under the assumption that investors are ambiguity averse a much higher sovereign risk premium is demanded and thus government cannot service its ever-increasing debt at even earlier stages. While stabilizing transfers as a fiscal reform can ameliorate default risk in baseline case, under ambiguity we find that government should put a higher default rate into practice and repudiate a further portion of its debt to land its economy safely.